-
Ποια είναι για σένα η απόλυτη έκφραση ευτυχίας;
Ένα φαινόμενο που μου συμβαίνει από τότε που ήμουν παιδί. Για να είμαι ειλικρινής μου συνέβαινε περισσότερο τότε και λιγότερο τώρα. Μια εσωτερική χαρά, ένας ενθουσιασμός, μια πηγαία διάθεση να αγκαλιάσω και να φιλήσω όλο τον κόσμο, γνωστούς κι αγνώστους. Δεν μπορούσα να εξηγήσω ακριβώς γιατί μου συνέβαινε, κι αυτό το ανεξήγητο το βάφτιζα «είμαι ευτυχισμένος».
-
Η ευτυχία πηγάζει από μέσα μας ή έρχεται από εξωτερικούς παράγοντες;
Συνεχίζοντας την παραπάνω μου απάντηση, σίγουρα επηρεάζομαι από εξωτερικούς παράγοντες, από το πώς μου φέρονται, από το αν βλέπω τους αγαπημένους μου ανθρώπους υγιείς και χαρούμενους, αλλά βαθιά μέσα μου ξέρω ότι για να είμαι ευτυχισμένος πρέπει πρώτα να τα έχω καλά με τον εαυτό μου και τη συνείδησή μου. Αν κοιτάς στον «καθρέφτη» και δε σε βρίσκεις καλά, είναι αδύνατο να είσαι ευτυχισμένος.
-
Είσαι αποφασισμένος να δίνεις ευκαιρίες στον εαυτό σου να ζει ευτυχισμένα;
Οφείλω να πω ότι από τότε που έγινα πατέρας, δεν βρίσκομαι εγώ στο επίκεντρο της ζωής μου. Πιστεύω ότι γονιός και εγωκεντρισμός δεν συμβαδίζουν. Επειδή όμως αυτό είναι μια τεράστια παγίδα που μπορεί να καταργήσει τα θέλω και κατά συνέπεια την ευτυχία ενός ανθρώπου, αποφάσισα να με κανακέψω, όταν μπορώ να το κάνω, να μου προσφέρω ακόμα και μικρές χαρές μέσω των χόμπι μου και των φίλων μου κι έπειτα να επιστρέφω πιο γεμάτος σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μου.
-
Εάν δεν υπήρχε κριτική ή έπαινος, τι θα ήσουν σήμερα;
Προσπαθώ να μην ετεροπροσδιορίζομαι, αλλά μην ξεχνάμε ότι η ματαιοδοξία είναι το ελάττωμα του διαβόλου. Με νοιάζει η γνώμη των άλλων, τη χρησιμοποιώ ως το τρίτο μάτι που όλοι θα έπρεπε να είχαμε και να μας κοιτάζουμε από απόσταση, ώστε να είμαστε πιο αντικειμενικοί προς τον εαυτό μας. Ο έπαινος για μένα είναι τεράστια ανταμοιβή και μερικές φορές του δίνω δυσανάλογα μεγάλη αξία. Έχω πορευτεί στη ζωή μου με επαίνους που θα έπρεπε να έχω ξεχάσει γρηγορότερα. Η κριτική με προβληματίζει, με πληγώνει μερικές φορές αλλά προτιμώ αυτό παρά την απουσία της που θα θρέψει ένα υπερφίαλο εγώ μου.
-
Πρέπει να υποφέρουμε για να γίνουμε σπουδαίοι;
Δεν νομίζω. Πιστεύω ότι η λέξη «υποφέρουμε» είναι πολύ σκληρή. Η άποψη ότι υποφέροντας γινόμαστε σπουδαίοι, είναι πιστεύω συνέπεια της διδασκαλίας θρησκειών, που ενώ παρουσιάζονται ανθρωποκεντρικές είναι μισάνθρωπες. Γινόμαστε σπουδαίοι εξαιτίας της σπουδαίας παιδείας μας, της σπουδαίας προσφοράς μας στους άλλους, του σπουδαίου έργου που αφήνουμε πίσω μας. Αλλά είμαστε σίγουροι ότι θέλουμε να γίνουμε σπουδαίοι; Δεν αρκεί να ζήσουμε τη μια και μόνη ζωή που ζούμε;
-
Πώς θέλεις να επηρεάζεις και ποιόν;
Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι σωστό, αλλά προσπαθώ να επηρεάζω αυτούς που αγαπώ. Πιστεύω ότι είμαι υποχρεωμένος να τους μεταδίδω αυτά που γνωρίζω, αυτά που πιστεύω και αυτά που προτιμώ. Ίσως αυτό σημαίνει ότι έχω μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου, αλλά τα κίνητρά μου πιστέψτε με είναι αλτρουιστικά. Έτσι εξηγείται το ότι αυτούς που αντιπαθώ δεν θέλω να τους επηρεάσω στο παραμικρό. Το θεωρώ δικό μου ξόδεμα.
-
Για ποιο λόγο εργάζεσαι;
Απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, θυμάμαι τον πατέρα μου να δουλεύει από το πρωί ως το βράδυ. Οι λέξεις εργατικότητα και ανδρισμός έγιναν συνώνυμες στο μυαλό μου. Πολύ αργότερα σκέφτηκα την έννοια εργασία σε συνάρτηση με την αμοιβή. Τώρα εργάζομαι ως φυσική συνέπεια του πως μεγάλωσα, του ότι θέλω να προσφέρω τα απαραίτητα αλλά και ανέσεις στην οικογένειά μου κι ευτυχώς γιατί μου αρέσει το αντικείμενο εργασίας μου. Τα παραπάνω δεν με εμποδίζουν να απολαμβάνω την τεμπελιά μου που και που.
