Από τη δεκαετία του ’80 οι αιωνόβιοι Αρκτικοί Πάγοι έχουν αρχίσει να μειώνονται σημαντικά. Οι πάγοι, που αυξάνονται κατά τη διάρκεια του χειμώνα και λιώνουν το καλοκαίρι, φτάνουν στην μεγαλύτερη έκτασή τους στα τέλη Φλεβάρη-αρχές Μάρτη και στη χαμηλότερη τον Σεπτέμβριο.
Όσοι καταφέρουν να μην λιώσουν το καλοκαίρι αποκτούν μεγαλύτερο πάχος και το πιο πιθανό είναι να διαρκέσουν για αρκετά χρόνια.
Όμως, από τη δεκαετία του ’80 η ποσότητα των αιωνόβιων πάγων έχει μειωθεί δραματικά. Στο animations της National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) καταγράφεται η αυξομείωση των αιωνόβιων πάγων από το 1987 έως το Νοέμβριο του 2105 και η μείωση είναι εμφανής. Η πρώτη κλίμακα (βαθύ μπλε) είναι οι φρέσκοι πάγοι με ηλικία ενός έτους, ενώ όσο το χρώμα γίνεται πιο ανοιχτό, τόσο πιο παλιοί είναι οι πάγοι. Το λευκό αντιπροσωπεύει πάγους που έχουν ηλικία μεγαλύτερη από 9 χρόνια. Το 1985, 20% των πάγων αποτελούνταν από αιωνόβιους πάγους, αλλά τον Μάρτιο του 2015, το ποσοστό αυτό έπεσε σε μόλις 3%. Σήμερα, οι πάγοι ενός έτους καταλαμβάνουν το 70% της συνολικής παγωμένης επιφάνειας, ενώ τη δεκαετία του 80 ήταν μόλις το 35%.
Στο animation που ακολουθεί μπορείτε να δείτε την αέναη κίνηση των πάγων. Το Fram Strait στα ανατολικά της Γροιλανδίας, αποτελεί την έξοδο των πάγων από τον Αρκτικό Ωκεανό, η οποία πυροδοτείται από την αύξηση των πάγων στην άλλη πλευρά του ωκεανού, στη θάλασσα Μποφόρ, στα βόρεια της Αλάσκας.
