-
Ποια είναι για σένα η απόλυτη έκφραση ευτυχίας;
Ένα ήσυχο βράδυ στο σπίτι με τον άντρα μου και τα παιδιά μας. Αυτό το συναίσθημα της γαλήνης που με κατακλύζει τέτοιες στιγμές, είναι ανεκτίμητο.
-
Η ευτυχία πηγάζει από μέσα μας ή έρχεται από εξωτερικούς παράγοντες;
Μια ευτυχία που χρειάζεται «κόπο και όχι τρόπο», για μένα είναι επίπλαστη. Αν μέσα μας δεν υπάρχει «γεννήτρια», αν από μέσα μας δεν ξεκινούν όλα τα καλά, τότε το χαμόγελο της ευτυχίας θα μένει μόνο στα χείλη και δεν θα φτάνει ποτέ στα μάτια.
-
Είσαι αποφασισμένος να δίνεις ευκαιρίες στον εαυτό σου να ζει ευτυχισμένα;
Η ευτυχία, δεν είναι μια μόνιμη κατάσταση ευδαιμονίας στην οποία οφείλουμε όλοι να ζούμε. Η ευτυχία είναι στιγμές και η ζωή σαν καλάθι τις συλλέγει καθ’ όλη την διάρκειά της. Στο τέλος έρχεται ο απολογισμός κι αν οι ευτυχισμένες στιγμές είναι περισσότερες τότε ήμασταν οι κερδισμένοι…
-
Εάν δεν υπήρχε κριτική ή έπαινος, τι θα ήσουν σήμερα;
Χωρίς αυτά τα δύο, όχι μόνο εγώ, αλλά όλοι οι άνθρωποι, νομίζω ότι θα ήμασταν…. Ημιτελείς! Κάθε καλό ή κακό είναι αυτό που μας βοηθάει να φτάσουμε ένα βήμα παραπέρα την αυτογνωσία μας.
-
Πρέπει να υποφέρουμε για να γίνουμε σπουδαίοι;
Πρέπει να υποφέρουμε για να βελτιωθούμε, για σπουδαίοι δεν ξέρω και είναι τόσο ουτοπικό να κυνηγάς να γίνεις «σπουδαίος». Σημαντικός είναι ούτως ή άλλως κάθε άνθρωπος όσο και μοναδικός. Συνήθως ορίζει ο ίδιος την όποια αξία του και αυτό επιβάλλει, σε όσους τον περιβάλλουν, τον τρόπο συμπεριφοράς τους απέναντί του.
-
Πώς θέλεις να επηρεάζεις και ποιόν;
Είναι βαριά η ευθύνη να ξέρεις ότι οι πράξεις σου, τα λόγια σου επηρεάζουν τους γύρω σου. Σαφώς και θα ήθελα να επηρεάζω τους αναγνώστες μου, να τους θυμίζω όσα θεωρήσαμε κάποια στιγμή «δευτερεύοντα» και τα παραμελήσαμε, όπως η οικογένεια, η φιλία, η αγάπη. Τουλάχιστον αυτό προσπαθώ να κάνω με τα βιβλία μου.
-
Για ποιο λόγο εργάζεσαι;
Κατ’ αρχήν δεν εργάζομαι! Δεν έχω το θράσος να πω ότι εργάζομαι και να συγκριθώ με την σημερινή γυναίκα που ξυπνάει από τα χαράματα και τρέχει να προλάβει καριέρα, οικογένεια, την ίδια την ζωή. Η συγγραφή είναι τόσο λυτρωτική, την ίδια στιγμή που μπορεί να γίνει και μαρτύριο. Γράφω γιατί απλώς δεν μπορώ να κάνω αλλιώς!
-
Ποιο είναι το πιο αφελές πράγμα που πίστευες παλιότερα;
Ότι κάθε άνθρωπος που συναντούσα ήταν καλός και ειλικρινής!
-
Αν είχες ένα βάθρο, ποιον θα έβαζες επάνω;
Την σύγχρονη Ελληνίδα που η πολυπλοκότητα των ρόλων που έχει αναλάβει και διεκπεραιώνει θαυμαστά, με όποιο τίμημα, μόνο τον σεβασμό μας αξίζει. Δεν έχει σημασία από ποιο χώρο προέρχεται, ποια είναι η οικονομική ή η οικογενειακή της κατάσταση, όλες μαζί και κάθε μια ξεχωριστά είναι άξιες θαυμασμού.
