Οι Κινέζοι λένε πως μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις.
Σε αυτό που πρέπει να απαντήσουν όμως, είναι στην αναλογία λέξεων και βίντεο. Ένα εκατομμύριο λέξεις ίσως;
Δεν ξέρω την ακριβή αναλογία και δεν προτίθεμαι να εμβαθύνω στην αντιπαράθεση απόψεων για βίντεο και εικόνες που μόνος μου άλλωστε δημιούργησα.
Λαμβάνοντας ως έμπνευση τους δικούς μας Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 και με δεδομένο πως αυτοί του Λονδίνου πλησιάζουν, βρήκα ένα βίντεο στο οποίο απεικονίζεται με τον πιο εμφατικό τρόπο οι μικρές σε χρόνο, αλλά μεγάλες σε ιστορική κληρονομία στιγμές μια αθλητικής επίδειξης. Αυτής των Νίκου Συρανίδη και Θωμά Μπίμη. Δυο αθλητών της συγχρονισμένης κολύμβησης που χάρισαν το χρυσό μετάλλιο στην Ελλάδα οκτώ χρόνια πριν.
Είμαι, και το δηλώνω προς αποφυγή παρεξηγήσεων, άσχετος στο θέμα των καταδύσεων. Ωστόσο, το θέαμα είναι μοναδικό. Βλέπεις δύο ανθρώπους, που είναι τόσο συγχρονισμένοι σε αυτό που κάνουν και βγάζουν τις ατελείωτες –είμαι σίγουρος- ώρες προπόνησης στις καταδύσεις τους, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στο Ολυμπιακό Κέντρο κολύμβησης, δημιουργούν μια απίστευτη σκηνή χαράς σε όλους τους παρευρισκόμενους.
Οι καταδύσεις, είναι ένα άθλημα στιγμής που απαιτεί θα έλεγα χειρουργική ακρίβεια. Γίνεται συναρπαστικό, διότι πολύ απλά τα λάθη δεν διορθώνονται. Δεν είναι σαν το ποδόσφαιρο, ή το μπάσκετ που υπάρχει η δυνατότητα να σώσεις μια άτυχη στιγμή ή να δημιουργήσεις μια διαφορετική στρατηγική. Ο τρόπος που θα εκτελέσεις το πρόγραμμα είναι προκαθορισμένος, δεν γίνεται να κάνεις το αναπάντεχο καθώς οι κανονισμοί επιβάλλουν τη δήλωση της κίνησης που θα πραγματοποιηθεί. Αυτό σημαίνει πως η συγκέντρωση, η αφοσίωση και η δουλειά πρέπει να βγουν στον αγωνιστικό στίβο.
Οι δικοί μας αθλητές το κατάφεραν και μας έκαναν να το πανηγυρίσουμε, αλλά και να το θυμόμαστε με χαρά.
Αφιερώστε πέντε λεπτά και δείτε το βίντεο… Αξίζει…
