Η Παγκόσμια Ημέρα για τα Παιδιά του Δρόμου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 12 Απριλίου και παρέχει μία πλατφόρμα στα παιδιά και τους ανθρώπους που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. Η συγκεκριμένη ημέρα καθιερώθηκε το 2011 από την Κοινοπραξία για τα Παιδιά του Δρόμου (CSC), το μεγαλύτερο διεθνές δίκτυο αφιερωμένο στην υλοποίηση των δικαιωμάτων των παιδιών του δρόμου σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, η ημέρα δεν ανήκει σε καμία οργάνωση, αφού ο κύριος στόχος είναι να υιοθετηθεί και να αναγνωριστεί από τα Ηνωμένα Έθνη.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του CSC, υπάρχουν αμέτρητα παιδιά σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου, που θεωρούν τους δρόμους το σπίτι τους: ένα μέρος όπου περνούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους, σφυρηλατείται η ταυτότητά τους και κοιμούνται.
Ο όρος «παιδί του δρόμου», ο οποίος χρησιμοποιήθηκε το 1994 από την Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αναπτύχθηκε στη δεκαετία του 1980 για να περιγράψει «κάθε κορίτσι ή αγόρι για τα οποία ο δρόμος (με την ευρύτερη έννοια της λέξης, συμπεριλαμβανομένων ακατοίκητων κατοικιών, ερημιές, κλπ.) έχει γίνει τόπος της συνήθους κατοικίας ή/και πηγή βιοπορισμού, και τα οποία δεν προστατεύονται επαρκώς και δεν βρίσκονται υπό την επίβλεψη των υπεύθυνων ενηλίκων».
Εκείνη την εποχή, τα «παιδιά του δρόμου» κατηγοριοποιήθηκαν είτε ως παιδιά στο δρόμο, τα οποία εργαζόντουσαν στο δρόμο κι επέστρεφαν το βράδυ στο σπίτι και τις οικογένειές τους, παιδιά του δρόμου, τα οποία ζούσαν στο δρόμο χωρίς να έχουν καμία οικογενειακή στήριξη αλλά διατηρούσαν οικογενειακούς δεσμούς ή εγκαταλελειμμένα παιδιά που ζούσαν εντελώς μόνα τους.
Έρευνα τη δεκαετία του ΄90 έδειξε ότι οι παραπάνω κατηγορίες δεν αντικατόπτριζαν με ακρίβεια τις περιστάσεις και τις εμπειρίες των παιδιών, ενώ παράλληλα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο όρος «παιδί του δρόμου» έκρυβε μία αρνητική χροιά. Μπορεί ο όρος να θεωρείται σε πολλές περιπτώσεις υποτιμητικός, αλλά υπάρχουν κάποιες αντιπροσωπευτικές οργανώσεις που τον χρησιμοποιούν με υπερηφάνεια. Σήμερα, ο όρος «παιδιά του δρόμου» γίνεται αντιληπτός ως μία κοινωνικά κατασκευασμένη κατηγορία που, στην πράξη, δεν συνιστά έναν ομοιογενή πληθυσμό, καθιστώντας τον δύσκολο να χρησιμοποιηθεί για έρευνα, χάραξη πολιτικής και σχέδιο παρέμβασης.
Τα χαρακτηριστικά των «παιδιών του δρόμου», όπως επίσης και οι λόγοι που τα οδήγησαν εκεί διαφέρουν. Σύμφωνα μάλιστα με τα λεγόμενα της Louise Meincke, συνηγόρου υπεράσπισης στο CSC, είναι αρκετά δύσκολο να οριστεί και ο ακριβής αριθμός των «παιδιών του δρόμου» σε όλο τον κόσμο.
Φέτος το CSC, στην προσπάθειά του να ευαισθητοποιήσει το κοινό, δημιούργησε την καμπάνια με τίτλο «Home Street Home». Οι προγραμματισμένες ενέργειες του CSC περιλαμβάνουν επίσης και την ενθάρρυνση των πολιτών να υπογράψουν το «Demand A Day petition», ζητώντας την αναγνώριση του ΟΗΕ, αφού αυτό θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο τη δράση τους.
*ευχαριστώ τις Laura Burnell και Louise Meincke για τις παραπάνω πληροφορίες
Φωτό από: www.freedigitalphotos.net
