Τον φροντίζεις. Του φτιάχνεις το αγαπημένο του φαγητό, του αγοράζεις ωραία ρούχα, προσέχεις τα μαλλιά του και την εμφάνισή του, τον πηγαίνεις σε μέρη που του αρέσουν, του δίνεις συνέχεια τη δυνατότητα να κάνει πράγματα που του αρέσουν, του δίνεις ερεθίσματα για να ανοίγει όλο και πιο πολύ τους ορίζοντές του και να εξελίσσεται, τον πιστεύεις πολύ και του τονώνεις την αυτοπεποίθηση, τον επικροτείς για τα καλά του, για τις αρετές του, για τις επιτυχίες του και του δίνεις τις ευκαιρίες να βελτιώνει τις αδυναμίες και τα ελαττώματά του για να γίνεται καλύτερος, χωρίς να τον καταδικάζεις. Τον αγαπάς πολύ.
Και επειδή τον αγαπάς πολύ, σου είναι ευχάριστο να τον συναντάς. Σηκώνεις το βλέμμα στον καθρέπτη και τον κοιτάς στα μάτια.
Εκείνος έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Έχει εξαιρετικά αυξημένη συναισθηματική νοημοσύνη και καταλαβαίνει τα πάντα. Αναγνωρίζει πόσο νοιάζεσαι γι’ αυτόν, πόσο τον αγαπάς και πόσο τον φροντίζεις και θα στο ανταποδώσει. Είναι ακριβοδίκαιος και ό,τι του προσφέρεις θα στο δώσει πίσω στο πολλαπλάσιο. Και τα καλά και τα κακά. Γιατί αν τον παραμελήσεις, επίσης θα το νιώσει αμέσως και θα σου κάνει παράπονα. Δεν υπάρχει περίπτωση ούτε να του κρυφτείς, ούτε να τον ξεγελάσεις. Όπως του συμπεριφέρεσαι, θα σου συμπεριφερθεί. Αν τον παραμελήσεις, θα σε εγκαταλείψει, αν τον αγαπήσεις, θα σε λατρέψει.
Ο καθένας από εμάς έχει μεγάλη ευθύνη απέναντί του. Και αυτή η ευθύνη ιεραρχικά και ουσιαστικά έρχεται πρώτη και πάνω απ’ όλα στη σειρά. Γιατί η φροντίδα και η αγάπη του εαυτού μας είναι η απόλυτη προϋπόθεση για να νιώθουμε καλά και ευτυχισμένοι και να μπορούμε να κάνουμε και τους άλλους ανθρώπους να νιώθουν έτσι.
Δεν υπάρχει περίπτωση να μπορείς να δώσεις στους άλλους, αν πρώτα απ’ όλους δεν δίνεις σε σένα. Όποιοι και αν είναι αυτοί, μα ο Θεός ο ίδιος, η οικογένειά σου, ο άντρας σου, η γυναίκα σου, τα παιδιά σου, η μάνα σου, ο αδελφικός σου φίλος. Αν ποτέ πεις «όλα δικά σου, όλα για σένα», είναι σίγουρο ότι σε λίγο δεν θα μπορείς να δώσεις απολύτως τίποτα, μολονότι η πρόθεσή σου ήταν να δώσεις τα πάντα.
Η αυτοϊκανοποίηση είναι ένας παρεξηγημένος όρος που περιγράφει πολύ ικανοποιητικά την απαραίτητη συνθήκη της ευτυχίας, της εξέλιξης και της ουσιαστικής προσφοράς στους ανθρώπους που αγαπάμε. Αυτοϊκανοποιήσου. Διάβασε ιστορία που σου αρέσει, βγες βόλτα, δες μπάλα, κάνε ποδήλατο, πήγαινε για ψώνια, δες την κολλητή σου, βάλε τις κρέμες σου, κάνε ένα απολαυστικό αφρόλουτρο, φτιάξε το εσπρεσάκι σου στην καινούργια σου μηχανή που κάνει έξτρα καϊμάκι και διάβασε την κυριακάτικη εφημερίδα σου.
Οι συνθήκες μπορεί να αλλάζουν, οι υποχρεώσεις μπορεί να μεγαλώνουν, ο προσωπικός χρόνος μπορεί να μειώνεται. Όπως όμως κι αν διαμορφώνονται τα δεδομένα, μην ξεχνάς ποτέ να βάλεις στο σχέδιο της ημέρας σου και στους πρωταρχικούς σου στόχους εκείνα τα 5 έστω λεπτά, που θα τα αφιερώσεις συνειδητά και στοχευμένα αποκλειστικά σε σένα, αποκλειστικά στον εαυτό σου, αποκλειστικά στην ικανοποίηση των δικών σου αναγκών. Επιβράβευσε τον εαυτό σου για όλα αυτά που σου προσφέρει, για όλα αυτά που προσφέρει στους άλλους, για όλη την φροντίδα, την επιτυχία και την ευτυχία που παράγει. Και αν αυτό γίνει συνειδητή συνήθεια, τα 5 λεπτά σήμερα, αύριο, μεθαύριο μπορεί να γίνουν 5 ώρες προσωπικής ευτυχίας. Σημασία έχει η πρόθεση και η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων. Πρώτα εσύ για σένα, πρώτα εγώ για μένα.
Αυτοϊκανοποιήσου. Δεν είναι κακό. Το αντίθετο. Κάνει καλό σε σένα και σε αυτούς που εσύ θέλεις να κάνεις καλό.
Φωτό από: www.freedigitalphotos.net
