-
Υπάρχει κάποιο βιβλίο (ή βιβλία) που να επηρέασε σημαντικά τη ζωή σου; Και αν ναι, ποιο;
Πολλά πρέπει να είναι τα βιβλία που με επηρεάσανε. Κυρίως όσα διάβασα σε πολύ νεαρά ηλικία. Ας πούμε, έτσι πρόχειρα, θυμάμαι το «Αναφορά στον Γκρέκο» του Καζαντζάκη, τα μυθιστορήματα του Μ. Καραγάτση, το ποίημα «Εαρινή Συμφωνία» του Ρίτσου και ασφαλώς τη saga του Γκαλσγουώρθυ «Ο θρύλος των Φορσάιθ».
-
Ποιο βιβλίο υπάρχει στο κομοδίνο σου αυτή τη στιγμή;
Πάντα υπάρχουν στο κομοδίνο μου πάνω από ένα βιβλία. Τούτο τον καιρό, ένα μυθιστόρημα της Μόρισον, το «Χάλκινο γένος» της Σκιαδαρέση, «Ο άντρας με τη γερμανική στολή» της Κλιάφα.
-
Ποιο βιβλίο θα ήθελες να έχεις γράψει εσύ;
Να ήταν ένα και μόνο!… Αλλά αν πρόκειται σώνει και καλά ένα να διάλεγα… Ε, αυτό που θα με έκανε Έλληνα αθάνατο –τα ποιήματα του Καβάφη.
-
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ήρωας βιβλίου; Γιατί;
Δύσκολο κι αυτό… Αλλά τελικά ή ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας του Όσκαρ Ουάιλντ ή ο Άμλετ του Σαίξπηρ. Και για τους δυο μπορεί κανείς να ισχυριστεί, αυτό που κι εγώ δηλώνω για τον εαυτό μου. Πως «τίποτε από εμένα δε φαίνεται».
-
Ποια φράση από βιβλίο έχεις αγαπήσει;
Αυτήν ακριβώς – «Τίποτε από εμένα δε φαίνεται». Την λέει ο Άμλετ (στη μετάφραση του Χειμωνά).
-
Ποιο βιβλίο θα ήθελες να ξαναδιαβάσεις;
Όχι, δεν θέλω να διαβάσω ξανά κανένα βιβλίο. Όσο χρόνο έχω θέλω να το χρησιμοποιώ για να διαβάζω όσα περισσότερα βιβλία μπορώ, από αυτά που δεν έχω διαβάσει ακόμα.
-
Αν ήσουν βιβλίο, ποιο βιβλίο θα διάλεγες να είσαι;
Θα προτιμούσα ένα από τα παραμύθια του Άντερσεν. «Το Ασχημόπαπο», ας πούμε.
-
Πότε κατάλαβες ότι ήθελες να γίνεις συγγραφέας;
Στην εφηβεία μου. Ξενύχτησα μια φορά για να τελειώσω ένα διήγημα. Κανείς δεν με υποχρέωνε να το τελειώσω εκείνη τη βραδιά. Και εκεί κατά το χάραμα, καθώς είδα τον ήλιο να ανατέλλει, κατάλαβα πως αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Να γράφω.
