Στη σημερινή του μορφή, είναι λίγο δύσκολο να προσδιορίσουμε τι είναι το ποδόσφαιρο σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Είναι ένα άθλημα; Είναι. Είναι κοινωνικό φαινόμενο; Είναι. Επηρεάζει γεγονότα έξω από το σπορ; Επηρεάζει. Δημιουργεί συναισθήματα; Δημιουργεί. Είναι μια μορφή τέχνης; Ίσως.
Βλέποντας όμως ποδοσφαιριστές της ποιότητας και της κλάσης των Μέσι και Ρονάλντο το ίσως υπό την καλλιτεχνική έκφανση μετατρέπεται σε μια βεβαιότητα. Κι αν τελικά, είναι, τότε τα Όσκαρ του ποδοσφαίρου είναι η «Χρυσή Μπάλα». Το βραβείο για τον κορυφαίο της χρονιάς θα προκαλέσει σίγουρα πολλές συζητήσεις, διαφωνίες και τοποθετήσεις. Μέσι και Ρονάλντο εκπροσωπώντας Λατινική Αμερική και Ευρώπη συγκρούονται στις 7 Ιανουαρίου.
Υπάρχει μια μαγεία στις ποδοσφαιρικές συζητήσεις που δεν βρίσκεται σε κανένα άλλο τομέα διασκέδασης και το να εκτίθεται οποιοσδήποτε λόγω των δηλώσεών του απλώς θα του κολλήσει την ταμπέλα του «αμπάλου».
Εν αντιθέσει με σημαντικότερες ή πιο εξευγενισμένες μορφές διασκέδασης όπως είναι ο κινηματογράφος, το θέατρο, η μουσική απαιτώντας μια πιο σφαιρική κατανόηση της φύσης τους, το ποδόσφαιρο όσο κι αν εξελίσσεται αποκλείεται να αποτινάξει την λαϊκότητά του. Ασχέτως αν η κατανόηση και η γνώση διδάσκεται πλέον πανεπιστημιακά. Που θέλω να καταλήξω; Πως τα επιχειρήματα ανάμεσα στο ποιος είναι καλύτερος εκ των δυο μπορούν να σχολιαστούν με τον πιο εξειδικευμένο τρόπο αλλά και με τον πιο απλοϊκό.
Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου βλέπω ποδόσφαιρο. Όσο βλέπω ποδόσφαιρο, δεν έχω δει ακόμα καλύτερο ποδοσφαιριστή από τον Γαλλοαλγερινό Ζινεντίν Ζιντάν. Είχα την τύχη να τον παρακολουθήσω από κοντά 4 φορές στη ζωή μου. Αν είσαι μέσα στο γήπεδο, ο αγώνας περνούσε σε δεύτερη μοίρα παρακολουθώντας αυτόν τον τρομερό ποδοσφαιριστή να δίνει μια πραγματική παράσταση. Ντελικάτες κινήσεις, ήρεμες, απίστευτη επαφή με την μπάλα, αντίστοιχη με την σχέση του καλού θεατρικού ηθοποιού με το κοινό.
Τον Μέσι και τον Ρονάλντο τους είδα και αυτούς από κοντά. Υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στους δυο ποδοσφαιριστές που ο Ρονάλντο ολοένα και μειώνει. Θεωρώ από πλευράς ταλέντου, τον Μέσι κορυφαίο ποδοσφαιριστή της εποχής του. Ωστόσο ο Ρονάλντο έχει πετύχει κάτι που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στα παγκόσμια ποδοσφαιρικά χρονικά. Έχει καταφέρει να τοποθετήσει τον εαυτό του στην κορυφαία δυάδα ποδοσφαιριστών αυτής της περιόδου καλύπτοντας το έλλειμμα ταλέντου του (σε σύγκριση με τον Μέσι πάντοτε, για να μην παρεξηγούμαι) με την πολλή δουλειά.
Όταν αγωνιζόταν στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν γρήγορος, δυνατός, ατομιστής, εκρηκτικός και παίκτης ψυχολογίας. Σήμερα, σχεδόν 10 χρόνια μετά έχει όλα αυτά τα στοιχεία αλλά τον χαρακτηρίζεις τεχνίτη, ομαδικό, με εξαιρετικό φάουλ, τρομερό σουτ και πανέξυπνο ποδοσφαιρικά.
Πού τοποθετείται η κόντρα; Στο ποιος είναι καλύτερος. Οι διαφορές ανάμεσα στους δυο, μικρές, σχεδόν αμελητέες. Αν η δύναμη όλων των ψήφων που διαθέτουν δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο για την απονομή της Χρυσής Μπάλας βρισκόταν στο δικό μου χέρι, θα την έδινα στον Ρονάλντο.
Γιατί; Επειδή δεν είναι λίγο να έχεις γίνει μέσα σε 3 χρόνια ένας από τους κορυφαίους σκόρερ στη Ρεάλ Μαδρίτης και να αναγκάζεις έναν σύλλογο του μεγέθους των Ισπανών να παίζει καλά μόνο όταν είσαι εσύ καλός. Επειδή έχεις καταφέρει να κάνεις την Εθνική Πορτογαλίας υπολογίσιμη δύναμη χάριν εσού. Επειδή δούλεψες για χρόνια βελτιώνοντας τις αδυναμίες σου και κατάφερες να σε συγκρίνουν με έναν ποδοσφαιριστή πολύ πιο ταλαντούχο από εσένα. Του το δίνω, και επιλέγω αυτόν στις 7 Ιανουαρίου για τη βράβευση της Χρυσής Μπάλας.
Φωτό αρθρογράφου
