Κινηματογράφος και αθλητισμός έχουν συναντηθεί αρκετές φορές στο παρελθόν, δημιουργώντας εξαιρετικές ερμηνείες, ενδιαφέρουσες υποθέσεις και πολλές φορές συγκινητικές ταινίες. Άλλωστε και ο αθλητισμός, μπορεί να δημιουργήσει ρόλους σκοτεινούς, απαιτητικούς, ιδιόρρυθμους, αληθινούς.
Η παρομοίωση μιας αθλητικής στιγμής με μια στιγμή της καθημερινότητας ή της πραγματικής ζωής, συχνά φέρνει ως αποτέλεσμα έναν εξαιρετικό λόγο που δημιουργεί κίνητρα και αναγκάζει το μυαλό να ταξιδέψει. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως αν κάποιος ψάξει στο youtube για «motivationalspeeches» θα του βγουν αρκετοί λόγοι αθλητών ή προπονητών.
Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, η πρώτη ταινία στην οποία συναντήθηκε ο αθλητισμός με τον κινηματογράφο γυρίστηκε το μακρινό 1925. Πιο συγκεκριμένα, μιλάμε για την (βουβή) ταινία «Freshman», η υπόθεση της οποίας αφορά έναν πρωτοετή φοιτητή που προσπαθεί να γίνει δημοφιλής στο πανεπιστήμιό του μέσω της συμμετοχής του στην ομάδα ποδοσφαίρου του πανεπιστημίου του.
Έκτοτε έχουν γυριστεί πάνω από 150 ταινίες αθλητικού περιεχομένου, ενώ τα τελευταία χρόνια πολλά διεθνή δίκτυα έχουν δημιουργήσει ντοκιμαντέρ στα οποία είτε πρωταγωνιστούν αληθινοί αθλητές περιγράφοντας τα δικά τους βιώματα, είτε ηθοποιοί που αναπαριστούν ιδιαίτερες ιστορίες που δημιούργησε ο αθλητισμός.
Το αμερικανικό ESPN, έκανε προ τριετίας ένα συγκινητικό αφιέρωμα στον Βλάντε Ντίβατς αλλά και τον αδικοχαμένο Ντράζεν Πέτροβιτς περιγράφοντας τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν οι δυο τους την διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας, όπως αυτή ερμηνεύτηκε από την μεγάλη ομάδα μπάσκετ της τότε ενωμένης χώρας. Αφορμή, η στιγμή κατά την οποία ένας φίλαθλος της ομάδας ύψωσε τη σημαία της Κροατίας πριν αυτή ανεξαρτητοποιηθεί με τον Ντίβατς να την αρπάζει και να την πετάει κάτω. Έκτοτε, οι σχέσεις των δυο μεγάλων αστέρων αλλά και επιστήθιων φίλων υπήρξαν κακές, καθώς παρά το γεγονός πως αμφότεροι συμμετείχαν στο πρωτάθλημα του ΝΒΑ, ουσιαστικά δεν είχαν παρά τυπικές σχέσεις.
Χωρίς να υποτιμώ τις άλλες ταινίες, αποφάσισα να ξεχωρίσω δυο ενδιαφέρουσες δουλειές κυρίως λόγω ερμηνειών αλλά και ποιότητας λόγων που εμφανίστηκαν στην μεγάλη οθόνη. Το υποκριτικό μεγαλείο του Αλ Πατσίνο, φανερώθηκε και στην ταινία “AnygivenSunday” όπου ο οσκαρικός ηθοποιός υποδύεται έναν αμφιλεγόμενο προπονητή αμερικανικού ποδοσφαίρου. Το απόσπασμα που ακολουθεί, αναπαριστά έναν λόγο του HeadCoach στα αποδυτήρια της ομάδας του καθώς αυτή ηττάται στο ημίχρονο. Αποτελεί αν μη τι άλλο έναν λόγο που δίνει κίνητρα, και ταξιδεύει το μυαλό.
Ο Ματ Ντέιμον, σε μια εκπληκτική ταινία υποδύεται τον αρχηγό της ομάδας ράγκμπι της Νοτίου Αφρικής. Μια χώρα που ταλανίστηκε όσο καμία άλλη από ρατσιστικά προβλήματα και στην ταινία παρουσιάζεται ο αθλητισμός ως τρόπος γεφύρωσης του φυλετικού χάσματος. Στο απόσπασμα που ακολουθεί μιλάει στους συμπαίκτες του καλώντας τους να «ακούσουν την πατρίδα τους»