-
Είσαι εξαρτημένος από κάτι θετικό;
Δεν ξέρω πώς εννοείτε την εξάρτηση, θεωρώ τον εαυτό μου πλήρως εξαρτημένο από την οικογένειά μου γενικότερα και τον άντρα μου ειδικότερα.
-
Ποιο μότο, σκεπτικό, νόμο ή παγκόσμια σοφία θα ήθελες να καταργήσεις;
Αυτό που λέει ότι «τα πράγματα πριν γίνουν καλύτερα, θα χειροτερέψουν»! Θα προτιμούσα να είναι από την αρχή καλά και να γίνονται καλύτερα! Δεν θέλω να σκέφτομαι ότι για ν’ ανέβεις πρέπει ν’ αγγίξεις το ύστατο σημείο του βυθού….
-
Τι θα μάθαινες σε ένα παιδί για το χρήμα;
Θα του μάθαινα, ότι στις μέρες μας, δεν είναι ο έρωτας που υποδουλώνει μυαλό, ψυχή και σώμα, αλλά το χρήμα και σαν τέτοιο καταστροφικό δυνάστη, πρέπει να του αντισταθούμε. Στηρίζοντας μια ζωή στο χρήμα, είναι σαν να θέλεις να μείνεις στα κάστρα που φτιάχνονται στην άμμο.
-
Τι προσπαθείς να ανακαλύψεις;
Το μέγεθος της ανθρώπινης αυτοκαταστροφής. Είναι τραγικά μεγάλο, το βλέπω κάθε μέρα, το διαπιστώνω κάθε στιγμή και δεν μπορώ να καταλάβω από πού πηγάζει. Πρόσφατα πλησίασα κάπως σε μια από τις αιτίες και συναντήθηκα με την αλαζονεία…
-
Ποια πράσινη καθημερινή συνήθεια ακολουθείς για το καλό όλων;
Εκτός από την ανακύκλωση, πρόσφατα επενδύσαμε με τον άντρα μου στην ηλιακή ενέργεια, έτσι ώστε το σπίτι μας να στηρίζεται σε αυτήν.
-
Για τι πράγμα είσαι ευγνώμων;
Γιατί στις 17 Φεβρουαρίου 1983, γνώρισα τον άντρα μου. Όλα τα καλά στην ζωή μου ήρθαν μετά από αυτό, είμαι ευγνώμων που συναντήθηκαν οι δρόμοι μας.
-
Μπορείς να συγχωρείς;
Όταν ήμουν νεότερη, πολύ δύσκολα. Τώρα, στα 47 μου, έμαθα να κατανοώ τα ανθρώπινα πάθη που οδηγούν σε λάθη και σαφώς μετά την κατανόηση έρχεται πιο εύκολα η συγχώρεση. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι επιτρέπω να ξαναγίνει το ίδιο λάθος γιατί υπάρχει και το γνωστό που λέει: «Από τότε που βγήκε η συγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο»!
-
Tι σου δίνει χαρά;
Τα πιο απλά που μπορείτε να φανταστείτε! Ένα χαμόγελο από τον γιο μου, ένα φιλί από την κόρη μου, μια αγκαλιά από τον άντρα μου, μια βραδιά με κρασάκι με τους αγαπημένους μου φίλους.
-
Γιατί βρίσκεσαι σε αυτό τον κόσμο;
Αυτό δεν το γνωρίζω. Ξέρω ότι ήρθα σε αυτό τον κόσμο, γιατί η μητέρα μου είχε την αφέλεια να πιστεύει ότι μ’ ένα παιδί θα έσωζε τον γάμο της και ποτέ δεν πετυχαίνει αυτή η συνταγή. Και ο γάμος διαλύθηκε και το παιδί έμεινε «αμανάτι» να μην ξέρει κανείς από τους δύο τι να το κάνει. Το γιατί παρέμεινα σε αυτό τον κόσμο, νομίζω ότι θα κριθεί πολύ αργότερα και όχι από μένα!
-
Τι συμβουλή θα έδινες, αν είχες την ευκαιρία, στο νεότερο εαυτό σου;
Μην είσαι αφελής και ευκολόπιστη!
Ερωτηματολόγιο: Κατερίνα Τσεμπερλίδου
