«Ποτέ σου μην τα παρατάς». Μια φράση που ακούγεται πολύ συχνά, από μεγαλύτερους σε μικρότερους, από προπονητές σε παίκτες, από ινδάλματα ως συμβουλή, σε ανθρώπους που θέλουν να κάνουν τη διαφορά σε κάτι. Αυτή τη φράση πρέπει να είχε κρεμασμένη πάνω από το κρεβάτι του, ο διεθνής Λιθουανός παίκτης Μαρτίνας Πότσιους.
Γεννήθηκε στο Βίλνιους το 1986, γιος ενός προπονητή μπάσκετ και μιας καθηγήτριας φυσικής αγωγής. Μοιραία, ο αθλητισμός θα αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και της καθημερινότητας του. Στην ηλικία των 13 ετών, από ένα παιχνίδι με τους φίλους του στο σχολείο, απώλεσε μέρος των τριών δακτύλων του αριστερού χεριού. Ύστερα από συνεχόμενες επεμβάσεις κατάφερε να ανακτήσει τα δύο, χάνοντας όμως ολοκληρωτικά το μεσαίο δάχτυλο του αριστερού του χεριού.
Το πάθος για το μπάσκετ που του είχε μεταφέρει ο πατέρας του, δεν έσβησε. Άρχισε να προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες, δουλεύοντας πολύ στην αδυναμία του και στην ηλικία των 18, έκανε αίτηση για το πανεπιστήμιο του Ντιουκ. Προπονητής μπάσκετ στο εν λόγω πανεπιστήμιο, είναι ο θρύλος των ΗΠΑ, Μάικ Σιζέφσκι. Ο Πότσιους είδε την πρώτη επιβράβευση των κόπων του, όταν έγινε μέλος της μεγαλύτερης ομάδας του κολλεγιακού πρωταθλήματος. Τελειώνοντας τις σπουδές του το 2009, πήρε το πτυχίο του στις συγκριτικές μελέτες και επέστρεψε στη Λιθουανία για να ζήσει το όνειρό του. Να παίξει μπάσκετ. Η μεγαλύτερη ομάδα της χώρας, η Ζαλγκίρις Κάουνας, επέλεξε για το ρόστερ της τον Πότσιους και δεν έχασε. Παρά το πρόβλημα του, άρχισε να γίνεται ενεργό μέλος της ομάδας και να έχει συνεχή συμμετοχή από την πρώτη κιόλας χρονιά!
Για έναν άνθρωπο που παίζει μπάσκετ με 4 δάχτυλα, έστω και στο χέρι που χρησιμοποιεί λιγότερο στο σπορ, τα πράγματα είναι εξαιρετικά περίπλοκα. Οι αρχές του μπάσκετ που διδάσκονται από μικρή ηλικία σε έναν αθλητή πάνε στράφι, μιας και ο τρόπος επαφής των δακτύλων με την μπάλα μελετάται από μηδενική βάση. Όλος ο τρόπος παιχνιδιού ενός παίκτη, γίνεται με γνώμονα την προσαρμογή στην αδυναμία του.
Αυτό δεν του στέρησε ποτέ τη δυνατότητα να ελπίζει σε αυτό που αγαπάει και να αποτελέσει έναν εκ των βασικών παικτών της εθνικής ομάδας της χώρας του που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα μπάσκετ της Τουρκίας το 2010, που αποτελεί μέχρι σήμερα την κορύφωση της ιστορίας του, αλλά και της μπασκετικής καριέρας του.
Από τον Ιούλιο, αγωνίζεται στην Ρεάλ Μαδρίτης και επόμενος στόχος του είναι η κατάκτηση της Ευρωλίγκας. «Δεν τα παράτησε ποτέ», μπορεί να είναι η απάντηση στην πρώτη φράση του κειμένου.
