Η Κέα είναι ένας ιδανικός προορισμός για να περάσεις το Σαββατοκύριακό σου αν ζεις στην Αθήνα ή για να κάνεις διακοπές όπου κι αν βρίσκεσαι στην Ελλάδα.
Χάρη στη γενναιοδωρία φίλων, φιλοξενήθηκα πριν δυο χρόνια για πρώτη φορά στο νησί και έτσι το γνώρισα. Φέτος το επισκέφτηκα ξανά, και αυτή τη φορά το απόλαυσα!
1. Η απόσταση. Είναι το πιο κοντινό νησί μετά την Αίγινα, στην Αθήνα. Οδηγείς ως το Λαύριο και από εκεί σε μόνο 1 ώρα περνάς στην Κέα. Βρίσκεσαι σε νησί των Κυκλάδων χωρίς να το καταλάβεις.
2. Οι φιλόζωοι. Επίτηδες όταν κάθομαι στο λιμάνι, κοιτάζω τα φέρυ που αποβιβάζουν αυτοκίνητα γεμάτα κόσμο και σκυλιά! Χαζεύω με όλους όσους κάνουν βόλτες στο λιμάνι: τουλάχιστον οι μισοί και παραπάνω έχουν σκύλο! Πουθενά σε νησί ή πόλη δεν έχω συναντήσει τόσους ιδιοκτήτες σκύλων. Το έχω ονομάσει το Σκυλο-νήσι, το νησί των φιλόζωων.
3. Βουκολικό νησί. Η Κέα συνδυάζει τις ομορφιές του νησιού με τον κτηνοτροφικό χαρακτήρα ενός ορεινού προορισμού. Έχει και κατσικούλες και πρόβατα και αγελάδες και κοκόρια που αναγγέλλουν την ώρα. Οι κάτοικοι παράγουν φρέσκο τυρί και γραβιέρα, κτηνοτροφικά ντόπια προϊόντα. Μέχρι πριν 15 χρόνια οι κτηνοτρόφοι ήταν πολλοί περισσότεροι, αλλά τα τελευταία χρόνια παράτησαν την κτηνοτροφία για να χτίζουν και να πωλούν μεζονέτες στους Αθηναίους.
4. Γαλάζιες παραλίες με καθαρά νερά. Όπως σε κάθε νησί, το ίδιο και στη Τζια. Ανάλογα με το πού φυσάει ο άνεμος θα διαλέξεις παραλία για να αποφύγεις το κύμα. Όλες, όμως, είναι καταγάλανες, συχνά βαθιές και με νερά που αναζωογονούν. Οι πιο γνωστές είναι το Γιαλισκάρι, ο Οτζιάς, το Σπαθί, τα Ξύλα, οι Ποίσσες, ο Κούνδουρος, το Κουνδουράκι. Και κάτω από τον Άγιο Γεώργιο στην άκρη του κόλπου του λιμανιού της Κορησσίας (ή Λιβάδι) απολαμβάνεις το μπάνιο σου, φτάνει να μην φυσάει βοριάς.
5. Φαγητό. Εξαιρετικό ψάρι, κρέατα και καλοκαιρινοί μεζέδες παντού. Από τηγανητές πατάτες και κολοκυθάκια μέχρι αστακομακαρονάδες, καλαμαράκια και γαρίδες. Κορυφαίος – κατά τη γνώμη μου – ο Χριστόφορος στις Ποίσσες. Ακολουθεί η Στροφή του Μίμη και ο Αρίστος στο Βουρκάρι. Η ταβέρνα της Άννας στον Οτζιά και το Εν Πλώ στο λιμάνι της Κορησσίας. Για να μην αδικήσω την Ιουλίδα, την οποία δεν επισκέφτηκα φέτος, ξέρω ότι οι φίλοι μου πέρασαν υπέροχα στο Πιάτσα Παούρης, κάθε Σαββατοκύριακο με φαγητό, μουσική και τραγούδια live.
