Οι μέρες για το παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου πλησιάζουν, με την εθνική μας ομάδα μόλις πριν λίγες μέρες να μπαίνει εκ νέου στο top 10 των ισχυρότερων εθνικών ομάδων.
Το τωρινό timing δεν είναι το καλύτερο δυνατό, καθώς η εθνική μας ομάδα παρουσιάζεται λίγο πριν το μεγάλο ραντεβού με αρκετά προβλήματα βάση του ρόστερ. Ο Κώστας Μήτρογλου είναι τραυματίας, ο Κυριάκος Παπαδόπουλος προσπαθεί να επιστρέψει σε κανονικούς ρυθμούς μετά τον σοβαρό τραυματισμό του και ο Σαμαράς σκόραρε για πρώτη φορά μετά τον Οκτώβριο.
Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, ο Φερνάντο Σάντος θα αποτελέσει παρελθόν μετά το τέλος του Μουντιάλ, και δράττομαι της ευκαιρίας να σχολιάσω τις επιλογές προπονητών που ακούγονται για την εθνική μας ομάδα.
Επικρατέστερος όλων στην παρούσα φάση, μοιάζει να είναι ο Μάρκο Ταρντέλι. Υπήρξε ένας πολύ μεγάλος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε στην Γιουβέντους, ωστόσο τα προπονητικά του επιτεύγματα δεν είναι κάτι το αξιοσημείωτο.
Βασικότερη παρακαταθήκη του, η Εθνική Ιρλανδίας στην οποία διετέλεσε βοηθός προπονητή του Τζιοβάνι Τραπατόνι, σε μια Ιρλανδία που παρουσιάστηκε ενισχυμένη και πιο ανταγωνιστική από ποτέ. Από εκεί και πέρα, δεν μπορούμε να σταθούμε σε κάτι αξιοσημείωτο που έχει πετύχει στην καριέρα του ως προπονητής και είναι μια επιλογή που δεδομένα εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο. Σαν πρώτος προπονητής, έχει διατελέσει μόνον κόουτς των μικρών ομάδων της Ιταλίας πριν από 15 χρόνια. Στην Ελλάδα, έχει την ευκαιρία να δημιουργήσει κάτι που θα τον καταστήσει υπολογίσιμη προσωπικότητα στους πάγκους των ομάδων.
Άλλο όνομα που ακούγεται πολύ έντονα, καθώς υπήρξε και συζήτηση με τον πρόεδρο της ελληνικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, είναι αυτό του Μάρτιν Γιολ που έχει κάνει μεγάλη καριέρα προπονητή τόσο στην Αγγλία, όσο και στην Ολλανδία. Στα θετικά του είναι η μεγάλη εμπειρία στους πάγκους των Τότεναμ, Αμβούργου, Άγιαξ και Φούλαμ, στα αρνητικά του ότι δεν κατόρθωσε πουθενά κάτι το σπουδαίο.
Οι εθνικές ομάδες έχουν διαφορετικές απαιτήσεις και ανάγκες σε σχέση με τους συλλόγους, οπότε οι επιλογές είναι δυο προκειμένου να υπάρξει ένα επιτυχημένο πλάνο.
Πρώτη επιλογή, η μακροπρόθεσμη εμπιστοσύνη σε έναν προπονητή και η λευκή επιταγή εν σχέση με την ομάδα, ακριβώς όπως έγινε στην περίπτωση του Ότο Ρεχάγκελ. Δεύτερη, μια επιλογή ενός προπονητή τύπου Σάντος, δηλαδή ενός γνώστη του ελληνικού υλικού που δεν θα χρονοτριβήσει στον καταρτισμό του βασικού κορμού της ομάδας.
Στα πλεονεκτήματα οποιουδήποτε ασχοληθεί με την Εθνική, ο τρομερά εύκολος όμιλος της ομάδας για την πρόκριση στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2016 στην Γαλλία.
