Μια βόλτα στο κέντρο της πόλης δεν είναι ποτέ αρκετή, αφού κάθε γωνιά του αποτελεί και μια καινούρια ανακάλυψη, μια ξεχασμένη μυρωδιά, ένα νέο μαγαζάκι, μία ανάμνηση κλειδωμένη στο μυαλό μας.
Αφετηρία και πάλι ο σταθμός Μοναστηράκι, κομβικό σημείο θα έλεγα, μιας και προσεγγίζεται εύκολα με τρένο και μετρό. Επιλέγω να βγω από την μεριά της Αθηνάς για να γλυτώσω τη βαβούρα της πλατείας και αρχίζω να κατεβαίνω την Ερμού προς το Θησείο.
Στάση πρώτη ο πολυχώρος Taf, ένας γρήγορος καφές στον κήπο του και μια βόλτα στην έκθεση είναι ίσως το καλύτερο πρωινό. Το Taf είναι σαν μια όαση, εκ πρώτης όψεως δεν δείχνει να διαφέρει από τις γειτονικές κατασκευές, όπου τα σημάδια του χρόνου είναι πια εμφανή. Όταν περάσεις το κατώφλι του λοιπόν βρίσκεσαι έκπληκτος μπροστά σε ένα κήπο και νιώθεις σαν την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων. Γύρω γύρω ξύλινα δωμάτια, στα οποία καλείσαι να μπεις για να ανακαλύψεις εκ νέου κάτι καινούριο. Το Taf αγαπάει τις τέχνες και το αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία φιλοξενώντας εκθέσεις, θεατρικά και παραστάσεις.
Συνεχίζω το περπάτημα και δεν χορταίνω να κοιτάω δίπλα μου. Η μυρωδιά του κάρι μπλέκεται ευχάριστα με αυτή των φρεσκοψημένων κάστανων και ίσως και να με αποσπά από τον προορισμό μου.
Φτάνοντας στο Θησείο συνεχίζω ευθεία, μην μπερδευτείτε και στρίψετε αριστερά στο σταθμό προς τις καφετέριες. Ο πεζόδρομος που απλώνεται μπροστά μου ενδείκνυται για μια ανέμελη βόλτα και φυσικά για ποδήλατο.
Σε αυτόν τον πεζόδρομο πολλά μπορεί να σου τύχουν όπως το να συναντήσεις ερασιτεχνικές μπάντες να πειραματίζονται με φολκόρ μουσική, ή ανθρώπους να χορεύουν swing και να δηλώνουν πρόθυμοι να σου μάθουν. Κάπου εκεί στέκομαι να ρουφήξω λίγο από την ενέργεια τους, να χορέψω ντροπαλά και κατόπιν να μάθω ότι αυτή είναι η απάντησή τους στη μιζέρια της εποχής. Διασκέδαση, γέλιο, χαρά, ευτυχία δεν εξαγοράζονται με κανένα νόμισμα.
Από μακριά βλέπω την Πειραιώς και οι ψηλές καμινάδες σηματοδοτούν την άφιξή μου στο Γκάζι. Μια στάση στην Τεχνόπολι επιβάλλεται αφού οι εξελίξεις με προλαβαίνουν και πάντα κάτι συμβαίνει εκεί μέσα. Οι επιλογές πολλές ανάλογα με τα γούστα του καθενός, για τους πιο μποέμ και κουλτουριάρηδες υπάρχουν τα μαγαζάκια στοιχισμένα παράλληλα με τις γραμμές του τρένου.
Μετά από τόσο περπάτημα ένα σουβλάκι θα το τιμήσω, αν μη τι άλλο βρίσκομαι στο κέντρο της Αθήνας.
