Η αλήθεια είναι ότι: είναι μια μουντή, χειμωνιάτικη ημέρα που δε σε βοηθάει καθόλου να σηκωθείς από το πουπουλένιο παπλωματάκι σου και δε σου επιτρέπει – ένεκα και έλλειψης επαρκούς θέρμανσης στο σπίτι – να κατευθυνθείς ούτε μέχρι την κουζίνα για τον πρωινό, ζεστό καφεδάκο σου. Πόσο μάλλον αν υπολογίσεις ότι πολύ πιθανά θα πρέπει να ξεσπιτωθείς για να πας σε μια δουλειά που δεν μπορεί να σου καλύψει πια ούτε τις βασικές σου ανάγκες.
Τι κάνεις λοιπόν; Κτυπάς με μανία το αναθεματισμένο ξυπνητήρι που σε μετέφερε απότομα στην ανιαρή πραγματικότητα, βρίζεις κάθε τι που σου έρχεται κατά νου, νευριάζεις με το χειμώνα – αυτή την τόσο υπέροχη κατά τα άλλα εποχή – που στέκεται εμπόδιο στην ευτυχία σου, σιχτιρίζεις την ελληνική κοινωνία, μουντζώνεις προς την κατεύθυνση της Βουλής των Ελλήνων, εύχεσαι να ήταν καλοκαίρι και να άραζες σε μία ονειρική παραλία, φυσάς – ξεφυσάς, ξεσπάς σε φωνές, και μετά από πέντε λεπτά συνειδητοποιείς ότι έχεις μαζέψει μέσα σου όση αρνητική ενέργεια θα μπορούσες να έχεις μαζέψει σε αυτά τα πέντε λεπτά.
Είναι δύσκολο το πρωινό ξύπνημα, η αλήθεια να λέγεται, πόσο μάλλον ένα τέτοιο πρωινό. Αξίζει όμως να βάλεις από μόνος σου τα χεράκια σου και να βγάλεις τα ματάκια σου; Δεν σου αρκεί που μας τα βγάζουν καθημερινά τόσοι και τόσοι; Τι θα έλεγες, για αρχή, να αλλάξεις τον εκνευριστικό ήχο στο ξυπνητήρι με ένα αφυπνιστικό τραγουδάκι που μπορεί να σου φτιάξει τη διάθεση; Προτείνω το This is the life της Amy Macdonald.
Χάρισε ένα χαμόγελο στον εαυτό σου, αρκετά περνάει για να τον ταλαιπωρείς και εσύ, δεν νομίζεις; Γέμισε το χώρο σου με όποιο φυσικό φως επιτρέπεται να τον διεισδύσει και δώσε στον εαυτό σου την ευκαιρία να περάσει με άριστα τη δοκιμασία μετάβασης από το ζεστό πάπλωμα στην παγωμένη κουζίνα. Οι περιπλανήσεις σου στα μαγευτικά chalets είναι λιγότερο παγερές;
Είδες που τώρα πίνεις πιο ευχάριστα τον καφέ σου, το σπίτι σου δεν φαντάζει σαν ένα τεράστιο, απειλητικό χιονάνθρωπο και εσύ αρχίζεις σιγά – σιγά να απολαμβάνεις τη βροχή που χτυπάει τα παραθυρόφυλλα μουσκεύοντας τα φρεσκοπλυμένα ρούχα που ξέχασες το βράδυ στην απλώστρα; Γελάς δυνατά, τίποτα δεν μπορεί να χαλάσει τη διάθεσή σου γιατί τώρα εσύ είσαι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Προσπέρασες με επιτυχία τον πρώτο ύφαλο και είσαι έτοιμος για το μεγαλύτερο στοίχημα: να ανοίξεις την πόρτα, να κυκλοφορήσεις στους μουσκεμένους δρόμους και να αντισταθείς στη μιζέρια της πόλης. Ναι, υπάρχει μιζέρια εκεί έξω! Πολλοί τόνοι μιζέριας μαζεμένοι σε εκατοντάδες σκυθρωπά πρόσωπα.
Εσύ όμως, όπως είπαμε, δεν είσαι ένα από αυτά. Και όχι, επειδή δεν σε έχουν χτυπήσει οι επιπτώσεις της κρίσης, αλλά επειδή εσύ προσπάθησες και τα κατάφερες. Μοίρασε λοιπόν και στους γύρω σου τη θετική σου ενέργεια και προπαντός διατήρησε αυτό το όμορφο χαμόγελο που έκανες σήμερα το πρωί δώρο στον εαυτό σου.
Πρώτη στάση: περίπτερο. Οι συνθήκες εργασίας ενός ανθρώπου στο περίπτερο δεν είναι και οι καλύτερες δυνατές. Πολύ κρύο το χειμώνα, αρκετή ζέστη το καλοκαίρι, ελάχιστα εκατοστά κενού χώρου που τον μοιράζεσαι με ανιαρές κούτες, τσιγάρα και ένα σωρό τσιρλιμπιδάκια. Πρόφερε μια καλημέρα, συνοδευόμενη με το πρωινό σου χαμόγελο και αποχαιρέτισέ τον, δίνοντάς του λίγη από τη θετική ενέργεια που έχεις συγκεντρώσει μέσα σου.
