Από το άρθρο 60 + 1
……όταν μερικοί προσπαθούν να σου τα γκρεμίσουν. Όπου κι αν κοιτάξεις γύρω σου θα συναντήσεις τέτοιους ανθρώπους που χαίρονται να καταστρέφουν τα όνειρα των άλλων.
«Μπα, δεν θα βρεις χρηματοδότη». «Μην ελπίζεις για μετάλλιο», «Θα φύγεις στην εβδομάδα πάνω», «Τη Μαρία; (τον Κώστα;) μα καλά, πώς το σκέφτεσαι να προχωρήσεις μαζί της».
«Αποκλείεται να πείσεις το αφεντικό να μας αλλάξει την καφετιέρα», «Ξέχασέ το! Πώς θα αφήσεις πίσω την Αθήνα για να ζήσεις στο χωριό;»
«Σιγά, μη βρεις δουλειά στο εξωτερικό; Πού θα τρέχεις στα κρύα;»
«Είναι τρέλα να φτιάξεις καλλυντικά που τρώγονται! Ούτε να το σκέφτεσαι!»
Πολλά τέτοια έχουμε να θυμηθούμε όλοι. Κάποιοι τα λένε για το καλό μας. Για να μην απογοητευτούμε μετά, μας προσγειώνουν από τώρα προβλέποντας την αποτυχία μας.
Οι περισσότεροι το κάνουν για «το καλό μας», στην ουσία γιατί οι ίδιοι δεν θα τολμούσαν να πάρουν το ρίσκο ενός ονείρου, μας αλλαγής, ενός μεγάλου σχεδίου. Οπότε «ταπώνουν» και τα όνειρα όσων σηκώνουν κεφάλι να πάνε λίγο πιο ψηλά.
Τότε αρχίζουμε να έχουμε αμφιβολίες. Μας δηλητηριάζουν με τους τοξικούς φόβους τους. Μήπως δεν είμαστε, ικανοί να πετύχουμε στην Αρχιτεκτονική; Μήπως είμαστε υπερ-αισιόδοξοι αν νομίζουμε ότι θα ανοίξουμε ένα μαγαζί με βότανα και θα πετύχει; Μήπως είδαμε το Γιώργο με ροζ γυαλιά, ενώ όλοι βλέπουν ελαττώματα πάνω του; (τη Μαρία, ίσως;)
Τι θα γινόταν αν στα 14 το ξέραμε αυτό; Ότι υπάρχουν στα αλήθεια αυτοί που θέλουν να μας προστατέψουν αλλά, περισσότεροι ακόμα, είναι αυτοί που το μόνο που χαίρονται είναι να μας τη σπάσουν. Να μας κρατήσουν χαμηλά, κοντά στη δική τους μετριότητα.
Θα μου πείτε και το όνειρο του Ίκαρου ήταν να πετάξει αλλά κάηκαν τα φτερά του και πνίγηκε. Αυτό είναι το τίμημα του ρίσκου. Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε. Όλα τα ρίσκα υπολογίζονται (εκτός κι αν είσαι επιπόλαιος άνθρωπος, που σε αυτήν την περίπτωση, μάλλον δεν θα διαβάσεις αυτό το κείμενο) και όλοι μας έχουμε κάνει λάθη ή αποτύχαμε.
Θελήσαμε να πραγματοποιήσουμε κάποια όνειρα και δεν μας βγήκαν. Τα υπόλοιπα, όμως, συνήθως τα περισσότερα, βγήκαν, αποδεικνύοντας ότι αυτό που με επιμέλεια επιδιώξαμε, πέτυχε.
Πόσοι επιστήμονες, επιχειρηματίες, πρωτοπόροι δεν έχουν υποστεί αυτή τη μαυρίλα των καταστροφικών προβλέψεων. Όμως το όνειρο και το κουράγιο τους επικράτησαν του φόβου για την αποτυχία.
Αν κρατάς την πίστη και το κουράγιο σου κλείνοντας παράλληλα τα αυτιά σου στις μαντείες της κάθε σκοτεινής Πυθίας, έχεις πιθανότητες να δεις το όνειρό σου να πραγματοποιείται.
Το ερώτημα είναι: αντέχεις τόση χαρά; Αντέχεις να θριαμβεύσεις και να διαψεύσεις όσους πάνε να σου χαλάσουν τον ενθουσιασμό και το όνειρο;
Εκεί σε θέλω!
Ανάπτυξη του άρθρου που είχε δημοσιευθεί συνοπτικά στις 14/01/2012
Διαβάστε το άρθρο: 60+1 πράγματα που θα έλεγα στο νεότερο εαυτό μου
Φωτό από: www.sxc.hu
