Αν δεν είσαι μαθητής, η σαββατιάτικη έξοδος χάνει αυτομάτως την αίγλη της. Από την στιγμή που ο όρος “schoolday” δεν έχει κανένα αντίκτυπο σε εσένα, έχεις κάθε δικαίωμα να μην θέλεις να αφήσεις τη βολή σου και να ξεχυθείς μαζί με τις ορδές που αποφασίζουν να ζήσουν το «Πυρετός το Σαββατόβραδο» μέσα σε λίγες μόνο ώρες.
- Βγαίνουν όλοι. Καλώς ή κακώς το Σάββατο είναι η μέρα που θα επιλέξουν να βγουν σχεδόν όλοι. Κι εσύ έχεις πάψει εδώ και καιρό να αναζητάς την πολυκοσμία.
- Θέλεις μισή ώρα τουλάχιστον να βρεις να παρκάρεις. Πόσο δελεαστική μπορεί να γίνει η έξοδός σου όταν ξέρεις εξαρχής ότι θα ψάχνεις να παρκάρεις τουλάχιστον μισή ώρα; Κι όταν βρεις επιτέλους, θα χρειάζεσαι οριακά ταξί για να φτάσεις στον προορισμό σου.
- Δεν είσαι 18 χρονών. Ούτε 20. Όσο μεγαλώνεις, οι αντοχές μειώνονται. True story.
- Δεν πρόκειται να βρεις τραπέζι για φαγητό αν δεν έχει προηγηθεί κράτηση. Αν είσαι τύπος που δεν του αρέσει το πρόγραμμα, θα πρέπει να δεχθείς τις συνέπειες – να καταλήξεις δηλαδή να τρως κάπου που δεν σου αρέσει.
- Δεν έχεις λεφτά (κι ας μην είσαι 18). Θέλει κι ανάλυση;
- Έχεις σχέση. Ταινία, πίτσα και αγκαλιές στον καναπέ Vs κίνηση, έξοδα, στριμωξίδι, τσιγαρίλα.
- Είσαι κουρασμένος/η. Κάτι ότι έφυγες αργά από το γραφείο την Παρασκευή, κάτι οι δουλειές του σπιτιού που ξεκίνησες να κάνεις το πρωί του Σαββάτου, δεν θέλει και πολύ για να ονειρεύεσαι τον καναπέ σου.
- Έχεις φέρει δουλειά στο σπίτι. Αυτό το project δεν θα τελειώσει μόνο του.
- Δεν θέλεις να ξενυχτήσεις για να απολαύσεις το πρωινό της Κυριακής. Όσο μεγαλώνεις αρχίζεις να δίνεις αξία σε στιγμές που μέχρι πρότινος ούτε καν σκεφτόσουν ότι υπάρχουν. Πρωινό καφεδάκι με το αγαπημένο σου βιβλίο, περίπατος στο κέντρο της πόλης, μία κοντινή εκδρομή – ό,τι κι αν επιλέξεις, είναι ωραίο να έχεις την ημέρα μπροστά σου ξυπνώντας νωρίς.
- Βαριέσαι. Γιατί να καταπιέζεσαι όταν απλά βαριέσαι να κάνεις κάτι; Μάθε να λες όχι, είναι κι αυτό μέσα στο παιχνίδι.
Φωτό από: Matt Biddulph / (CC BY-SA 2.0)
