Ποια είναι για σένα η απόλυτη έκφραση ευτυχίας;
Η απόλυτη ησυχία στο περιβάλλον που ζω, μια μουσική, ένα χαρτί κι ένα μολύβι για να γράφω, χρώματα για να ζωγραφίζω, ένα ηλιοβασίλεμα, ένας γλάρος που πετάει, φθινοπωρινά φύλλα σε νοτισμένα μονοπάτια, ένα δωμάτιο μπροστά στη θάλασσα, ένα αγαπημένο χέρι να κρατώ, πόδια αγαπημένα, ζεστά μπερδεμένα τα κρύα βράδια του χειμώνα, τα χαμόγελα των παιδιών μου.
Η ευτυχία πηγάζει από μέσα μας ή έρχεται από εξωτερικούς παράγοντες;
Η ευτυχία είναι αυτοφυής και έχει να κάνει με το “έδαφος” που καλλιεργείται. Είναι θέμα ιεράρχησης στόχων και προτεραιοτήτων. Και κυρίως περιφρούρησης. Εάν κάποιοι εξωτερικοί παράγοντες συμμαχούν προς την κατεύθυνση των στόχων που έχεις θέσει καλώς να ορίσουν. Παράγοντες που αποπροσανατολίζουν δεν είναι ευπρόσδεκτοι γιατί αλλοιώνουν τη φύση της ευτυχίας που σε αφορά.
Είσαι αποφασισμένος να δίνεις ευκαιρίες στον εαυτό σου να ζει ευτυχισμένα;
Ομολογώ πως μέχρι σήμερα δεν πρόλαβα να αισθανθώ παρά ελάχιστες φορές επί της ουσίας ευτυχισμένος. Όχι γιατί δεν το ήθελα ή δεν ήξερα πως να ευτυχίσω αλλά γιατί δεν είχα τον χρόνο. Ακούγεται παλαβό αλλά έτσι είναι. Από τα 17 χρόνια μου μέχρι και σήμερα η ζωή μου, παρά την εικόνα που έχει δημιουργηθεί για πολλούς από εμάς, της δημόσιας έκθεσης, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν μόνιμη Σισύφεια ανάβαση. Δεν θα ήθελα να επεκταθώ για να μην περάσει η συζήτηση στην σφαίρα του μελό.
Εάν δεν υπήρχε κριτική ή έπαινος, τι θα ήσουν σήμερα;
Πρέπει να αναφερθώ στην αρχή μου που δέχεται την κριτική ή τον έπαινο από ανθρώπους που έχω τοποθετήσει εγώ ψηλά, άσχετα αν το κατεστημένο τους έχει τοποθετήσει χαμηλά. Και από την άλλη δεν με αφορά κριτική ή έπαινος που προέρχεται από ανθρώπους που προσωπικά έχω τοποθετήσει χαμηλά στην ιεραρχία των σχέσεών μου, όσο ψηλά κι αν τους έχει τοποθετήσει το κατεστημένο. Από αυτή την απάντηση καταλαβαίνετε ότι χωρίς κριτική ή έπαινο όλα αυτά τα χρόνια-32 συναπτά-μάλλον με τον ίδιο άνθρωπο θα συζητούσατε.
Πρέπει να υποφέρουμε για να γίνουμε σπουδαίοι;
Είναι θέμα επιλογών. Βλέπω ανθρώπους γύρω μου να πασχίζουν πάση θυσία να αναρριχηθούν στον εκάστοτε τομέα που επιλέγουν να δραστηριοποιηθούν. Χάνουν όμορφες στιγμές της ζωής και αγωνιούν για την επόμενη προαγωγή και το μεγαλύτερο μπόνους αποδοτικότητας, ένα εξώφυλλο παραπάνω ή μια πρόσκληση για την γκλαμουράτη δεξίωση του Mr. Nothing. Υπάρχουν κι αυτοί που δεν πασχίζουν, δεν αγωνιούν, δεν διαγκωνίζονται, ασθμαίνοντας αλλά η σπουδαιότητά τους προκύπτει αβίαστα μέσα από την ουσιαστική παρουσία τους και την προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο. Πρόκειται για ευτυχισμένους και σπουδαίους της ζωής συμπολίτες μας και όχι για “επιτυχημένους“ αλλά δυστυχισμένους τεχνοκράτες.
Πώς θέλεις να επηρεάζεις και ποιόν;
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια και συμβουλές. Ούτε καν προς τα παιδιά μου. Οι αρχές βάσει των οποίων ζεις και πορεύεσαι στη ζωή σου είναι ο καλύτερος τρόπος, προκειμένου να δείξεις στους άλλους το ποιός είσαι, τι πρεσβεύεις και τι θα ήθελες από αυτούς. Υπήρξα ιδιαίτερα μετριόφρων και χαμηλών τόνων μέχρι σήμερα και ομολογώ πως δεν έχω καταλήξει ακόμα αν αυτό ήταν ένας σωστός τρόπος για να προβάλλω καταρχήν τη δουλειά μου. Με λίγα λόγια είμαι πολύ κακός μάνατζερ του εαυτού μου. Είμαι όμως απόλυτα σίγουρος πως αυτή η στάση ήταν η ενδεδειγμένη, προκειμένου οι άλλοι να εισπράξουν από μένα το “ουσιαστικό” και όχι την “βιτρίνα”.
