Πριν καμιά δεκαριά χρόνια, στις προωθητικές ενέργειες των μαρκών, τα πρώτα δώρα ήταν ένα εκλεκτό και πανάκριβο ταξίδι για δύο άτομα. Στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, στις Σεϋχέλλες, στη Ντίσνεϋλαντ, στη Σκωτία (όταν λέω ταξίδι, εννοώ ταξίδι σε μια άγνωστη χώρα. Δεν εννοώ τριήμερα ή διακοπές σε νησιά ή ορεινά χωριά της Ελλάδας).
Το περίεργο είναι, λοιπόν, ότι από τους τυχερούς των διαγωνισμών μιας μάρκας μόνο το 10% έκανε χρήση του πρώτου δώρου, αν ήταν ταξίδι. Το υπόλοιπο 90% δεν το έκανε, έστω κι αν είχε δικαίωμα χρήσης του δώρου του για διάστημα 1 ολόκληρου χρόνου.
Ο κόσμος θεωρούσε πολύπλοκα τα ταξίδια. Ενώ όλοι τα ονειρεύονται, τελικά βρίσκουν χιλιάδες δικαιολογίες να μην τα κάνουν, ακόμα κι αν είναι δωρεάν.
Άλλος δεν έβρισκε μια εβδομάδα ελεύθερου χρόνου, άλλος θεωρούσε ανυπέρβλητο εμπόδιο το πρόγραμμα των παιδιών, άλλος δεν είχε (τότε) μετρητά για να πάρει μαζί του, άλλος……..(πάντα μια δικαιολογία υπήρχε).
Έτσι, τα δώρα των προωθητικών ενεργειών, για να μη μένουν στα αζήτητα ως ταξίδια, αντικαταστάθηκαν από αντικείμενα. Αυτοκίνητα (οι πολύ λίγες μεγάλες μάρκες), ποδήλατα, κινητά, καφετιέρες, εσπρεσιέρες, καρέκλες βεράντας, μπάρμπεκιου και ό,τι άλλο.
Τα ταξίδια στο μυαλό των ανθρώπων είναι εξιδανικευμένα. Όλα τσουλάνε «ρολόι», «κάποιοι» έχουν την «πολυτέλεια» να τα κάνουν. Οι άλλοι μπορούν γιατί «έχουν χρόνο». Όχι εμείς. Δεν είναι για μας.
Ο κόσμος προτιμάει να πηγαίνει όπου νιώθει οικεία, στα ίδια και στα ίδια, επειδή εκεί νιώθει ασφάλεια. Στο αγαπημένο του μέρος. Στο χωριό που μεγάλωσε. Εκεί που πάει για διακοπές από μικρός. Εκεί που αγόρασε σπίτι (ή νοίκιασε).
Να περνάει χαλαρά, να μην έχει ανατροπές, ούτε περιπέτειες. Να μη χρειάζεται να χειριστεί κάποια ανατροπή ή να λύσει κάποιο θέμα. Εμβόλια, συνάλλαγμα, συνεννοήσεις σε ξένη γλώσσα, πιθανή visa.
Εννοείται ότι ορισμένα ταξίδια κρύβουν απροσδόκητα περιστατικά και ανατροπές.
Σας παραθέτω μερικά δικά μου:
– Στις Κάννες, πριν χρόνια, είχα πάει να παρακολουθήσω το Φεστιβάλ Διαφημιστικών ταινιών, μου έκλεψαν το πορτοφόλι με όλο μου το συνάλλαγμα (είχα αφήσει, βέβαια, μέσα στη σύγχυσή μου το φερμουάρ ανοιχτό, άρα είχα μερίδιο ευθύνης).
– Σε ένα επαγγελματικό σεμινάριο με το τμήμα μάρκετινγκ πελάτη στις Σεϋχέλλες (πολύ πριν την κρίση), το πρόγραμμα περιελάμβανε μια εκδρομή σε ένα νησάκι με κρις – κραφτ. Όμως είχε τόσο κύμα, που το νερό περνούσε πάνω από το σκάφος μας και αρχίσαμε όλοι να ανησυχούμε για την ασφάλειά μας και ορισμένοι να τσιρίζουν από πανικό. Έτσι, γυρίσαμε πίσω, χωρίς να πραγματοποιήσουμε την τοπική εκδρομή.
– Στο Γκραν Κάνυον, μια φορά, μπήκα σε ένα αεροπλανάκι 4 ατόμων για να κάνω πτήση πάνω από το αξιοθέατο. Αλλά το αεροπλανάκι δεν έπαιρνε μπροστά. «Α! θα χάλασε κάτι! Ας πάρουμε ένα άλλο!», είπε ο πιλότος και μας οδήγησε σε ένα άλλο τετραθέσιο. Πήγαμε, αλλά μου μπήκε η ιδέα ότι ο στόλος αυτός ήταν κακοσυντηρημένος. Και στριφογύριζα στο μυαλό μου αυτό το συμπέρασμα, όσο πετούσαμε. Η αγωνία μου ήταν στο φουλ.
– Σε ένα ταξίδι στην Αλάσκα, επιστρέφοντας με το κρουαζιερόπλοιο, είχε τόσο κύμα, που δεν μπορούσες να περπατήσεις όρθιος αν δεν κρατιόσουν. Ο καπετάνιος είχε παρακαλέσει, αν δεν είχαμε λόγο, να μην κυκλοφορούμε στους διαδρόμους.
– Και το πρόσφατο. Να φτάσω με λιακάδα από αεροπορικό ταξίδι, να μπω σε ταξί και την ώρα που άρχιζε να πέφτει κατακλυσμός από βροχή, έμεινε το ταξί ακινητοποιημένο στην Αττική Οδό. Κοντεύοντας για το σπίτι. Με πολλές περιπέτειες και μούσκεμα έφτασα σπίτι. Οι βαλίτσες, εγώ, τα ρούχα μου όλα μες στο νερό. Ευτυχώς είναι ακόμα καλοκαίρι. Ευτυχώς θα μπορούσε αυτό να μου συμβεί οπουδήποτε στο εξωτερικό αλλά συνέβη στην Αθήνα. Και ήμουν και τυχερή γιατί το ταξί σταμάτησε σχεδόν κάτω από μια γέφυρα.
Φυσικά, εκατοντάδες άλλα ταξίδια έχουν κυλήσει αρμονικά, τέλεια, στην ώρα τους και με ασφάλεια, χαρίζοντας εμπειρίες που ανοίγουν το μυαλό και τους ορίζοντές σου. Ταξίδια επαγγελματικά, προσωπικά, ταξίδια αναψυχής και εμπειριών.
Φτάνει να θέλεις να ξεβολευτείς λιγάκι. Και, κυρίως, να ξεπεράσεις τους φόβους και τις ανασφάλειές σου.
Αυτό που αποκομίζεις επειδή ζεις μέσα σε ξένες συνήθειες, διαφορετικούς λαούς και πολιτισμούς, επειδή είσαι εκεί, είναι έντονα συναισθήματα στην ψυχή, εικόνες στο μυαλό και αυτοπεποίθηση. Δεν τα βιώνεις μέσα από τα ντοκιμαντέρ. Η ζωντανή παρουσία σου κάνει τη διαφορά.
Φωτογραφία από: http://www.freedigitalphotos.net/
