Είναι γνωστό. Ο Έλληνας δεν μπαίνει εύκολα σε καλούπι, δεν συμμορφώνεται, δεν πειθαρχεί, δεν εφαρμόζει το νόμο, δεν ακολουθεί την κοινή λογική. Κάνει το δικό του. Αυτό που τον εξυπηρετεί, αυτό που τον βολεύει, αυτό που τον συμφέρει. Δεν πάνε οι άλλοι… να κουρεύονται.
Και έχει πλάσει και μύθους βολικών ερμηνειών γι’ αυτό. Έτσι είμαστε εμείς λέει, δεν μας αρέσουν τα όρια και οι περιορισμοί. Είναι το μεσογειακό μας ταμπεραμέντο, είναι η ιδιοσυγκρασία μας, είναι ο χαρακτήρας μας.
Μπούρδες και κουραφέξαλα, λέω εγώ. Είναι που δεν εφαρμόζεται ο νόμος και δεν επιβάλλονται οι αντίστοιχες ποινές. Είναι που δεν υπάρχει η βεβαιότητα, η σίγουρη γνώση, ο φόβος της συνέπειας.
Πέμπτη απόγευμα κατηφορίζω την Κηφισίας στο «διπλό» λεωφορείο. Η μέρα ζεστή, ο κόσμος πολύς, που αυξάνεται όσο περνάμε από τις στάσεις. Φτάνουμε στο τμήμα με τη λεωφορειολωρίδα στο ύψος του Ψυχικού και «τσουλάμε» σχετικά γρήγορα, προσπερνώντας και αυτοκίνητα δίπλα μας που μποτιλιάρονται.
Ξαφνικά, η καλή μας ταχύτητα «πέφτει» εμφανώς και η κίνησή μας γίνεται αργή, πολύ αργή, σχεδόν βασανιστική. Ο οδηγός του λεωφορείου μοιάζει να κάνει για λίγο υπομονή και μετά κορνάρει και ξανακορνάρει. Τίποτα. Μια και ήμουν όρθιος μπροστά στο λεωφορείο, κάνω να δω από το παρ-μπριζ τι συμβαίνει και διαπιστώνω ότι ένας παλιός «σκαραβαίος» έχει μπει μπροστά μας και ακολουθεί «ατάραχος» την πορεία του, αυτό που έχει σχεδιάσει, αυτό που τον βολεύει, αυτό που έχει στο μυαλό του. Γιατί ο «σκαραβαίος» είναι ζώο, όχι άνθρωπος.
Ένα ολόκληρο λεωφορείο βράζει και βρίζει, ο οδηγός κορνάρει αλλά ο «σκαραβαίος» δεν καταλαβαίνει. Τι τον νοιάζει άλλωστε; Αυτός πηγαίνει όπως θέλει, ξεκούραστα, άνετα και χαρακτηριστικά αργά με τη βεβαιότητα ότι κανείς δε θα τον παρατηρήσει, δε θα τον επιπλήξει, δε θα τον συμμορφώσει. Ο «σκαραβαίος» για περίπου 2 χιλιόμετρα κάνει το δικό του και μετά στρίβει και χάνεται, όπως του ευχόταν όλο το λεωφορείο, φωναχτά κάποιοι, από μέσα τους κάποιοι άλλοι.
Μετά από αυτό, σκέφτηκα τελείως αυθόρμητα πώς σκέφτεται ο σκαραβαίος. Λέει στον εαυτό του: «Είμαι μάγκας, είμαι έξυπνος, είμαι ωραίος. Τους κορόιδεψα τους άλλους, τους κάνω ό,τι θέλω, δε με σταματάει κανείς».
Και κάποια στιγμή, ο σκαραβαίος θα βρεθεί στη θέση τη δική μας, των επιβατών του λεωφορείου. Θα πάει στην εφορία και κάποιος θα επιχειρήσει να μπει σφήνα στη σειρά. Και ο σκαραβαίος θα διαμαρτυρηθεί, θα κάνει φασαρία, θα ζητήσει το δίκιο του, θα πει ότι είμαστε αδιόρθωτοι. Γιατί είναι γνωστό, ο σκαραβαίος δεν έχει μνήμη και δεν γνωρίζει τρόπους συμπεριφοράς. Και κάποια στιγμή, αυτός ο σκαραβαίος θα ψηφίσει.
Έτσι φτάσαμε εδώ πού φτάσαμε. Γιατί κάποιοι, πολλοί, σκαραβαίοι, κοιτάνε την πάρτη τους και μόνο. Και ξέρουν ότι δε θα έχουν καμία συνέπεια, δε θα τιμωρηθούν, δε θα πληρώσουν, δε θα μετανιώσουν. Δεν πάνε οι άλλοι να… κουρεύονται.
Σημ. Κάτι που δεν ξέρουν οι άνθρωποι, είναι ότι η κυκλοφορία για τους σκαραβαίους και όλα τα άλλα οχήματα επιτρέπεται στις λεωφορειολωρίδες μετα τις 9μ.μ. τις καθημερινές και μετά τις 4 μ.μ. τα Σαββατοκύριακα.
