Χιλιάδες δικαιολογίες βρίσκουμε καθημερινά για να μην είμαστε ευτυχισμένοι τώρα, αναβάλλοντας την ευτυχία μας.
«Τώρα δεν μπορώ, έχω ένα σωρό εκκρεμότητες στο μυαλό μου», «Άσε να ξεχρεώσω το δάνειο και να χαλαρώσω και μετά», «Ας βρω ένα καλό παιδί να παντρευτώ και θα γίνω πανευτυχής», «Όταν μπω στο Πανεπιστήμιο θα είμαι ευτυχισμένος», «Μωρέ μια δουλίτσα θα βρω να τρυπώσω και θα είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου», «Ας μου τύχαινε εμένα το λαχείο και θα ξεχείλιζα από ευτυχία!»
Μα το να αναβάλλεις να είσαι ευτυχισμένος, είναι στάση ζωής. Αν δεν είσαι τώρα, δεν θα γίνεις ποτέ.
Θα ήθελα να μου το εξηγήσει κάποιος στα 14.
Ότι ακόμα κι αν πραγματοποιηθεί η επιθυμία σου, μετά θα βρεις κάποια άλλη επιθυμία προκειμένου να αναβάλλεις ξανά την ευτυχία σου.
Σίγουρα θα βρεις κάτι άλλο, μια νέα αιτία, μια νέα επιθυμία που θα σε οδηγήσει σε νέα αναβολή.
Ή μπορεί να χαρείς για λίγο αλλά η ευτυχία σου δεν θα κρατήσει για πολύ, αφού θα ξαναπέσεις στην απόφαση της αναβολής (Καλά, αν αναβάλλεις την ευτυχία σου μέχρι να σου τύχει το λαχείο, έχεις πολλές πιθανότητες να μην ευτυχήσεις ποτέ.)
Αν την αναβάλλεις για όταν θα σου συμβούν μεγάλα, συγκλονιστικά, μια-φορά-στη-δεκαετία-γεγονότα τότε θα περιμένεις με πολλή υπομονή, πολλά χρόνια για να νιώσεις στιγμιαία ευτυχισμένος.
Αν την αναβάλλεις για όταν θα πάρεις σύνταξη, θα περιμένεις 35 χρόνια, μισώντας τη δουλειά σου στο μεταξύ. Αν την αναβάλλεις για όταν τα παιδιά σου μεγαλώσουν, φύγουν από το σπίτι και αποκατασταθούν, ίσως περιμένεις επίσης 30 (μίνιμουμ) χρόνια, ζώντας βασανισμένα στο μεταξύ.
Μήπως θα ήταν καλύτερα να παρεμβαίνεις στη ζωή σου δημιουργώντας ευκαιρίες για ευτυχία την ίδια στιγμή που και εργάζεσαι και έχεις οικογενειακές υποχρεώσεις και τα οικονομικά σου δεν είναι ανθηρά; Έτσι κι αλλιώς μήπως βοηθάς περισσότερο τον εαυτό σου, την υγεία σου και τη ζωή σου με το να είσαι δυστυχής, αγχωμένος, πελαγωμένος; Όχι! Αν τον βοηθούσες, θα συμφωνούσα μαζί σου, αλλά μάλλον με τη χαρά τον βοηθάς παρά με την δυστυχία.
Εμείς πρώτα αναλαμβάνουμε χωρίς να σκεφτούμε προγραμματισμένα απάνθρωπες ευθύνες και μετά όταν γεμίσει το 24ωρο μας, όταν δεν μας μένουν ώρες ούτε καν για ύπνο, σκεφτόμαστε πόσο μίζερη είναι η ζωή μας.
Και πώς να μάθουμε να χαιρόμαστε σαν αντίσωμα στα βάσανα ή στις υποχρεώσεις; Αλλάζοντας τις σκέψεις μας και αναζητώντας μικρές καθημερινές ευκαιρίες για ευτυχία.
Ένα ζεστό μπάνιο, ένα ή πολλά ανέκδοτα, η συζήτηση με ένα φίλο μας, το να διαβάσουμε 10 ενδιαφέροντες σελίδες από το βιβλίο που φαίνεται συναρπαστικό, μια βόλτα στο πάρκο, σινεμά, ωραία μουσική, να μαζέψουμε χόρτα, να ψαρέψουμε, να παίξουμε με το παιδί ή το βαφτιστήρι μας.
Πολλά μπορούμε να κάνουμε αφοσιωμένα στις στιγμές ευτυχίας μας. Αν παίζουμε σκάκι αλλά σκεφτόμαστε μόνο προβλήματα ή αν ψαρεύουμε και μιλάμε στο κινητό, αντίο χαλάρωση, αντίο στη χαρά της στιγμής. Η ευτυχία θέλει να την νιώθεις τη στιγμή που συμβαίνει, όχι να την προσπερνάς αφηρημένα. Τότε, θα περιμένεις μια 10ετία να συγκλονιστείς.
Φωτό από: www.freedigitalphotos.net