-
Ποιο είναι το πιο αφελές πράγμα που πίστευες παλιότερα;
Πίστευα με καλοπιστία έως αφέλειας λόγια. Λόγια «φίλων», λόγια συγγενών, λόγους πολιτικών προσωπικοτήτων τους οποίους όλο μου το είναι ήθελε να πιστέψει αλλά φρόντιζαν με πράξεις τους να με προσγειώνουν ανώμαλα στην πραγματικότητα. Μακάρι να είχα πιστέψει στον ‘Αγιο Βασίλη.
-
Αν είχες ένα βάθρο, ποιον θα έβαζες επάνω;
Για να προστατεύσω, αποθεώσω, εξυψώσω θα έβαζα τα παιδιά μου! Για να παραδειγματιστώ δεν ξέρω… Μάλλον θα έβαζα κάποιον που έκανε εργασία το χόμπι του κι έζησε αληθινά ευτυχισμένος χωρίς να επιβαρύνει κανέναν.
-
Είσαι εξαρτημένος από κάτι θετικό;
Έχω πλήρη έλλειψη εξαρτήσεων είτε θετικών είτε αρνητικών. Μ’ αρέσει να κάνω πράγματα όπως ο αθλητισμός ή το διάβασμα, αλλά δεν έχω αισθανθεί ποτέ εξαρτημένος με την έννοια του ψυχαναγκασμού.
-
Ποιο μότο, σκεπτικό, νόμο ή παγκόσμια σοφία θα ήθελες να καταργήσεις;
Το « πόλεμος πατήρ πάντων ». Το θεωρώ τη μεγαλύτερη βλακεία που έχει ειπωθεί ποτέ και τη μεγαλύτερη προσβολή προς όσους έχουν υποστεί στη ζωή τους τα δεινά ενός πολέμου.
-
Τι θα μάθαινες σε ένα παιδί για το χρήμα;
Θα το μάθαινα ότι πρέπει να κοπιάσει για να αμειφθεί κι όχι να κυνηγάει το εύκολο χρήμα το οποίο έχει θεοποιήσει η κοινωνία μας. Επίσης θα του έλεγα ότι υπάρχει σημείο όπου το χρήμα είναι αρκετό. Ότι φτάνει τόσο. Αν είναι μοιρασμένο τόσο ανομοιόμορφα όσο σήμερα στον κόσμο, θα βλάψει ακόμα κι αυτούς που το έχουν. Ταπεινή μου άποψη, ίσως αφελής…
-
Τι προσπαθείς να ανακαλύψεις;
Τον τρόπο να λέω όχι χωρίς να πληγώνω τον άλλο. Αν συνεχίσω όμως να λέω ναι, στο τέλος θα είμαι ένας συγκαταβατικός δυστυχής.
-
Ποια πράσινη καθημερινή συνήθεια ακολουθείς για το καλό όλων;
Προσπαθώ να είμαι όσο λιγότερο ενεργοβόρος γίνεται. Με λάμπες οικονομίας, φυσικό αέριο στο σπίτι, υγραέριο στο αυτοκίνητο κλπ κλπ. Αυτό που πάντως συστηματικά κάνω είναι το αυτονόητο. Πετάω τα σκουπίδια μου στους κάδους απορριμμάτων.
-
Για τι πράγμα είσαι ευγνώμων;
Για την υγεία που απολαμβάνω εγώ και τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Όποιο πρόβλημα κι αν ακούσω , όποια δυσκολία κι αν μου περιγράψει κάποιος, τίποτα δεν συγκρίνεται με προβλήματα υγείας.
-
Μπορείς να συγχωρείς;
Άλλες φορές ναι ,άλλες φορές όχι. Για να είμαι ειλικρινής είμαι λίγο καμήλα. Ακόμα κι όταν συγχωρήσω κάποιον δεν ξεχνάω. Το γυαλί παραμένει ραγισμένο έστω και λίγο έτσι για με αγκυλώνει και να μη με αφήνει να ξεχάσω. Γενικά πάντως δεν είμαι θιασώτης της συγχώρεσης και ούτε την απαιτώ για λογαριασμό μου.
-
Tι σου δίνει χαρά;
Ακριβά και πολύτιμα πράγματα. Η καλή παρέα με φίλους και οι ωραίες συζητήσεις μας, το να ξεδίνω παίζοντας τένις, οι βόλτες και τα ταξίδια κοντινά και μακρινά, το διάβασμα ενός καταπληκτικού βιβλίου και το γέλιο των παιδιών μου.
-
Γιατί βρίσκεσαι σε αυτό τον κόσμο;
Δεν έχω την παραμικρή ιδέα! Μια που βρίσκομαι όμως λέω να ζήσω όχι ιδιαίτερα έντονα και με επιτηδευμένο θόρυβο.
-
Τι συμβουλή θα έδινες, αν είχες την ευκαιρία, στο νεότερο εαυτό σου;
Να παίρνει αποφάσεις με μοναδικό γνώμονα τα δικά του θέλω και δεν θέλω. Όχι για τους άλλους. Θα τον συμβούλευα να σκέφτεται μόνος και να μη δέχεται συμβουλές. Εμπιστεύομαι βλέπετε πάρα πολύ το μυαλό μου, αλλά δυστυχώς όχι από μικρός.
Ερωτηματολόγιο: Κατερίνα Τσεμπερλίδου
