Η μπασκετική ομάδα του Ολυμπιακού μας έκανε να την γουστάρουμε. Είτε υποστηρίζουμε τον Ολυμπιακό, είτε όχι. Μια ομάδα καθαρή, με νέα παιδιά, αξιοσέβαστο προπονητή που κατάφερε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στη σύγχρονη ιστορία του μπάσκετ. Νικώντας μια ομάδα που πρόβαλε από την αρχή της Ευρωλίγκα ως το ακλόνητο φαβορί.
Το debate ανάμεσα στους «μπασκετικούς» και τους «ποδοσφαιρικούς» είναι αιώνιο, ωστόσο η αλήθεια είναι πως στιγμές σαν το καλάθι του Πρίντεζη που ισοδυναμούσε με μια ολόκληρη κούπα είναι σχετικά δύσκολο να προσφέρει το ποδόσφαιρο. Γιατί; Γιατί πολύ απλά ο Ολυμπιακός προηγήθηκε – επί της ουσίας – μόλις μια φορά στο σκορ. Στην τελευταία φάση, εκεί που χρειάστηκε.
Έχοντας στις τάξεις του μια ομάδα ελληνική στην πλειονότητά της, ο Ολυμπιακός ξεκίνησε μάλλον νωχελικά τη σαιζόν, με τον Τύπο και τους οπαδούς του να αμφισβητούν την πληρότητά του. Ο «σοφός» Ντούσαν Ίβκοβιτς πίστεψε στο σύνολο του καθ’όλη τη διάρκεια της χρονιάς και με την προσθήκη δυο αξιόλογων Αμερικάνων πλαισίωσε όπως έπρεπε το αξιόλογο ρόστερ για να φθάσει στην τελική δικαίωση.
Ο Βασίλης Σπανούλης, πανηγύρισε το τρόπαιο σαν μικρό παιδάκι, ενώ οι 4 χιλιάδες φίλοι του ΟΣΦΠ που βρέθηκαν στην Πόλη για τον τελικό ένιωσαν την κούπα σαν την δική τους Ιθάκη.
Για τους ιδιοκτήτες, αδερφούς Αγγελόπουλους, αποτέλεσε τη δικαίωση μιας προσπάθειας ετών, που σε όλη τη διάρκεια της χαρακτηρίστηκε από ήθος και σοβαρότητα.
Η χαρά όλων, ήταν μεγάλη και ο θρίαμβος μετετράπη σε εθνική υπόθεση εν μέσω των δυσκολιών που διανύει η πατρίδα μας. Το χρειαζόμασταν!
Μπράβο στον Ολυμπιακό!
