Καλαμπάκα
Λόγω Μετεώρων, επισκέπτομαι ξανά και ξανά την Καλαμπάκα από τότε που ήταν μια αυθεντική πόλη, δύο σπίτια όλα κι όλα.
Εδώ και χρόνια μεγάλωσε, έγινε μια τουριστική πόλη και πρόσφατα διαπίστωσα ότι ενώθηκε με το Καστράκι, ένα χωριό πίσω από την Καλαμπάκα, που βρίσκεται στους πρόποδες των βράχων. Παντού θα βρεις δεκάδες ξενοδοχεία, ξενώνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια και ψησταριές. Το κρέας, το κοντοσούβλι, τα κοψίδια και οι προβατίνες είναι το εθνικό φαγητό. Δεν είδα πουθενά να πουλάνε τη σπεσιαλιτέ της περιοχής: χαλβά Φαρσάλων.
Φάγαμε στην ψησταριά ο Σκάρος (ή Παπαλέξης) προβατίνα, πατάτα τηγανητή, κοντοσούβλι και σαλάτες (κατά δήλωση) από το μποστάνι τους: μαρούλι και λάχανο/ καρότο. (το απέναντι εστιατόριο Σταγών Γεύγεις ήταν κλειστό)
Μετέωρα
Τα πρωτοείδα πριν χρόνια μια μέρα με βροχή κατακλυσμό. Ξαφνικά, σήκωσα τα μάτια στον ουρανό και μέσα στα σύννεφα, είδα βράχια. Ήταν ένα θέαμα υπερκόσμιο! Από τότε τα έχω αγαπήσει. Αυτοί οι μοναδικοί βράχοι δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο.
Τα μοναστήρια συμπληρώνουν τη μοναδικότητα των βράχων με ένα υπερκόσμιο θέαμα.
Παλιότερα καθόμουν αρκετές μέρες στην περιοχή για να τα επισκεφθώ. Τότε λειτουργούσαν για το κοινό 10-12 το πρωί και το απόγευμα 2-4, οπότε έπρεπε να οργανώσεις πρόγραμμα. Τώρα, λειτουργούν 10-5 (συνεχές ωράριο για τα πούλμαν) ή 10 – 4 μ.μ. Εκ περιτροπής μένουν κλειστά μια μέρα της εβδομάδας. Αυτή τη φορά πιέστηκα για να τα ξαναδώ σε μια μέρα. Οπότε έπρεπε να διαλέξω.
Διάλεξα λοιπόν τη Μονή Αγίας Βαρβάρας Ρουσάνου και τη Μονή Βαρλαάμ (αφήνοντας τη Μονή Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά, τη Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ή Μεγάλο Μετέωρο και τη Μονή Αγίου Στεφάνου).
Καταρχάς, σου κόβεται η ανάσα έτσι μετέωρος που νιώθεις. Όμως για να φτάσεις ψηλά πρέπει να είσαι fit γιατί ανεβαίνεις για κάθε μοναστήρι 150 σκαλιά μίνιμουμ, ίσως και παραπάνω. Παρκάρεις το αυτοκίνητό σου εύκολα αφού όλα τα μοναστήρια έχουν πάρκινγκ και μετά αρχίζει το σκαρφάλωμα. Ζόρικο.
Στο μεταξύ, για όλες τις γυναίκες που πατούν το κατώφλι της μονής, υπάρχει ειδικό σημείο με δεκάδες φούστες (σαν παρεό) που φοράς μέσα στο χώρο.
Είδα νεαρές κοπέλες να διαλέγουν (!) ποια φούστα πάει καλύτερα με την μπλούζα τους.
Όπως και κοπελίτσες με σορτς! Αναρωτιέμαι δεν έχουν περιβάλλον οικογενειακό και κοινωνικό να τους προετοιμάσει κατάλληλα για το πού πάνε;
Σε όλα τα μοναστήρια ακούς ρωσικά ή σλάβικα. Ρώσοι, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Ουκρανοί έρχονται με τα αυτοκίνητά τους.
