Ο σπρίντερ που τρέχει στα 100 μέτρα βάζει στα πόδια του φτερά για να φτάσει στο τέρμα. Ο αθλητής όμως που τρέχει στα 1500 μέτρα χρειάζεται όχι μόνο tempo αλλά και αντοχή.
Ο πρώτος ξεμπερδεύει γρήγορα και ξέρει αν κέρδισε ή αν έχασε. Ο δεύτερος έχει το χρόνο να κάνει κάποιες αλλαγές μέχρι να ξεδιπλώσει τις δυνάμεις και τη στρατηγική του.
Θα ήθελα, αν ήμουν 14 ετών, να μου έλεγε κάποιος «βλέπε μακρύτερα, μη βλέπεις μόνο κοντά, μη βιάζεσαι να χαρείς ή να απογοητευθείς, μπορείς να διορθώσεις πολλά, όσο τρέχεις». Αυτός είναι ο θρίαμβος της αντοχής πάνω στην ταχύτητα.
Δεν τελειώνουν όλα, αφού ακόμα βρίσκεσαι στο κουλουάρ. Ειδικά στην επαγγελματική μας σταδιοδρομία, όταν εργάζεσαι σε ένα τομέα, μπορεί να κάνεις μια γρήγορη επιτυχία, μπορεί να βιάζεσαι να πάρεις προαγωγή, ή (όποια) αύξηση ή αναγνώριση, μπορεί να θέλεις εδώ και τώρα αποτελέσματα στους στόχους του τριμήνου, αλλά ακόμα δεν έχει κριθεί τίποτα.
«Μηδένα προ του τέλους μακάριζε», είπε ο Σόλων ο Αθηναίος στο βασιλιά Κροίσο. Μα, τι δουλειά έχει ο θάνατος με τη διαχρονικότητα; Όχι, εγώ το εννοώ μεταφορικά. Υπάρχουν άνθρωποι, επαγγελματίες κάθε είδους, αστέρια του κινηματογράφου, της μουσικής, αθλητές, υπάρχουν εταιρίες, γνωστές μάρκες, αγαπημένα προϊόντα που κάνουν μια επιτυχία που τους εκτοξεύει στη στρατόσφαιρα. Και μετά;
Οι διάττοντες αστέρες διανύουν μια σύντομη πορεία στον έναστρο ουρανό, τους παρακολουθούμε με θαυμασμό και μετά εξαφανίζονται από το στερέωμα.
Όταν το φως σου κρατάει και δεν σβήνει, έχεις αντοχή, ακόμα κι αν δεν έχεις τόση ταχύτητα.
Στη δουλειά μου στη διαφήμιση, έχω γνωρίσει ανθρώπους και μάρκες που έκαναν τους άλλους να παραμιλάνε για λογαριασμό τους. Να τους παίρνουν συνεντεύξεις για την επιτυχία τους, να τους χρησιμοποιούν όλοι σαν παράδειγμα του πού μπορεί να φτάσει ένας επαγγελματίας, να ανεβαίνει το κασέ τους και η αξία τους στο χρηματιστήριο των ανθρώπινων πόρων. Και μετά; Να μην έχουν να φάνε και να παρακαλάνε για δουλειά σε λίγα χρόνια. Δουλειά την οποία έφτασαν να περιφρονούν, επειδή πήραν τα μυαλά τους αέρα.
Το ίδιο και με μάρκες ή εταιρίες. Κάποτε, όλοι οι προμηθευτές παρακαλούσαν για παραγγελίες και, μετά στράφηκαν σε άλλα προϊόντα.
Να μην πω για μουσικούς (όλους τους κλασικούς), για αξεπέραστους συγγραφείς (Τολστόυ, Ντοστογιέφσκι, Ντίκενς, Μαρκ Τουέην) και ζωγράφους.
Όσες μόδες αν ήρθαν και παρήλθαν, η δουλειά τους είναι διαχρονική και αξεπέραστη.
Θα ήθελα κάποιος να μου μιλήσει στα 14 για την αξία της αντοχής, της διαχρονικότητας. Θα ήθελα να το ήξερα εξαρχής ώστε να κοιτάζω μπροστά, προς την μεγάλη προοπτική.
Όταν ταξιδεύεις ένα ταξίδι θα περάσεις από μικρούς σταθμούς, άλλους σκοτεινούς, άλλους φωτεινούς, άλλους πολύβουους και άλλους ερημικούς. Δεν έχεις φτάσει, όμως.
Το ταξίδι συνεχίζεται. Πρόσφατα, έμαθα τα νέα ενός φίλου που ξεκίνησε στη διαφήμιση, απέτυχε οικτρά (δικαίως) αλλά πήγε στο Silicon Valley, έκανε ένα έξυπνο start – up, το πούλησε και τώρα ξεκίνησε κάτι νέο (πάλι). Το δικό του ταξίδι συνεχίζεται σε διαφορετικούς τομείς κάθε φορά.
Δεν είναι τυχαίο που στο μάρκετινγκ όλοι χρησιμοποιούν το παράδειγμα της Coca – Cola, μιας εταιρίας και μάρκας με ζωή πάνω από 100 ετών. Έχει καταφέρει να αντέξει τον ανταγωνισμό πάνω από έναν αιώνα, διατηρώντας το νεανικό της χαρακτήρα.
Θα σας πάω αλλού, πολύ αλλού τώρα: σε ανθρώπους που άντεξαν ζώντας το θρίαμβο, την κατακραυγή, τη φυλακή και ξανανέβηκαν στην επιφάνεια: ο συγγραφέας Τζέφρυ Άρτσερ ή το μοντέλο Κέητ Μος. Όταν είσαι ψηλά μπορεί να γκρεμιστείς και από την πτώση σου να ξανασηκωθείς συνεχίζοντας.
Σημασία έχει να μην εγκαταλείψεις ούτε το ταξίδι, ούτε το κέφι σου για να συνεχίσεις. Να μείνεις στο στάδιο.
Όσο είσαι ζωντανός, το ταξίδι συνεχίζεται και το να είσαι διαχρονικός, τελικά, είναι η μεγαλύτερη, η σημαντικότερη, η αξιολογότερη, η σπουδαιότερη επιτυχία.
Ανάπτυξη του άρθρου μου που είχε δημοσιευθεί συνοπτικά στις 14/01/2012. Διαβάστε το άρθρο: 60+1 πράγματα που θα έλεγα στο νεότερο εαυτό μου
Φωτό από: www.freedigitalphotos.net