Τώρα, κάτι σου μύρισε από τον φούρνο της γειτονιάς, τρέχεις τρισευτυχισμένος να απολαύσεις μια ζεστή, σπιτική τυρόπιτα. Ο φούρνος έχει ουρά και η υπομονή σου εξαντλείται, τη στιγμή κιόλας που το οπτικό σου πεδίο την συλλαμβάνει. Τι να πει και ο φούρναρης, που ξύπνησε από τα άγρια χαράματα – ήταν ακόμη νύχτα, το τονίζω – για να έχεις εσύ το μοναδικό προνόμιο να γευτείς έγκαιρα τις φρέσκες, χειροποίητες λιχουδιές του; Κάνε μια θετική σκέψη, γέμισε τα ρουθούνια σου με όμορφες μυρωδιές, χάζεψε τα καλούδια στις βιτρίνες και νιώσε τυχερός που σε ελάχιστα λεπτά ένα από αυτά θα κάνει κατάληψη στο στομάχι σου. Άδραξε την ευκαιρία – αν παρουσιαστεί – να κοινωνικοποιηθείς με τον μπροστινό σου, τον διπλανό σου, τον παραδίπλα, αντάλλαξε μια ωραία πρωινή συζήτηση, ζήσε το δικό σου παραμύθι από το οποίο απουσιάζει η γκρίνια και η θλίψη. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος είναι δίπλα σου και ποτέ δε θα μάθεις αν είσαι κλειστός και κατσούφης. Η τυρόπιτα στα χέρια σου και η διάθεσή σου είναι ακόμη στα ύψη. Δεν είναι καταπληκτικό;
Έπεσε μια σταγόνα βροχής στην τυρόπιτα; Και επιτρέπεις στον εαυτό σου μια τόση δα στάλα νερού να χαλάσει όλη την προσπάθεια που έχεις κάνει μέχρι τώρα; Αξιολόγησε τι είναι πιο σημαντικό, σήκωσε ψηλά το κεφάλι, κοίτα το νερό που έρχεται προς το μέρος σου και νιώσε, αυτή τη βροχερή μέρα, έτοιμος να κατακτήσεις τον κόσμο. Εν τω μεταξύ, μπορεί να έχασες το λεωφορείο που μόλις πέρασε και δύο – τρεις βιαστικοί και σκυθρωποί άνθρωποι να έπεσαν πάνω σου επειδή εσύ χάζευες, είναι και αυτό τόσο σημαντικό για να χαλάσει η διάθεσή σου; Τι ανυπομονησία είναι αυτή στη στάση; Εσύ πριν από λίγο δεν ήθελες να πας στη δουλειά και τώρα βιάζεσαι να περάσει το λεωφορείο για να φτάσεις; Είσαι λιγάκι αντιφατικός ή είναι ιδέα μου; Κλείσε τα αυτιά σου με λίγη μουσική, αν και η μουσικότητα του αστικού τοπίου είναι μοναδική – απασχόλησε το βλέμμα σου με τις γραμμές από ένα βιβλίο που πιθανά σε ενδιαφέρει, χάζεψε τον κόσμο που σε περιτριγυρίζει, δανείσου από τον διπλανό σου την εφημερίδα που αχνοφαίνεται από τη μουσκεμένη σακούλα στα πόδια του, κάνε κάτι που θα απασχολήσει τη σκέψη σου από το άγχος αν έφτασε ή όχι το λεωφορείο.
Σε λίγα λεπτά, το λεωφορείο είτε το θέλεις είτε όχι θα βρίσκεται μπροστά σου, εσύ θα επιβιβαστείς, εν ανάγκη θα στριμωχθείς σαν σαρδέλα, και σύντομα θα φτάσεις στη δουλειά σου που σίγουρα θα σε περιμένουν μια σειρά από υποχρεώσεις, εντάσεις και ανακατωσούρες. Μέχρι τότε όμως, θα έχεις χαρίσει στον εαυτό σου και πιθανά και στους γύρω σου, μικρές στιγμές γαλήνης και ευτυχίας έχοντας πια τα ψυχικά αποθέματα που απαιτούνται για να ολοκληρώσεις μια εργασιακή μέρα.
Διανύουμε μια δύσκολη περίοδο, είναι λυπηρό αλλά είναι επίσης και η αλήθεια. Δώσε την ευκαιρία στον εαυτό σου να παραμείνει χαμογελαστός και αισιόδοξος και βοήθησε και τον διπλανό σου να ανακαλύψει από την αρχή αυτό που του στέρησαν και τελικά πονάει περισσότερο από όλα : το χαμόγελό του.
Καλή σου ημέρα υπό τους ήχους του:Ineedahero της BonnieTyler.
