Αν μπορούσα να διαλέξω, θα έβγαινα να πιω καφέ με παγκόσμιες προσωπικότητες από το διεθνές στερέωμα (ή και εκπροσώπους του Θεού). Θα είχα έτσι μια ευκαιρία να γνωρίσω πώς σκέφτονται και τι έχουν να με μάθουν και να με διαφωτίσουν σε προσωπικό τετ – α – τετ οι αξεπέραστοι αυτοί άνθρωποι.
Ακολουθούν οι αγαπημένες μου επιλογές:
-
Όμηρος. Θα πηγαίναμε για πράσινο τσάι. Καθώς ήταν πολυταξιδεμένος, του χρωστάω αυτή την εμπειρία. Επίσης, θα τον κερνούσα ρυζόγαλο με πολλή κανέλα. Άγνωστη εμπειρία και αυτή. Θα τον ρωτούσα πώς σκέφτηκε δύο τόσο πολύπλοκες αφηγήσεις με τόσο πλούσια πλοκή και ευφάνταστες περιπέτειες. Πώς ήξερε τόσα μέρη που περιγράφει στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια.
-
Λέων Τολστόι. Θα πήγαινα τον αριστοκράτη κόμη Τολστόι, τον άνθρωπο των κρύων ρώσικων χειμώνων, τον αναρχικό υποστηρικτή της μη-βίας, για ουζάκι στον ήλιο! Θα του ζητούσα να μου μιλήσει για τη γνωριμία του με τον Βίκτωρ Ουγκώ, για τα ταξίδια του στην Ευρώπη και για το πώς εμπνεύστηκε τις πληθωρικές (1.000 σελίδες) ιστορίες του «Πόλεμος και Ειρήνη» και το πάθος της «Άννας Καρένινα».
-
Μέγας Αλέξανδρος. Θα τον πήγαινα βόλτα σε ένα παραλιακό μπαρ τη νύχτα. θα ήθελα να δω τον άνθρωπο – προσωποποίηση της αυτοσυγκράτησης (όταν πέταξε κάτω το απειροελάχιστο νερό για να τονίσει την ισότητά του με τους διψασμένους στρατιώτες του) να χάνει λίγο τον έλεγχο και να γλεντάει! Θα δεχόταν να πιει ένα ποτάκι;
-
Βαν Γκονγκ. Θα πήγαινα το ζωγράφο με τις μοναδικές πινελιές και τα εκτυφλωτικά χρώματαμια βραδιά στο σινεμά. Πιστεύω θα ενθουσιαζόταν από την καταιγίδα χρωμάτων. Θα μασουλούσαμε ποπ – κορν και θα τον ρωτούσα για το πώς έβλεπε γύρω του τον κόσμο μας και τις εικόνες αναλυμένες σε πινελιές!
-
Μαρία Τερέζα. Θα ήθελα να εισπράξω τη δύναμη από τα θετικά vibes αυτής της μικροσκοπικής γυναίκας που μπορούσε να παρακινήσει τα πλήθη υπέρ των φτωχών. Θα αγοράζαμε δύο κουλούρια Θεσσαλονίκης από το φούρνο και θα περπατούσαμε κουβεντιάζοντας στο Θησείο.
-
Τζων Κέννεντυ. Θα τον πήγαινα στον ναυτικό όμιλο για φαγητό σε μια αίθουσα κατάμεστη με κόσμο, δηλαδή γεμάτη με 250 Έλληνες opinionleaders καλεσμένους σε dinner για να κάνει ομιλία σε κοινό (πάντα του άρεσε το show). Θα ρωτούσα τι είναι αυτό που τον κινητοποιεί για να πραγματοποιήσει τις φιλοδοξίες του, παρά τα σωματικά του τραύματα και τους φρικτούς πόνους από τις πολλαπλές εγχειρήσεις.
-
Μικ Τζάγκερ. Θα πηγαίναμε για espresso (για να μου συνέλθει από το hangover ή άλλες «ομορφιές») σε ένα καφέ με θέα την Ακρόπολη (ας πούμε στο Α360) και θα τον ρωτούσα πώς διατηρείται μουσικά «φρέσκος» και πάντα μέσα στα σύγχρονα μουσικά ρεύματα εδώ και 50 χρόνια.
-
Αριάννα Χάφινγκτον. Σαν Ελληνίδα που είναι, γνωρίζει καλά τα μέρη μας. Θα την πήγαινα για ψάρι στη Βουλιαγμένη, μάλλον στην «Ιθάκη». Θα τη ρωτούσα πώς πραγματοποίησε την ιδέα του περίφημου siteHuffingtonPost. Να μου πει τι ακριβώς έκανε βήμα – βήμα.
-
Σανέλ. Η εκπρόσωπος του διαχρονικού στυλ, αν ήταν παρέα μου για μια φορά, θα την πήγαινα για απογευματινό τσάι στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία. Θα τη ρωτούσα με ποιο σκεπτικό διάλεξε αυτά τα πολύ ιδιαίτερα στοιχεία που αποτελούν το ανεπανάληπτο στυλ Σανέλ. Πώς τα συνδύασε, από πού βρήκε την έμπνευση.
-
Πηνελόπη Δέλτα. Τη λατρεύω και θα χαιρόμουν να πήγαινα εγώ επίσκεψη στο σπίτι της στην Κηφισιά, με μια αγκαλιά λουλούδια και νόστιμα σοκολατάκια από το Αρχοντικό. Θα ρουφούσα τα λόγια της και θα ζητούσα να μάθω πώς φανταζόταν ή μάθαινε ιστορικές λεπτομέρειες που, μετά, τις περιέγραφε στα μυθιστορήματά της, σαν να τις είχε ζήσει.
-
Ιωάννης Καποδίστριας. Θα πήγαινα στο Ναύπλιο με τη μεγαλοφυΐα που λέγεται Ιωάννης Καποδίστριας να φάμε ένα μεσημέρι και να μου μιλήσει 1. Για τις προσωπικές του αξίες, 2. Για τις μεγάλες οργανωτικές του μεταρρυθμίσεις (αφού αυτός δημιούργησε τα καντόνια της Ελβετίας – διοικητικά) που ήθελε να εφαρμόσει στην Ελλάδα – και γι’ αυτό τον «φάγανε».
-
Λέηντυ Νταϊάνα Σπένσερ. Θα πηγαίναμε μια βόλτα με το καραβάκι. Ήσυχα, ήρεμα, σιωπηλά, απλά με φρέντο παγωμένο στο πλαστικό ποτηράκι στο χέρι. Θα ήθελα να τη δω από κοντά, απολαμβάνοντας ένα ηλιόλουστο πρωινό με τις ακτίνες του ήλιου πάνω μας.
-
Ιησούς Χριστός. Οπουδήποτε. Όση ώρα, δευτερόλεπτο ή λεπτό μου διέθετε. Στη Γαλιλαία, στην Ιουδαία ή στην Ελλάδα. Θα τον πήγαινα σε ένα παραθαλάσσιο ψαροχώρι για φαγητό και δεν θα άνοιγα το στόμα μου. Απλά θα τον παρατηρούσα και θα εισέπραττα vibes. Ταπεινά και με την καρδιά ανοιχτή.
Φωτό από: pakistan.jobz.pk
