Διακοπές στην αγκαλιά της Αγκάλης (Βόρεια Εύβοια)!

 

1. Η παραλία Αγκάλη, επίνειο της Αγίας Άννας στη Βόρεια Εύβοια, συνδυάζει 3 πλεονεκτήματα: πεντακάθαρη θάλασσα, φρέσκο ψαράκι και αξιοθαύμαστη φύση.

2. Γύρω στα εκατόν σαράντα χιλιόμετρα από την Αθήνα, μέσω Χαλκίδας, ανεβαίνεις με κατεύθυνση προς Βόρεια Εύβοια. Περνάς τη Νέα Αρτάκη, όπου μπορείς να σταματήσεις για θαλασσινά ή ψαράκι στην “Κληματαριά”, πάνω στο κύμα.

3. Συνεχίζεις προς Ψαχνά και ανεβαίνεις στο βουνό, όπου, στα έλατα, έχει διάσπαρτα καφέ-ταβερνάκια όπως το “Πανόραμα” και πιο κάτω το “Αρχονταρίκι” για να φας κόκκορα κρασάτο και το περίφημο τηγανόψωμο (τηγανητό ζυμάρι με φέτα) ή τυροπιτάρι (τηγανητή τυρόπιτα με φύλλο).

Στη συνέχεια κατεβαίνεις το πευκόφυτο βουνό και για 15 χιλιόμετρα περίπου, ο δρόμος πηγαίνει παράλληλα προς μια μοναδικής ομορφιάς ρεματιά γεμάτη πλατάνια που σχηματίζει ο ποταμός Καφηρέας. Το καλοκαίρι, ειδικά αν δεν είχε χιόνια ο χειμώνας, το ποτάμι είναι ένα μικρούλι ρυάκι. Σε όλη την έκταση της ρεματιάς έχει σχηματιστεί μια μικρή κοιλάδα, γεμάτη καλλιέργειες. Μελιτζάνες, πατάτες, πιπεριές, φασολάκια, καλαμπόκια, σιτηρά.

Ο δρόμος συνεχίζει στο Προκόπι (όπου βρίσκεται ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος, η πασίγνωστη εκκλησία – μέσα στο χωριό –) και σε λίγα χιλιόμετρα στο Μαντούδι. (Από το Μαντούδι έβαλαν για το καλοκαίρι φέρι–μπόουτ για Σκιάθο).

Φτάνοντας στη Στροφιλιά, συνεχίζεις ευθεία. (Αν στρίψεις αριστερά, πηγαίνεις στον Ευβοϊκό, στη Λίμνη Ευβοίας και στις Ροβιές.)

4. Σε λίγα χιλιόμετρα ανεβαίνεις έναν πευκόφυτο λόφο και φτάνοντας στην κορυφή, σου κόβεται η ανάσα. Βλέπεις μπροστά σου μία απέραντη παραλία 6 χιλιομέτρων. Αιγαίο Πέλαγος! Καταγάλανο, απέραντο. Εκεί βρίσκεται το χωριό Αγία Άννα και η παραλίας της είναι η παραλία της Αγκάλης, ένα κρυμμένο μυστικό.

5. Η Αγκάλη είναι σοφά χτισμένη στη εσοχή του ακρωτηρίου και έτσι “κόβει” ο βοριάς, ή και ο βορειοανατολικός άνεμος του Αιγαίου. Γιατί όταν έχει κύμα εκεί, δεν αστειεύεται η θάλασσα.

Ταβερνάκια, μπαρ, ενοικιαζόμενα δωμάτια και ένα υπαίθριο βιβλιοπωλείο με τις πιο τελευταίες εκδόσεις σε περιμένουν εκεί. Βαρκούλες αραγμένες – δεν υπάρχει αποβάθρα – στολίζουν τη θάλασσα. Το βράδυ, βγαίνουν για ψάρεμα.

Φαγητό άφθονο παντού. Εμείς φάγαμε στην “Πασιφάη” ολόφρεσκο ψάρι – μας την σύστησαν – όμως και το “Μαϊστράλι” δίπλα φαινόταν καλό.

6. Μείναμε στο ξενοδοχείο “ThalattaSeasideResort”, 2,5 χιλιόμετρα από την Αγκάλη. Ο δρόμος που τους ενώνει – περνώντας από το περίφημο κάμπινγκ της Αγίας Άννας – είναι ο πιο ίσιος, flat δρόμος που έχω συναντήσει. Οι κάτοικοι εκεί όλοι έχουν ποδήλατα, αλλά είναι ιδανικός και για πεζοπορία ή για βόλτες με το καρότσι και το μωρό.

