Οι στατιστικές δείχνουν ότι όλο και περισσότερες οικογένειες μεγαλώνουν μοναχοπαίδια, σε σχέση με το παρελθόν που οι οικογένειες είχαν τουλάχιστον δύο παιδιά. Τελικά πως είναι να είσαι μοναχοπαίδι;
- Τα μοναχοπαίδια πιστεύεται πως είναι εγωιστές.
Πώς εάν δεν πάρουν αυτό που θέλουν γίνονται επιθετικά και νευρικά. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Ένα μοναχοπαίδι μαθαίνει από νωρίς πως τέτοιες συμπεριφορές δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα στην κοινωνία.
Τα μοναχοπαίδια, μιας και δεν έχουν αδέρφια, έχουν εντονότερα την επιθυμία να γίνουν μέρος του συνόλου.
- Είναι πιο ανεξάρτητα.
Ένα παιδί που μεγαλώνει μόνο, χωρίς αδέρφια, μαθαίνει να είναι ανεξάρτητο και να βασίζεται στις δικές του δυνάμεις και ικανότητες. Δεν υπάρχει εδώ ο μεγάλος αδερφός να του λύσει τις ασκήσεις ή να το υπερασπιστεί σε ένα τσακωμό στο σχολείο.
- Ωριμάζουν πιο γρήγορα.
Η αλήθεια είναι πως όταν έχεις αδέρφια συνήθως τα έχεις και ως πρότυπα ή, τουλάχιστον, αντιγράφεις τις συμπεριφορές τους. Όταν, όμως, δεν έχεις αδέρφια, τα πρότυπα γίνονται οι γονείς σου, που ως πιο ώριμοι σε οδηγούν στο να ωριμάσεις και εσύ γρηγορότερα.
- Τα μοναχοπαίδια νιώθουν πιο δύσκολα οικειότητα.
Εδώ ίσως κρύβεται μια αλήθεια. Ένα μοναχοπαίδι έχει συνηθίσει να περνάει το χρόνο “μόνο” του, δεν μοιράζεται το χώρο και τα πράγματα του με άλλους. Αντίθετα, τα παιδιά που μεγαλώνουν με αδέρφια, τους είναι πιο οικείο να κοιμηθούν στον ίδιο χώρο με άλλους, να μοιραστούν τα πράγματά τους και να κάνουν υποχωρήσεις.
- Δένονται πιο πολύ με τους φίλους τους.
Θεωρούν εκείνους αδέρφια τους και τους αρέσει να βρίσκονται μέσα σε μεγάλες οικογένειες, καθώς έτσι μπορούν να πάρουν μια γεύση πως είναι μια πολυπληθής οικογένεια.
Φωτό από: www.motherforlife.com
