Περάσαμε! Προκριθήκαμε! Νικήσαμε!
Είναι γεγονός. Η Ελλάδα είναι κομμάτι, είναι μέρος, των 16 καλύτερων ομάδων στον κόσμο. Είναι πλέον και επισήμως, στο κλαμπ των παγκόσμιων ποδοσφαιρικών δυνάμεων! Πολύ απλά, διότι το αποδεικνύει η ιστορία της, το αποδεικνύουν όλα όσα έχει κατακτήσει μόνη της, χωρίς καμιά βοήθεια. Είναι το επιστέγασμα μιας προσπάθειας ετών, είναι η απάντηση της νέας γενιάς ποδοσφαιριστών στο έπος του 2004.
Σάρωσα όλα τα ξένα δημοσιογραφικά sites και κατέληξα σε ένα συμπέρασμα: η αναγνώριση της προσπάθειας, είναι τόσο γλυκιά όσο και η πρόκριση. Το γεγονός πως η Εθνική μας ομάδα αντιμετωπίζεται ως ισότιμο μέλος της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής ελίτ, είναι κάτι που πιστώνονται όλοι όσοι μετέχουν σε αυτή την ομάδα, από οποιοδήποτε πόστο.
Είναι κάτι που αποδεικνύει πως η οργάνωση, η δουλειά και η έννοια της ομάδας βγαίνουν στο γήπεδο.
Οι ατυχίες και οι αναποδιές, ήταν πολλές χθες στην Φορταλέζα. Δυο αναγκαστικές αλλαγές σε 18 λεπτά παιχνιδιού πρέπει να αποτελούν παγκόσμιο ρεκόρ στο ποδόσφαιρο. Κι όμως!
Η ψυχή του Καραγκούνη που έτρεξε τόσο πολύ, σε συνδυασμό με την μαγκιά του Χριστοδουλόπουλου, τον Σάμαρη που ήρθε για να μείνει. Μπήκε νέος και άπειρος στο γήπεδο και βγήκε μπαρουτοκαπνισμένος μέσος που σκόραρε σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι. Η ψυχραιμία και η ηγετική παρουσία του Σαμαρά, έκανε ανύπαρκτη την πιθανότητα απώλειας της πρόκρισης. Ο Μανιάτης ήταν παντού. Ο Παπασταθόπουλος έκοβε συνέχεια τους πάντες και ο Μανωλάς δεν έχασε μονομαχία. Ο Χολέμπας απαράμιλλος. Ο Τοροσίδης σταθερός.
Ήταν μαγικό, ήταν μια αποθέωση της ποδοσφαιρικής – καλώς εννοούμενης –μαγκιάς. Είναι η απόδειξη γιατί το ποδόσφαιρο αποτελεί το πιο καθηλωτικό σπορ του πλανήτη. Να βλέπεις γυναίκες να δαγκώνουν τα νύχια τους από αγωνία! Μα είναι δυνατόν; Ναι είναι, γιατί αυτή είναι η μαγεία αυτού του σπορ.
Είναι η πίκρα, η γκρίνια, η μιζέρια και η λογική του μηδενισμού που τσαλακώνεται σαν χαρτί Α4 στην θέα της τελικής νίκης.
Επόμενη Στάση; Κόστα Ρίκα. Μεθεπόμενη;
Φωτό από: wikipedia
