Σ’ ένα νησί τα μέλη μιας μυστικής αδελφότητας προληπτικών πιστεύουν ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν γρουσουζιά και αποφασίζουν να τις εξολοθρεύσουν με κάθε λογής απάνθρωπους τρόπους. Μόνο μία γάτα παραμένει ζωντανή, την οποία τα μέλη της αδελφότητας έχουν βαλθεί να τη βρουν και να την εξοντώσουν. Η γάτα όμως έχει βαλθεί να βάλει τέλος σε αυτή την κατάσταση. Θα τα καταφέρει άραγε;
Το μυθιστόρημα του Ευγένιου Τριβιζά είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία, καθώς είναι γεμάτο χιούμορ, περιπέτεια, κοινωνικά μηνύματα και ηθικά διδάγματα. Με αφορμή λοιπόν αυτό το βιβλίο, στο οποίο φυσικά κρύβονται αλληγορικά μηνύματα για τον ρατσισμό, την ξενοφοβία και τη δεισιδαιμονία γενικότερα, ας κάνουμε μια ιστορική αναδρομή για τη θέση της μαύρης γάτας στην κοινωνία.
Η λαογραφία γύρω από μαύρες γάτες διαφέρει από πολιτισμό σε πολιτισμό. Στη Μεγάλη Βρετανία, οι μαύρες γάτες θεωρούνται τυχερές και δίνονται συχνά σε συμβολική μορφή στις νύφες. Οι Σκοτσέζοι πιστεύουν ότι η άφιξη μιας παράξενης μαύρης γάτας στο σπίτι σημαίνει ευημερία. Στην Κέλτικη μυθολογία, μια νεράιδα γνωστή ως Sith Cat παίρνει τη μορφή μιας μαύρης γάτας. Και στην Ιαπωνία όμως, οι μαύρες γάτες θεωρούνται καλότυχες, ενώ πιστεύεται επίσης ότι οι γυναίκες που έχουν μια μαύρη γάτα θα έχουν πολλούς μνηστήρες.
Ωστόσο στη δυτική ιστορία, οι μαύρες γάτες δεν τυγχάνουν ίδιας αντιμετώπισης. Αντιθέτως, έχουν συχνά κατηγορηθεί ως σύμβολο κακού οιωνού, αλλά κι ως αγαπημένα ζώα των μαγισσών. Έτσι, τόσο στη δυτική όσο και νότια Ευρώπη έχουν συνδεθεί με την κακοτυχία, ενώ πολλοί πιστεύουν ότι αν διασταυρωθούν με μία μαύρη γάτα πρόκειται για κακό σημάδι ή ακόμα και θάνατο. Στη Γερμανία συγκεκριμένα αρκετοί άνθρωποι πίστευαν το εξής παράδοξο: αν η γάτα περνούσε το δρόμο από τα αριστερά στα δεξιά ήταν κακό σημάδι, ενώ αν ερχόντουσαν από τα δεξιά προς τα αριστερά, θα τους ευνοούσε. Ακόμη και οι παίκτες τυχερών παιχνιδιών ήταν προληπτικοί απέναντι στις μαύρες γάτες, ενώ μέχρι και σήμερα αρκετοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι φέρνει γρουσουζιά. Παλιότερα, αν κάποιος πήγαινε προς το καζίνο κι εμφανιζόταν στο δρόμο του μια μαύρη γάτα, θα ήταν καλό να μην πάει τελικά.
Πολλές παραδόσεις θέλουν τις γάτες να παίρνουν ανθρώπινη μορφή και να ενεργούν προς όφελος μαγισσών ή δαιμόνων. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, οι προκαταλήψεις οδήγησαν τους ανθρώπους στο να θανατώνουν τις μαύρες γάτες, κάτι που είχε ως συνέπεια την αύξηση του πληθυσμού των αρουραίων και την εξάπλωση της πανώλης.
Ωστόσο, οι υπερφυσικές δυνάμεις που αποδίδονταν κατά καιρούς στις γάτες, μερικές φορές αντιμετωπιζόντουσαν θετικά. Για παράδειγμα, οι ναυτικοί προτιμούσαν η «γάτα του πλοίου» να είναι μαύρη για να φέρνει καλοτυχία, ενώ οι γυναίκες των ψαράδων συνήθιζαν να κρατούν μια μαύρη γάτα στο σπίτι, με την ελπίδα ότι θα είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους για να προστατεύσουν τους συζύγους τους στη θάλασσα.
Η άποψη ότι οι μαύρες γάτες είναι ευνοϊκά πλάσματα οφείλεται και στη θεά Bast (ή Bastet), τη θεά – γάτα. Τα αιγυπτιακά νοικοκυριά πίστευαν ότι θα μπορούσαν να κερδίσουν την εύνοια της θεάς, αν φιλοξενούσαν μία μαύρη γάτα στο σπίτι. Αυτή η άποψη υιοθετήθηκε στις αρχές του 17ου αιώνα από τον Άγγλο μονάρχη Charles I, αλλά λέγεται ότι αμέσως μετά το θάνατο της πολύτιμης μαύρης γάτας του, ισχυρίστηκε ότι η τύχη του τον εγκατέλειψε. Αυτός ο ισχυρισμός στάθηκε η αιτία για τη σύλληψή του την επόμενη κιόλας ημέρα, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου τελικά!
Φωτό από: www.freedigitalphotos.net