Ούτε 100 μέτρα πιο πάνω από το δρόμο υπάρχει ένα υπέροχο, φρέσκο πευκοδάσος, όλο καινούργιο, αφού κάηκε το 1977. Αριστερά και δεξιά αυτής της ευθείας των 2,5 χιλιομέτρων υπάρχουν ταβερνάκια, εξοχικά σπιτάκια και καλλιέργειες: σιτηρά, οπωροκηπευτικά. Μια γλύκα!

Η Ελλάδα όπως ήταν πριν κάποια χρόνια, πριν τα Gucci και τη Μύκονο. Μια Ελλάδα κούκλα, με πολλές ομορφιές που συνδυάζει φύση, βουνό και θάλασσα.

Η θάλασσα, λοιπόν, η απέραντη αυτή παραλία έχει βοτσαλάκι, είναι πεντακάθαρη και στα τρία μέτρα “άπατα”. Στη μύτη του χωριού είναι πιο λεπτό το χαλίκι και πιο ρηχά τα νερά. Γενικά, είναι να την πιεις στο ποτήρι.

 

7. Στο ξενοδοχείο “Thalatta” όλα τα παιδιά μαζευόντουσαν και έκαναν βουτιές στη μεγάλη πισίνα. Έλληνες, Γάλλοι, Ρώσοι, (ή Ουκρανοί;), οικογένειες, απλώνονταν στις εγκαταστάσεις του (ευτυχώς) όχι και τόσο μεγάλου ξενοδοχείου – μεγάλο πλεονέκτημα. Στον πλούσιο μπουφέ του πρωινού ποτέ δεν υπήρχε ουρά ούτε τσαλαπάτημα, ούτε είδα κανέναν – όπως στα ξενοδοχεία της Ρόδου ή της Χαλκιδικής – να παίρνει μαζί του τρόφιμα από τον μπουφέ στην τσάντα.

Τα δωμάτια καθαρά, μεγάλα, με κατεύθυνση την ανατολή δεν σε έτρωγε ο ήλιος όταν πάει να δύσει. Η παραλία περιποιημένη, με ξαπλώστρες και ομπρέλες που πάντα έφταναν για τους ενοίκους του ξενοδοχείου, όποια ώρα κι αν πήγαινες. (Όχι σαν κάποια άλλα ξενοδοχεία που πήγαιναν οι Ρώσοι ή οι Γερμανοί στην παραλία στις 8:30 το πρωί “καπάρωναν” με τις πετσέτες τους τις καλές ξαπλώστρες και πήγαιναν μετά για πρωινό. Άντε μετά να βρεις εσύ ξαπλώστρα αν κατέβαινες στην παραλία στις 11:00 το πρωί…)

Ενθουσιάστηκα σε αυτές τις διακοπές! Το φαγητό gourmet, σφηνάκια πιπεριάς, αρνάκι κλέφτικο, πανσέτες φούρνου, κοτόπουλο με μουστάρδα, μπουφές αξιώσεων. Το ίδιο και το πρωινό που, συχνά, ο μπουφές περιελάμβανε και τα αγαπημένα pancakes. Όσο για το μπαρ… θα πάρετε μεγάλη έκπληξη. Η “Μαργαρίτα” που ήπια ήταν με αληθινό χυμό λεμόνι και lime και τα μη αλκοολούχα ποτά με κανέλες, τζίντζερ και χυμό μήλου, ανεπανάληπτα.

Το προσωπικό εξαιρετικά ευγενικό, φιλικό, μορφωμένο. Επαγγελματίες που δεν έπαιρναν, όμως, “θάρρητα” να ξεπεράσουν το όριο της οικειότητας. Κρίμα που δεν ρώτησα το όνομα κανενός γιατί αξίζει να αναφέρουμε τους επαγγελματίες που κάνουν τη ζωή μας χαλαρή και ευχάριστη στις διακοπές.

Παρότι το ξενοδοχείο κάνει ένα πρόγραμμα που σου ζητάει να φέρεις ένα βιβλίο σου και, φεύγοντας, να το αφήσεις – θα δοθούν στα παιδιά των σχολείων της περιοχής – εγώ ξέχασα να αφήσω το δικό μου. Οπότε θα το ταχυδρομήσω με πολλή χαρά!

8. Για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, στεναχωρήθηκα που έφυγα από ένα τόσο ωραίο μέρος κι από ένα τόσο καλό ξενοδοχείο, του γούστου μου.

Αν θέλεις σούρτα-φέρτα και κοσμικότητες, το μέρος δεν τις διαθέτει. Αν θέλεις να ξεκουραστείς μην κάνοντας τίποτα, παρά μόνο κολύμπι, βόλτες, φαγητό, ποτάκι, διάβασμα (έχει freewi–fi), βλέποντας μεγαλοπρεπή τοπία, ενίσχυσε την Εύβοια… έναν από τους πιο φτωχούς νομούς της χώρας μας…

Φωτό από: Κατερίνα Τσεμπερλίδου