Υπάρχουν δύο σχολές σκέψης και δράσης.
Η μία εστιάζει στο ίδιο το πρόβλημα. Δεν έχει σημασία ποιο είναι αυτό, μικρό ή μεγάλο. Διογκώνει τις διαστάσεις του, επιτείνει την αρνητική του ενέργεια, αναζητά αιτίες και φταίχτες, αποδίδει κατηγορίες, λέει τι θα είχε γίνει αν… Παίρνει θέση αρνητική.
Η άλλη εστιάζει στη λύση. Δεν έχει σημασία ποια είναι αυτή, εύκολη ή δύσκολη. Βάζει το μυαλό να σκεφτεί, προτείνει λύσεις, μειώνει τις αρνητικές συνέπειες του προβλήματος, συναισθηματικές και πραγματικές, για όσους αυτό αφορά και επηρεάζει. Θέτει εαυτόν στις υπηρεσίες της σχέσης, της οικογένειας, της παρέας, της ψυχραιμίας, της πρακτικότητας, της δράσης… Παίρνει θέση θετική.
Ο εκπρόσωπος ποιας σχολής αισθάνεται καλύτερα; Αυτός που φόρτιζει και φορτίζεται; Ή αυτός που στήριζει τους άλλους και προσφέρει ουσιαστικά;
Για τον εκπρόσωπο ποιας σχολής οι υπόλοιποι αναπτύσσουν συναίσθηματα εκτίμησης, θαυμασμού ή ακόμα και αγάπης; Για αυτόν που είναι ουσιαστικά απών; Ή γι’ αυτόν που παίρνει θέση δράσης και προσφοράς;
Στον καθημερινό μας μικρόκοσμο συχνά προκύπτουν προβλήματα, αστοχίες, παραλείψεις, ατυχίες, ασήμαντες ή και πιο σημαντικές. Το ζήτημα είναι με ποια (διά)θεση τα αντιμετωπίζουμε.
Μήπως λοιπόν, την επόμενη φορά που θα προκύψει ένα πρόβλημα:
-
Να συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις μας στη λύση του;
-
Να μη σπαταλήσουμε πολλή ενέργεια στην αιτία του;
-
Να δώσουμε μια νότα ψυχραιμίας και σιγουριάς ότι όλα θα πάνε καλά;
-
Να πούμε «δεν πειράζει» σε αυτόν που μπορεί άθελά του να το προκάλεσε;
-
Να δείξουμε με τη στάση μας, τα λόγια και τις πράξεις μας ότι είμαστε μαζί και μαζί θα το ξεπεράσουμε;
Σκεφτείτε πόσο ευτυχισμένος νιώθει κάθε φορά ο εκπρόσωπος της δεύτερης σχολής που τονώνει την αυτοεκτίμησή του, αποδεικνύοντας στον εαυτό του πόσο χρήσιμος και έξυπνος είναι. Που, χάρη σε αυτή τη συμπεριφορά του και αυτά τα χαρίσματά του, οι άλλοι τον εκτιμούν, τον συμπαθούν, τον θαυμάζουν, τον ερωτεύονται, τον αγαπούν.
Η ευτυχία είναι υπέροχη προσωπική κατάκτηση που έρχεται και ως συνάρτηση των σχέσεών μας με τους άλλους ανθρώπους, οικογένεια, φίλους, συγγενείς, συναδέλφους. Άλλωστε, αυτό που αγαπάμε στους άλλους είναι πώς μας κάνουν να αισθανόμαστε. Σκεφθείτε λοιπόν, τι ευτυχία είναι με την καλή μας (διά)θεση να κάνουμε τους άλλους να αισθάνονται ωραία!
