Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μια δεύτερη πτυχή του εαυτού μας για την οποία ντρεπόμαστε και δεν θέλουμε να την φανερώσουμε στους άλλους. Κάτι σαν μια σκοτεινή, μια αρνητική πλευρά του εαυτού μας, που κάνει άσχημες σκέψεις, ζηλεύει, θυμώνει, τεμπελιάζει, κουτσομπολεύει, νιώθει μοναξιά και είναι φειδωλή σε συναισθήματα.
Αυτόν τον κακό μας εαυτό τον κρατάμε κρυφό από τους άλλους, για να μην μας κατακρίνουν. Νιώθουμε ενοχές για αυτόν, προσπαθούμε να τον ξεφορτωθούμε, να τον θάψουμε μέσα μας όσο πιο βαθιά γίνεται και να τον ξεχάσουμε εντελώς.
Τι θα συνέβαινε όμως, αν προσπαθούσαμε να αποδεχτούμε ότι ο χαρακτήρας μας έχει αυτή την κακή πλευρά και να την βλέπαμε με μια πιο θετική ματιά; Πώς θα μπορούσαμε να αγαπήσουμε αυτή την σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας;
- Αν εκμυστηρευτούμε αυτή τη σκοτεινή μας πλευρά σε κάποια στενή μας φίλη, αυτό θα ρίξει λίγο φως στα σκοτάδια της ψυχής μας, θα μας ανακουφίσει και θα απαλύνει τις ενοχές μας. Και επιπλέον, θα ανακαλύψουμε ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν μια τέτοια πλευρά που κρατάνε κρυμμένη μέσα τους. Είναι ανθρώπινο.
- Αν είμαστε λίγο πιο επιεικείς με τον εαυτό μας, θα δούμε την σκοτεινή μας πλευρά με θετική ματιά. Για παράδειγμα, μπορεί να είμαστε κουρασμένοι και το σώμα μας να εκλιπαρεί για ξεκούραση, οπότε η τεμπελιά είναι φυσιολογική. Μπορεί να νιώθουμε θλίψη για κάτι και η μοναξιά να είναι το αντίδοτο για να εξερευνήσουμε τη θλίψη μας και να την ξεπεράσουμε. Μπορεί το κουτσομπολιό να αποσπά την προσοχή μας από τα δικά μας προβλήματα και να ξεσπάμε λίγο στους άλλους, ώστε να βγάζουμε τη δική μας ένταση. Κάτω από αυτό το πρίσμα, ο κακός μας εαυτός δεν μοιάζει και τόσο κακός τελικά.
- Αν δούμε τον κακό μας εαυτό με συμπάθεια, θα σταματήσουμε να είμαστε τόσο σκληροί μαζί του. Αν δούμε τον σκοτεινό μας εαυτό όχι σαν κάτι απαραίτητα κακό, αλλά σαν μια διαφορετική εμπειρία ζωής, τότε ίσως τον αγαπήσουμε λιγάκι παραπάνω.
- Αν δεν πάρουμε τον κακό μας εαυτό στα σοβαρά, θα μπορέσουμε να τον συστήσουμε στους άλλους με χιούμορ. Γιατί, στο κάτω-κάτω της γραφής, είναι ένα κομμάτι της προσωπικότητάς μας και άρα αυτό που μας κάνει τόσο μοναδικούς. Δεν είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να ντρεπόμαστε και να νιώθουμε ενοχές. Ας τον δεχτούμε, ας τον αγκαλιάσουμε και, αν προσπαθήσουμε, ίσως καταφέρουμε να τον αγαπήσουμε κιόλας!
Φωτό από: Astra Anima – WordPress.com