Για ποιο λόγο εργάζεσαι;
Τώρα πια για βιοποριστικούς και μόνον λόγους. Στο παρελθόν ξόδεψα για το θέατρο χρήματα και φαιά ουσία και μπορώ να πω ότι οι φορές που αισθάνθηκα πως παράγω έργο που μπορεί να αφυπνίσει κάποιες συνειδήσεις ή να προκαλέσει επί της ουσίας συζητήσεις προς όφελος τον κοινωνικού συνόλου ήταν αρκετές. Το τίμημα όμως ήταν μεγάλο και ευρωβόρο. Τα απόνερα που δημιουργήθηκαν από αυτές τις προσπάθειες δεν μου επιτρέπουν προς το παρόν καινούργια πειράματα. Ίσως στο μέλλον κάποια σχέδια που έχουν κρυφτεί στο πίσω μέρος του μυαλού μου βρουν ευκαιρία και ξεμυτίσουν.
Ποιο είναι το πιο αφελές πράγμα που πίστευες παλιότερα;
Πως η ένταξή μου στην κεντρική πολιτική σκηνή και η παρουσία μου στη Βουλή με όπλο τις καλές μου προθέσεις και την διακριτική και ανιδιοτελή μου διάθεση θα έφταναν για να γκρεμίσουν το ανάχωμα της αναξιοπιστίας μεταξύ Κράτους και κοινωνίας. Υπήρξα αφελής. Τα πράγματα που πίστευα δεν υπάρχουν και δεν είμαι τόσο αφελής ώστε να προσποιούμαι πως εξακολουθούν να υπάρχουν.
Αν είχες ένα βάθρο, ποιον θα έβαζες επάνω;
Τα λάθη μου που πάντα τιμώ γιατί είναι κομμάτι της ζωής μου και τις πληγές που έχω υποστεί. Κυρίως από ανθρώπους που βρέθηκαν στο πλάι μου καιροσκοπικά και μόνο. Και τα δύο δεν τα κρύβω, τα προβάλλω σε πανταχόθεν εποπτεία προς υπενθύμιση, γνώση και συμμόρφωση. Και δική μου και των άλλων.
Είσαι εξαρτημένος από κάτι θετικό;
Από την έννοια του Δικαίου. Όρισε τη ζωή μου από τότε που επέλεξα να είμαι ενεργό κύτταρο της κοινωνίας και συνεχίζει να την ορίζει μέχρι και σήμερα.
Ποιο μότο, σκεπτικό, νόμο ή παγκόσμια σοφία θα ήθελες να καταργήσεις;
Το σκεπτικό που οδήγησε στον μαθηματικό τύπο και επομένως στην κατασκευή της ατομικής βόμβας.
Τι θα μάθαινες σε ένα παιδί για το χρήμα;
Το χρήμα είναι μέσον που πρέπει να εκμεταλλεύεσαι με φειδώ προκειμένου να ικανοποιήσεις κάποιες από τις βασικές βιοποριστικές ανάγκες σου και όχι σκοπός και δείκτης εξουσίας και κοινωνικής καταξίωσης.
Τι προσπαθείς να ανακαλύψεις;
Τι στο διάβολο γυρεύω εγώ σ΄αυτόν τον πλανήτη. Ποιος είναι ο προορισμός μου και πώς θα δικαιολογήσω την παρουσία μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Ποια πράσινη καθημερινή συνήθεια ακολουθείς για το καλό όλων;
Κανένα σκουπίδι στο δρόμο ή στις παραλίες. Ούτε το παραμικρό χαρτάκι, ούτε μια σβησμένη γόπα από τσιγάρο.
Για τι πράγμα είσαι ευγνώμων;
Για την μέχρι σήμερα καλή κατάσταση της υγείας μου. Αλλά και για τις προδοσίες που έχω υποστεί. Τεράστια εμπειρία. Γιατί το να υφίστασαι προδοσία είναι πολύ πιο οδυνηρό και επομένως ισχυρό συναίσθημα από το να πληγώνεις κάποιον.
Μπορείς να συγχωρείς;
Δεν κάνω άλλη δουλειά. Έχω την αίσθηση πολλές φορές όμως ότι το κακό έχει παραγίνει και πολύς κόσμος γύρω μου το εκμεταλλεύεται. Κάτι που δεν είναι καλό γι΄ αυτούς αφού επαναπαύονται και δεν αυτοκρίνονται προκειμένου αποστασιοποιημένα και αντικειμενικά να δουν τα πιθανά λάθη που έχουν κάνει.
Tι σου δίνει χαρά;
Να μιλούν άγνωστοι με τα καλύτερα λόγια για τα παιδιά μου χωρίς να γνωρίζουν τη συγγένεια που έχουμε.
Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο λόγος που βρέθηκες σε αυτό τον κόσμο;
Ιδέα δεν έχω. Απάντησα σε κάτι παρόμοιο λίγο πιο πάνω. Ελπίζω να το ανακαλύψω πολύ πριν την “αναχώρησή“ μου, μήπως και χρειαστεί έστω και στο παρά πέντε να διορθώσω τη ρότα μου.
Τι συμβουλή θα έδινες, αν είχες την ευκαιρία, στο νεότερο εαυτό σου;
Πάμε από την αρχή, με στόχους συγκεκριμένους αυτή τη φορά και όχι αυτοσχεδιάζοντας.
Ερωτηματολόγιο: Κατερίνα Τσεμπερλίδου