6. Τοπικά προϊόντα. Στο δρόμο από την Κορησσία προς την Ιουλίδα, στο αριστερό σου χέρι θα βρεις τον Αριστέο. Τι ρίγανη, τι γραβιέρες, τι λικέρ ρόδι, τι φρέσκο τυρί, αποξηραμένα τοματάκια, κάππαρη, καππαρόφυλλα, μακαρόνια από βελανίδια (!!!), υπέροχα τοπικά προϊόντα που θα τα πάρεις μαζί σου σαν ανάμνηση.
7. Shopping. Όπως σε κάθε παραθεριστικό νησί, ειδικά οι γυναίκες θα ευχαριστηθούν με ψώνια: βραχιολάκια, κοσμήματα, παρεό, ρούχα, παπούτσια, καπέλα, πλαστικά παπούτσια θαλάσσης, μπρελόκ, τσαντάκια, τσάντες θαλάσσης, πολύ ψαγμένα, πολύ καλού γούστου, στο Βουρκάρι. Στα στενά σοκάκια της Κορησσίας, σε ένα παράλληλο δρόμο πάνω από το λιμάνι, θα τα βρεις πολύ πιο φθηνά.
8. Γωνιές για φωτογράφιση. Μια και όλοι μας, πλέον, απαθανατίζουμε στιγμές, η Τζια έχει πανέμορφα σημεία για φωτογράφιση. Τη θέα από την Ιουλίδα, τη δύση από ψηλά, αγελάδες με φόντο το μπλε του Αιγαίου, τα μποστάνια στις Ποίσσες, την καμινάδα από το παλιό εργοστάσιο εμαγιέ, την Παναγιά Καστριανή, το φάρο του Αγίου Νικολάου. Η Κέα έχει σοκάκια και σημεία γεμάτα γραφικότητα.
9. Χάζι. Η Τζια είναι ένα νησί που προσφέρεται για χάζι. Μπορείς να χαζεύεις από το πρωί ως το βράδυ τα καράβια που μπαίνουν στο λιμάνι και τα αυτοκίνητα που βγαίνουν από το φέρυ. Στο Βουρκάρι θα χαζεύεις τα ιστιοπλοϊκά και τα φουσκωτά που δένουν ή φεύγουν. Στις παραλίες χαζεύεις όσους παίζουν μπάλα ή ρακέτες ή, απλά, χαζεύεις τα κυματάκια από την ξαπλώστρα σου. Το βράδυ πίνοντας ποτό ή τρώγοντας κρέπες, χαζεύεις όσους σουλατσάρουν, κάνοντας τις βόλτες τους ή όσους μαζεύονται από τις παραλίες. (Και πάντα όσους βγάζουν βόλτα το σκύλο τους! Όλες οι ράτσες παρελαύνουν.)
10. Αυθεντικό νησί, Ωραίοι άνθρωποι. Μου φαίνεται ή είναι αλήθεια; Όσοι έχουν σπίτια στη Τζια, όσοι παραθερίζουν και όσοι κάνουν τουρισμό είναι πιο “ψαγμένοι”. Δημοσιογράφοι, συγγραφείς, ποιητές, άνθρωποι της επικοινωνίας που δεν επιδιώκουν το show-off, απολαμβάνουν το νησί. Άκουσα και είδα πολλούς Γάλλους τουρίστες, δεν άκουσα αγγλικά ή ρώσικα πουθενά. Άρα, δεν άκουσα φασαρία. Μου άρεσαν τα ντόπια παιδιά ηλικίας από 8-15 ετών που κάνανε μπάνιο, παρέα, βαρκάδα, παίζανε βόλεϊ ή ποδόσφαιρο κατά μεγάλες ομάδες : οκτώ, δέκα ατόμων… ήταν αυθεντικές εικόνες που μου θύμισαν τα παιδικά μου χρόνια.
11. Μυρωδιές και ήχοι. Μοσχοβολάει παντού αρμύρα, σχίνα, βότανα, θυμάρι. Θα ακούσεις και την κατσικούλα και τον κόκορα και τις καρακάξες και τις αγελάδες και τους γλάρους. Ένα νησί που δεν σε φανατίζει όσο η Μύκονος ή η Σκιάθος ή η Σύμη… σε σκλαβώνει απαλά με τον τρόπο της, χωρίς να έχει οτιδήποτε κραυγαλέα όμορφο.
Φωτό από: Κατερίνα Τσεμπερλίδου
