Όταν η φύση μοιράζει το πάχος, στις μεν γυναίκες το στέλνει στους γοφούς, στους δε άντρες στην κοιλιά.
Και ενώ το πάχος στους γοφούς κάπως γίνεται αποδεκτό για τις γυναίκες αν χορεύουν σεξουαλικά σαν τη Τζένιφερ Λόπεζ ή αν είναι 25 ετών σαν τη Μπιγιονσέ, όμως, αν, κατά σύμπτωση, το πάχος η φύση το εναποθέσει στην κοιλιά, η γυναίκα γίνεται αντικείμενο υποτιμητικών σχολίων και περιφρονητικών σκέψεων.
Η κοιλιά της γυναίκας πρέπει να είναι γυμνασμένη, μυώδης και flat ώστε να μπορεί να χορεύει αισθησιακά το χορό της κοιλιάς, τσιφτετέλι, να φοράει το βράδυ κομμένο t-shirt και να είναι διακριτική η “μη” εγκυμοσύνη της. Αν έχεις κοιλιά είσαι “κατώτερης κοινωνικής τάξης” ή “φτωχιά” ή “έχεις εγκαταλείψει τον εαυτό σου” (ή μεγαλώνεις μέσα σου μια νέα ζωή). Άλλωστε πως θα φωτογραφηθείς προφίλ για τις κοινωνικές στήλες; “Έκανα tummy tack” μου είπε θριαμβευτικά μια φίλη. “Τι είναι αυτό;” τη ρώτησα αφελώς. “Διόρθωσα την κοιλιά μου και είμαι πανευτυχής”.
Το καλοκαίρι, στο πρωινό που έπαιρνα στην τραπεζαρία του ξενοδοχείου, απόρησα με το πόσες κοιλιές έβλεπα γύρω μου. Στην αρχή νόμιζα ότι δεν βλέπω καλά. Μετά, όμως, κοίταξα προσεκτικότερα και παρατήρησα πως σχεδόν όλοι οι άντρες είχαν κοιλιές. Συνέχισα την παρατήρηση και στα ferry boats, στην Αθήνα, στα εστιατόρια, παντού.
Τελικά, οι άντρες έχουν κοιλιά. Όταν περάσουν τα 40 η κοιλιά τους είναι σαν δύο ή τριών μηνών εγκύου. Μετά τα 50, η κοιλιά γίνεται σαν επτά μηνών. Μόνο που το περιεχόμενό της δεν είναι μωρό αλλά ό,τι έχει μείνει από μπριζολάκια, μπουρεκάκια και γλυκάκια. Δεν είναι, δηλαδή, επιστημονικοί εθελοντές όπως ο Σβαρτσερνέγκερ στην ταινία που έγινε πείραμα για να μείνει έγκυος, αν και άντρας.
Το πώς αποδέχονται οι άντρες την κοιλιά τους ανάγεται σε επιστήμη. Ορισμένοι τη χαϊδεύουν περήφανα σαν δείγμα καλοζωίας, σκέψη τόσο αφελής, σαν να χαϊδεύουν περήφανα μια ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί –τουλάχιστον από πλευράς υγείας.
Άλλοι φορούν φαρδιά και ριχτά polo ή πουκάμισα για να την κρύψουν γιατί δεν νιώθουν όμορφα από αισθητικής πλευράς.
Όταν πρόκειται για φωτογράφηση στην παραλία, τη ρουφούν μέχρι ασφυξίας ή κρύβονται πίσω από κάποιον άλλο, δήθεν ευγενικά.
Τελικά, τι είναι από κοινωνικής πλευράς η κοιλιά για τον άντρα; Επίτευγμα ή απλά μια σωματική λεπτομέρεια που έχουν αποδεχτεί; Γιατί, μη μου πείτε, οι άντρες που έχουν εξασφαλίσει τα προς το ζην στη σύζυγο και στα παιδιά ότι νοιάζονται για το πόσο στρογγυλή είναι η κοιλιά τους.
Η ομορφιά και η εμφάνιση θεωρείται αποκλειστική υποχρέωση της γυναίκας και όχι προϋπόθεση υγείας και των δύο φύλων.
Για τις γυναίκες η εμφάνιση, η αισθητική και η ομορφιά παίζουν τον πρώτο ρόλο μέχρι τα 100 τους χρόνια. Ιδανικά, η κοινωνία θέλει κομψές, αδύνατες και όμορφες τις γυναίκες ακόμα και μέσα στο φέρετρο.
Αν ισχύει το από καταβολής κόσμου στερεότυπο ότι ο άντρας υπάρχει για να προσφέρει τα προς το ζην και η γυναίκα την ομορφιά της για να πολλαπλασιάζει όμορφα το είδος στα παραγωγικά της χρόνια, τότε γιατί στενοχωρούνται οι άντρες που οι όμορφες ψάχνουν τους πλούσιους; Γιατί οι γυναίκες, από την πλευρά τους, δυσανασχετούν δουλεύοντας νυχθημερόν για να προσφέρουν δεύτερο μισθό στην οικογένεια; Άστον, να τον φέρει ο άντρας και αυτόν τον μισθό.
Όλα αυτά για μια κοιλιά; Ναι, γιατί η κοιλιά είναι σύμβολο. Όχι του Χρηματιστηρίου (αφού οι κοιλιές είναι commodity και ανεβοκατεβαίνει η τιμή τους) αλλά της κοινωνίας. Παλιά οι φτωχοί δεν είχαν να φάνε και ήταν πετσί και κόκκαλο. Οι πλούσιοι είχαν κοιλιά γιατί έτρωγαν τα γουρουνόπουλα. Σήμερα, ακόμα και τώρα, η κοιλιά στον άντρα είναι σύμβολο αντιστάθμισης. Μπορεί να μην έχω κομψή εμφάνιση, έχω όμως χρήμα και παίζει το μάτι μου αφού ελκύομαι μόνο από εμφανίσιμες γυναίκες.
