Ενάμιση χρόνο έχω να λάβω πρόσκληση γάμου. Έτσι, έχω χάσει, ίσως, τεύχη για το πώς γίνονται οι γάμοι στην εποχή που το Μνημόνιο καλπάζει.
Πού έχω μείνει;
Α! Στην εποχή των μετρητών! Όποιος θέλει να προσφέρει ένα δώρο στο μελλόνυμφο ζευγάρι προσκαλείται να μην πάει στο Costa Boda αλλά στην Eurobank για αποστολή εμβάσματος.
Κάποτε το πιο συνηθισμένο δώρο ήταν κρυστάλλινο τασάκι. Μετά, η ασημένια φωτογραφική κορνίζα. Ύστερα η περίφημη καφετιέρα. Στη συνέχεια, η μοντέρνα εσπρεσιέρα και τα αντικολλητικά τηγάνια (echo friendly). Ώσπου, ακριβώς για να αποφύγουν αυτά, οι μελλόνυμφοι ζητούσαν για δώρο μετρητά. Δεν θα εκπλαγώ αν, αντί για τη «λίστα γάμου» καθιερωθεί τώρα η «λίστα δανείων» του ζευγαριού για να μετέχεις στη σύντομη διαγραφή τους. Αν, λοιπόν, είχες πρόθεση να πατήσεις στην εκκλησία με τα ψηλοτάκουνα πέδιλά σου έχοντας χαρίσει, ας πούμε, ένα δώρο των €18, ξέχασέ το. Δεν μπορείς, πια, να κρυφτείς πίσω από το φτηνό σου δώρο, θεωρώντας ότι έπραξες το καθήκον σου. Θέλεις να προσφέρεις μετρητά, μερίσματα, ένα – δύο μετοχές του ΟΤΕ, κανένα ομόλογο; Είναι όλα ευπρόσδεκτα και προϋπόθεση μακρόχρονου γάμου.
Πού είχα μείνει;
Α, ναι! Παλιά οι γάμοι γινόντουσαν επειδή η κοπέλα έμεινε έγκυος. Μετά επειδή και οι δύο ήταν ερωτευμένοι. Στη συνέχεια, επειδή είχαν ήδη κάνει το πρώτο τους παιδί και έπρεπε να παντρευτούν συνδυάζοντας τη τελετή του γάμου με τα βαφτίσια. Τώρα, πού είμαστε;
Στη δεξίωση! Δεν είναι πολύ μακρινά τα ελληνικά γλέντια με τα σόγια σε παράταξη (και όχι όλοι – αλλά πολλοί την «έβγαζαν» με μια φουντωτή μπομπονιέρα. Αυτή ήταν η προσφορά των νεόνυμφων στους καλεσμένους. Αυτή ήταν και η έννοια της μπομπονιέρας, μια συμβολική προσφορά).
Επειδή όμως τα γλέντια χαρακτήριζαν τις βλάχικες ελληνικές ρίζες που θέλαμε να πετάξουμε από πάνω μας, τα «παιδιά» άρχισαν να παντρεύονται στα νησιά, ρομαντικά, εξωτικά και με λιγότερους καλεσμένους ή έξοδα.
Ώσπου χτίστηκαν τα Κτήματα. Και έτσι, όλους τους γάμους δεν ακολουθούσε το γλέντι του γάμου, αλλά η δεξίωση του γάμου. Η σαμπάνια, ο μπουφές με τα λαχταριστά φαγητά, το τραγούδι του Ντιν Μάρτιν που θα χορέψει η νύφη και ο γαμπρός……η τελετουργία της δεκαετίας του 2000 είχε το εθιμοτυπικό της. Αν τολμούσες να ξεφύγεις από αυτό, ήσουν εκτός κοινωνίας. Τι χτήματα στο χωριό πουλήθηκαν, τι δάνεια επιβάρυναν οικογενειακούς προϋπολογισμούς, προκειμένου να γίνει η δεξίωση του γάμου. Δηλαδή το ζευγάρι χρεωνόταν για 10 χρόνια μόνο και μόνο για μια βραδιά διασκέδασης, πριν καν μπει στο καινούργια του σπίτι.
Σήμερα, πού βρισκόμαστε άραγε; Όσοι δεν έχουν χρήματα, καταλαβαίνω ότι θα επιστρέφουν στην παλιά, απλή κι απέριττη τελετή χωρίς τις τυμπανοκρουσίες μετά το μυστήριο. Μια χαρά είναι οι μπομπονιέρες ως προσφορά στους καλεσμένους. Όσοι έχουν χρήματα να κάνουν δεξιώσεις ή πάρτι ή γλέντια, συνεχίζουν να τα κάνουν ή φοβούνται να δείξουν ότι είναι ευκατάστατοι; Μήπως γίνει και η δεξίωση γάμου τεκμήριο διαβίωσης όπως η εγγραφή στα γυμναστήρια;
Αλλιώς, θα γυρίσουμε στην παλιά καλή εποχή της χρυσής λίρας! Με αυτές δεν «έραναν» τους νεόνυμφους στα χωριά; Αφού «ξεκαθαρίστηκε» η ελληνική μεσαία τάξη, ας γυρίσουμε πάλι στα έθιμα του χωριού.
Παλιά όταν λέγαμε «όλα του γάμου δύσκολα κι η νύφη γκαστρωμένη» εννοούσαμε ότι η νύφη ήταν έγκυος, πράγμα που αποτελούσε τη δυσκολία του γάμου.
Σήμερα;
«Όλα του γάμου δύσκολα κι η δεξίωση κομμένη!» Αυτή είναι η δυσκολία μας.
ΥΓ: Έμαθα ότι τώρα υπάρχει και λίστα για γεννήσεις. Δηλαδή, πριν επισκεφτείς το μαιευτήριο, ενημερώσου για τη λίστα.
Όπως δημοσιεύθηκε στο Deluxe Magazine
Φωτό από: www.sxc.hu
