Όταν μου ζητήθηκε να γράψω αυτό το κείμενο, η αλήθεια είναι πως με έπιασε ένας κόμπος. Θα μπορέσω να το ολοκληρώσω; Τι θα γράψω; Μα διαιτητές; Δεν έχουμε καλούς διαιτητές στην Ελλάδα.Fact. Μήπως να κοιτάξω στο εξωτερικό; Ποιος παρατηρεί έναν διαιτητή σε ένα ματς του εξωτερικού; Είναι όλοι άνω του μετρίου, ουδείς ασχολείται μαζί τους και αυτή είναι η πραγματική ομορφιά του ποδοσφαίρου. Μήπως να κοιτάξω σε άλλα αθλήματα; Στο μπάσκετ, που οι Έλληνες είναι συνεχώς διεθνείς διαιτητές; Και εκεί κάποιους θα εκνευρίσω.
Σκέφτηκα λοιπόν να κινηθώ εναλλακτικά και να φέρω ένα Ελληνικό παράδειγμα με ξένο διαιτητή.
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς το θυμάστε, αλλά στον περίφημο ημιτελικό με την Τσεχία του 2004 τότε που ο «Θεός Δέλλας», ο «Κολοσσός», ο «Δέλλας Γκολ» μας πήγε στον τελικό, διαιτητής της αναμέτρησης ήταν ο περίφημος Πιερλουίτζι Κολλίνα. Ο καλύτερος διαιτητής όλων των εποχών. Επίσης, fact.
Μεγαλύτερη παρακαταθήκη από έναν Ιταλό διαιτητή, επί των ημερών του οποίου έλαβε χώρα το περίφημο σκάνδαλο calciopolis, στην Ιταλία με επηρεασμό της συντριπτικής πλειονότητας των ρέφερι, υπήρχε ένας άνθρωπος που το κούτελο του ήταν καθαρό. Ιθύνων νους του calciopolis, ο Λουτσιάνο Μότσι. Στις υποκλαπείσες συνομιλίες που βγήκαν μεταγενέστερα στο φως, ο Μότσι είχε πει: «Κάτι πρέπει να κάνουμε με τον Κολίνα. Είναι πάρα πολύ αντικειμενικός, δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι».
Αυτό τα λέει όλα για τον εκπληκτικό διαιτητή από την Μπολόνια της Ιταλίας.
Στον αγώνα Ελλάδα-Τσεχία το 2004 είχα την τύχη να βρίσκομαι στο γήπεδο. Είναι η μοναδική φορά που έχω βρεθεί σε ποδοσφαιρικό γήπεδο και δεν έχω ακούσει ούτε μια (ούτε μια) φορά τον κόσμο να διαμαρτύρεται για κάποια απόφαση σε 120 λεπτά αγώνα. Ποτέ. Ξανά fact.
Με κίνδυνο να αδικώ κάποιους διαιτητές, θεωρώ πως ο Πιερλουίτζι Κολίνα είναι μια κατηγορία μόνος του, και δεδομένα θα αδικήσω τον ίδιο αν τον βάλω στο ίδιο τσουβάλι με κάποιον άλλον. Συγχωρήστε με.
Τέλος, θέλω να αναφερθώ σε μια ιστορία που αποδεικνύει πως ο διαιτητής σε κάποιες περιπτώσεις είναι ο πραγματικός «άρχων του αγώνα» με την έννοια που έχει βγει ή ρήση. Όχι δυστυχώς με την ελληνική, στην οποία είναι ο πρωταγωνιστής είτε σφυρίξει άσχημα, είτε σφυρίξει καλά που σε αυτήν την περίπτωση σημαίνει δεκάδες φάουλ που διακόπτουν την ροή του αγώνα, διαλύοντας το σπορ.
Στον συγκλονιστικότερο τελικό Τσάμπιονς Λιγκ όλων των εποχών, αυτόν του 1999 με νικήτρια την Μάντσεστερ Γιουνάιτνετ, συνέβη το εξής περιστατικό, όπως το διηγήθηκε προ λίγων ημερών ο Όλιβερ Καν, τερματοφύλακας της ηττηθείσας στον συγκεκριμένο αγώνα Μπάγερν Μονάχου. Οι Γερμανοί προηγούνται με 1-0 μέχρι το 90ο λεπτό. Σε 2 λεπτά η Γιουνάιτεντ γυρνά τούμπα τον αγώνα και στο 92ο λεπτό προηγείται με 2-1. Με την επίτευξη του δεύτερου τέρματος και οι 11 παίκτες της Μπάγερν ξεσπούν σε λυγμούς. Ο Κολίνα, πηγαίνει στον Καν, τον χτυπά στον ώμο και του λέει: «Σήκω αμέσως πάνω, έχουμε ακόμα ένα λεπτό αγώνα».
