Δεν είμαι κριτικός κινηματογράφου. Είμαι όμως κριτικός με τις στιγμές μου, με το χρόνο μου, με το πώς περνάω, με τον εαυτό μου. Το έχω αυτό. Κάνω ανασκόπηση, ενδοσκόπηση, κριτική, αυτοκριτική και βγάζω συμπεράσματα. Κάποιες φορές αυτό δεν χρειάζεται γιατί δεν αφήνει τα πράγματα να κυλήσουν και να πάνε. Άλλες φορές όμως, αξίζει πολύ αυτή η καταγραφή και η αξιολόγηση γεγονότων και συναισθημάτων. Όπως τις προάλλες.
Εντυπωσιάστηκα, ενθουσιάστηκα, προβληματίστηκα, σκέφτηκα, μοιράστηκα, πέρασα καταπληκτικά. Είδα την ταινία «Cloud Atlas» στον κινηματογράφο, που είναι η μεταφορά του ομώνυμου best seller μυθιστορήματος του David Mitchell (2004).
Το λέω από την αρχή και ξεκάθαρα. Δεν είμαι λάτρης του αμερικάνικου κινηματογράφου, γιατί δεν μου αρέσει η υπερβολική γιγάντωση και η φιλτραρισμένη μέσα από ειδικά εφέ και ψηφιακά μέσα αποτύπωση της ιδέας, της αλήθειας, του μύθου ή της φαντασίας.
Αγαπάω τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, όμως αυτό που είδα στο «Cloud Atlas», μόνο Αμερικάνοι μπορούν να το κάνουν, να το βάλουν σε σειρά και να το φέρουν βόλτα. Το αναγνωρίζω και αυτό που πάνω απ’ όλα τους αναγνωρίζω είναι ότι χάρη σε αυτήν την υπερπαραγωγή, που στο μυαλό μου φωτογραφίζεται και εξισούται πραγματικά με υπερπροσπάθεια, είχα τη χαρά και την τύχη να εκτεθώ στο βασικό νόημα και μήνυμα του συγγραφέα του βιβλίου.
Βγαίνοντας από τον κινηματογράφο σκέφτηκα για τον David Mitchell «τι σκέφτηκε ο άνθρωπος» και είπα για τους συντελεστές της ταινίας «τι έκαναν οι άνθρωποι». Γι’ αυτό, οφείλω να πω πως σκηνοθέτες της ταινίας είναι οι Andy και Lana Wachowski, δημιουργoί της τριλογίας Μάτριξ, και ο Tom Tykwer, δημιουργός της καταπληκτικής γερμανικής ταινίας «Τρέξε Λόλα, τρέξε».
Το «καστ» της ταινίας, για να μιλήσω και εγώ με όρους κριτικού, περιλαμβάνει τους Tom Hanks, Halle Berry, Jim Broadbent, Hugh Grant, Hugo Weaving, Susan Sarandon, Jim Sturgess, Ben Whishaw, James D’ Arcy και είναι, κατά το κοινώς γραφόμενο, «λαμπρό».
Η ταινία εκτείνεται σε μία περίοδο πεντακοσίων χρόνων και αποτελείται από έξι ξεχωριστές, αλλά αλληλένδετες, ιστορίες που διατρέχουν το παρελθόν, το παρόν το μέλλον και το απώτερο μέλλον. Για να αποτυπωθεί η δυσκολία του εγχειρήματος και το μεγαλειώδες του αποτελέσματος, διαβάζω κι εγώ και μεταφέρω πως για την προσαρμογή του βιβλίου και τη συγγραφή του σεναρίου χρειάστηκε ένας χρόνος και, αφού οι συντελεστές πήραν το πράσινο φως από τον συγγραφέα, θέλησαν να προχωρήσουν στην υλοποίησή του.
Το όραμά τους, όμως, δεν το υποδέχθηκαν με τον ίδιο ενθουσιασμό τα στελέχη των κινηματογραφικών στούντιο, αφού φοβήθηκαν πως μια τέτοια ταινία δεν μπορεί να γυριστεί εύκολα εξαιτίας, κυρίως, της πολυπλοκότητας της ιστορίας. Τα γυρίσματα έγιναν σε Ισπανία, Μεγάλη Βρετανία, Γερμανία και χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια για την ολοκλήρωση της ταινίας, από τη σύλληψη μέχρι το post production.
Δράμα, μυστήριο, δράση, επιστημονική φαντασία και ιστορίες αγάπης, όλα συνυπάρχουν και αλληλοσυμπληρώνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να απεικονίζεται ο τρόπος με τον οποίο «όλα συνδέονται». Η ταινία μιλά για τις επιλογές που κάνει ο καθένας από εμάς, για τον τρόπο με τον οποίο κάθε συνάντηση κρύβει και μια εναλλακτική κατεύθυνση για τις ζωές μας και για την πεποίθηση πως η ανθρώπινη πράξη και εμπειρία συνδέονται με πολλές έννοιες μέσα στο χρόνο.
«Από την μήτρα έως τον τάφο, συνδεόμαστε με άλλους. Παρελθόν και μέλλον. Και με κάθε έγκλημα και κάθε ευγενική πράξη, γεννάμε το μέλλον», λέει η Sonmi-451, ένας από τους καθοριστικούς χαρακτήρες της ταινίας.
Πόσο αισιόδοξο, πόσο λυτρωτικό, πόσο απαραίτητο νιώθω ότι είναι να σκεφτόμαστε και να μοιραζόμαστε πως: το καλό και το κακό έχουν μεγάλη δύναμη και είναι επιλογή μας να υπηρετήσουμε και να εφαρμόσουμε το ένα ή το άλλο. Πως κάθε ένα από αυτά μπορεί να έχει συνέχεια και μετενέργεια στο χρόνο, πως μπορεί να αποτελεί κληρονομιά από το παρελθόν και παρακαταθήκη για το μέλλον. Πως μπορούμε να πιστέψουμε στο καλό, πως μπορούμε να κάνουμε το καλό, πως το καλό είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να νιώθουμε καλά. Ένας καλός λόγος, μια καλή πράξη, μια καλή σκέψη, μια καλή ιδέα, μια καλή δουλειά.
Σας προτείνω να διαβάσετε το βιβλίο ή να δείτε την ταινία, για να δείτε αλλιώς τα πράγματα ή για να επιβεβαιώσετε πως ο τρόπος που τα βλέπετε είναι ο «καλός». Γιατί ό,τι κάνουμε πραγματικά μετράει και έχει δύναμη. Καλή και κακή. Τώρα και πάντα.
Φωτό από: www.google.gr
