Πριν λίγες ημέρες, η Κάρντιφ Σίτι ανέβηκε στην Πρέμιερ Λίγκ, σκορπώντας φρενίτιδα ενθουσιασμού στους φιλάθλους της, καθώς κάτι τέτοιο είχε να συμβεί περισσότερα από 50 χρόνια.
Η άνοδος, όμως, προήλθε έπειτα από μετονομασία της ομάδας, αγορά της από έναν Μαλαισιανό επιχειρηματία, και αλλαγή των χρωμάτων και του σήματος. Ρομαντισμός και ποδόσφαιρο δείχνουν οριστικά να μην συμβαδίζουν, ωστόσο ένας φίλος της Κάρντιφ, ονόματι Σκοτ Τόμας έγραψε ένα κείμενο με τις αναμνήσεις του από την πρώην ομάδα του.
«Δεν παρακολουθώ πια τα παιχνίδια της Κάρντιφ Σίτυ αλλά όταν είδα μία φωτογραφία του Γρεγκ Μπέλαμι να κρατά υψωμένο με τα δύο του χέρια ένα κόκκινο κασκόλ, με δυο δράκους έναν σε κάθε πλευρά- και την λέξη Κάρντιφ με άσπρα γράμματα, αντί για το κανονικό όνομα της ομάδας, ομολογώ ότι δεν με πλήγωσε όσο φοβόμουν. Ξέρω, τώρα, ότι πήρα την σωστή απόφαση. Η αλήθεια είναι ότι ένιωσα απρόσμενη έκπληξη με την είδηση της ανόδου. Μόνο που η Κάρντιφ Σίτυ δεν ήταν η ομάδα που ανέβηκε χθες στην Πρέμιερ Λιγκ.
Η Κάρντιφ Σίτυ πέθανε πέρυσι το καλοκαίρι. Παρακολουθώντας σε ένα δελτίο ειδήσεων τους οπαδούς να πανηγυρίζουν μέσα στο γήπεδο, ένιωσα όπως κάποιος που βλέπει να τραβούν από την πρίζα ένα μηχάνημα, που κρατά στη ζωή έναν ηλικιωμένο συγγενή. Ε, εντάξει. Μία ομάδα τα κατάφερε αλλά δεν είναι η ομάδα που παρακολουθούσα για 30 χρόνια. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι η Κάρντιφ Σίτυ θα κατάφερνε να παίξει στην Πρέμιερ ή ότι θα ζούσα να το δω, αν συνέβαινε.
Όμως, η ομάδα που υποστήριζα, εξαφανίστηκε όταν ένας επιχειρηματίας από την Μαλαισία χωρίς κανένα δεσμό με την πόλη, την ομάδα της και το ποδόσφαιρο, εξαγόρασε την ομάδα και την έκανε, κυριολεκτικά, αγνώριστη. Η ομάδα που αγαπούσα και υποστήριζα είχε ιστορία 100 χρόνων και τώρα είναι έρμαιο των ορέξεων ενός αγνώστου. Άρχισα να υποστηρίζω την ομάδα από την περίοδο 75-76 όταν ο θείος μου με τον ξάδερφό μου με πήραν μαζί τους στο γήπεδο, σε ένα παιχνίδι με αντίπαλο την Σέφιλντ Γουένσντει.
Ακολούθησα την ομάδα σε περισσότερα από 60 γήπεδα στην τέταρτη, την τρίτη και την δεύτερη κατηγορία μαζί με 25 φίλους που απέκτησα στη διάρκεια αυτής της περιπλάνησης. Είμαι περήφανος που οι πιο πολλοί από αυτούς δεν ανανέωσαν φέτος το διαρκείας τους και όσοι το έκαναν, δεν θα το επαναλάβουν του χρόνου.
Ήταν πολύ δύσκολη η απόφαση να τα παρατήσω. Κάθε οπαδός έχει ένα ευαίσθητο σημείο αλλά εγώ δεν μπορούσα πια να υποστηρίζω μια εμπορική επιχείρηση όπως η Tesco ή η Sainsbury και η Κάρντιφ Σίτυ έγινε αυτό ακριβώς. Η ομάδα που αγάπησα δεν είναι πλέον μέρος των παραδόσεων της τοπικής κοινωνίας. Είναι απλά μια ποδοσφαιρική ομάδα που τυχαίνει να παίζει στην πόλη μας. Η Κάρντιφ Σίτυ, είναι ένα βήμα από το να γίνει ίδια με την MK Dons. Πολλοί οπαδοί έμειναν στο πλευρό της ομάδας και πολλοί περισσότεροι θα έρθουν, τώρα που η Κάρντιφ θα γίνει μόδα. Όμως, πολλοί από τους παλιούς πάνε όλο και σπανιότερα στο γήπεδο και με λιγότερο πάθος. Θα αποχωρούσαν πολλοί περισσότεροι αν δεν συνέτρεχαν ορισμένες σπάνιες συνθήκες που τους συγκράτησαν.
Διψασμένοι για μια επιτυχία και απογοητευμένοι από τόσα «παραλίγο», δεν θα άντεχαν να βλέπουν την Σουόνσι (σ.σ. επίσης ομάδα από την Ουαλία) να τα πηγαίνει τόσο καλά. Δεν το αντέχω να το παραδεχθώ οι παλιές αντιπάθειες δεν ξεπερνιούνται εύκολα- αλλά ομολογώ ότι η Σουόνσι είναι για πολλά χρόνια μία ομάδα μοντέλο.
Η ιδιοκτησία – διοίκηση από τους οπαδούς είναι το μοντέλο που μπορεί να προστατέψει και τις ομάδες και την ιστορική τους ταυτότητα. Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία δεν πρόκειται να το κάνει, αφού εκείνο που την νοιάζει πιο πολύ από όλα είναι η διαχείριση του «Γουέμπλεϊ». Ακόμη και η εθνική έχει μικρότερη σημασία από τις ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ. Ιδιοκτήτες με χρήματα ή στο όνομα μιας μελλοντικής πιθανότητας κερδών κάνουν ό,τι γουστάρουν. Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία δεν εμπόδισε την μετονομασία του Saint Jame’s Park, δεν έσωσε την Γουίνμπλεντον και δεν νοιάζεται για την Κάρντιφ Σίτυ.
Σε αυτή τη χώρα έχουμε διατηρητέα κτίρια αλλά θεωρούμε ότι οι ομάδες είναι για πέταμα. Δεν θα υποστηρίξω άλλη ομάδα, πλέον. Πήγα στους Ολυμπιακούς και τους Παρα-ολυμπιακούς, πήγα να δω και άλλα αθλήματα, ράγκμπι, μποξ, την Ρέιντζερς σε μερικά ματς, την Ουαλία κόντρα στη Σκοτία όταν έπαιξαν στο «Χάμπτεν Παρκ». Αναζωογονητική δραστηριότητα που με κράτησε μακριά και με προστάτευσε από την ψυχοφθόρα ενασχόληση με την Κάρντιφ που δεν είναι πια αυτό που αγάπησα».
Αυτά δήλωσε ο Σκοτ Τόμας, απηυδισμένος με την «κατάργηση της ιστορίας», όπως παρουσίασε την άποψή του.
Οι επιτυχίες έχουν κόστος, και αυτό το κόστος μερικές φορές δείχνει να κοστίζει ακόμη και την ίδια την επιτυχία.