Οι μονές πουλάνε ό,τι μπορείς να φανταστείς: βραχιολάκια, εικονίτσες, σταυρουδάκια, μαγνητάκια, τα πάντα! Κανένα, πλέον, δεν είναι κατασκευασμένο από μοναχούς ή μοναχές, μόνο τα έσοδα πηγαίνουν υπέρ της μονής.
Περτούλι
Η Ελβετία θαμπώνει μπροστά στην ομορφιά των Περτουλιώτικων λιβαδιών, ένα οροπέδιο στη Θεσσαλική Πίνδο, στην κορυφή Κόζιακα.
Πηγαίνεις από την Καλαμπάκα μέσω Τρικάλων, Πύλης και Ελάτης μια μαγευτική διαδρομή γύρω στα 65 χλμ.
Αγοράσαμε γκλίτσες στην Ελάτη γιατί σε στηρίζουν όταν κάνεις πεζοπορίες (κόστος από € 7 έως € 35), διαφέρει το σκάλισμα και το ξύλο.
Στο Περτούλι οι αγελάδες κάνουν βόλτες μέσα στο χωριό άνετες, ήρεμες και φιλικές.
Υπέροχοι δασικοί δρόμοι οδηγούν μέσα σε ένα καταπράσινο δάσος. Περπατήσαμε μια διαδρομή μιας ώρας.
Φαγητό στο gourmet εστιατόριο το Λημέρι του Βασίλη: μανιτάρια ψητά, φέτα ψητή με πιπεριά, φασολάδα με μπούκοβο, τραχανά, πλαστό (ανοιχτή πίτα με καλαμποκάλευρο) και της ώρας.
Στην επιστροφή, διαλέξαμε άλλο δρομολόγιο, μέσω Χρυσομηλιάς (γύρω στα 45 χλμ). Δεν έχω λόγια να περιγράψω και στις δύο διαδρομές τα ποτάμια, τα ρυάκια, τους χείμαρρους, τους καταρράκτες, τις πηγές που κυλούσαν από παντού καθώς έλιωναν τα τελευταία χιόνια.
Η ανοιξιάτικη φύση έσκαγε από το πράσινο και τα λουλούδια. Πλατάνια, οξυές, καστανιές, έλατα ολόφρεσκα και σκιερά, προκαλούν της μηχανή σου για να τα αιχμαλωτίσεις.
Καστανιά
Με επίκεντρο την Καλαμπάκα άλλη μια εκδρομή στα βουνά της Θεσσαλίας. Γύρω στα 45 χλμ από την Καλαμπάκα, ανεβαίνεις έναν φιδωτό δρόμο (παντού άσφαλτος), περνώντας από κατάφυτες πλαγιές και διασχίζοντας ποτάμια, ρυάκια, καταρράκτες, μια διαδρομή μοναδικής ομορφιάς φτάνεις στην Καστανιά (αμέσως μετά θα συναντήσεις το χωριό Αμάραντο). Θέλεις να περπατήσεις στα μονοπάτια αλλά τα πόδια σου δεν σε βαστάνε από τις αναβάσεις στα μοναστήρια.
Φαγητό στον Μπαμπούκα στην Καστανιά. Εξαιρετικά κολοκυθάκια τηγανητά, σκορδαλιά από ψωμί και κοπανισμένα καρύδια, της ώρας (συμπαθητικά) μπιφτέκια.
Η Θεσσαλία δεν είναι μόνο ο κάμπος της. Είναι τα βουνά και τα νερά της. Σε όποια πλαγιά και αν βρεθείς, στέκεσαι για να συνειδητοποιήσεις την ησυχία της φύσης και τον μόνο ήχο που σε κατακλύζει: τον ήχο των νερών που κυλάνε ορμητικά από πολλές κατευθύνσεις σε πλαγιές και κοίτες ποταμών.
Η ομορφιά γεμίζει την ψυχή σου. Όπου δεν έχει μπει ανθρώπινο χέρι, η φύση κάνει επίδειξη με την ομορφιά, την ποικιλία και τη δύναμή της.
