Άρχισα να ακούω συστηματικά μουσική εκεί γύρω στις αρχές της δεκαετίας του 70. Στην αρχή ακούγοντας τα hits και τα must της εποχής και σιγά σιγά προσπαθώντας να καλύψω και το χαμένο έδαφος των 60’s και πιο πίσω.
Ευτυχώς είχα 2 μεγαλύτερες αδερφές και μεγάλο σόι στο εξωτερικό, οπότε υπήρχε σχετικά εύκολη πρόσβαση στο να βρίσκω τους δίσκους και τις μουσικές που ήθελα. Έφτιαξαν και εδώ τα πράγματα και αν έψαχνες λίγο, μπορούσες να ξέρεις τι γίνεται εκεί έξω, και εννοώ στην Αγγλία και στην Αμερική όπου χτύπαγε η καρδιά της σύγχρονης μουσικής.
Αυτά τα ακούσματα τις εφηβείας και της φοιτητικής περιόδου παραμένουν ακόμα τα πιο οικεία και ίσως είναι αυτά που πιο άμεσα, συγκινησιακά, ανακαλώ.
Συνέχισα και συνεχίζω να ακούω μουσική, άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο, ανάλογα με τις άλλες υποχρεώσεις που ανέπτυξα, προσπαθώντας πάντα να παρακολουθώ το τι γίνεται, αλλά πολλά τα πέρασα έτσι ξώφαλτσα και επιδερμικά.
Από τις πιο θολές στο μυαλό μου περιόδους είναι η δεκαετία του ’90, εκείνη που μου αφήνει και το πιο απροσδιόριστο στίγμα.
Δεν πολυπιστεύω σε καλές και κακές περιόδους της μουσικής και της τέχνης. Πιστεύω ότι τελικά οι παράλληλες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες είναι αυτές που συνεργούν ή όχι στο να αναδειχτούν καλλιτέχνες και έργα.
Πιστεύω επίσης ότι, όσο μεγαλώνεις, δυσκολεύεσαι να δεθείς και να δεχτείς το καινούργιο και κάνεις μεγάλη προσπάθεια να μην το συγκρίνεις με το οικείο παρελθόν.
Πίσω στην μουσική των 90’s. Ψάχνοντας λίγο στη δισκοθήκη μου – ακόμα έτσι τη λέμε, προσπάθησα να καταγράψω κάποια συγκροτήματα, καλλιτέχνες και τραγούδια που πιστεύω ότι τελικά έκαναν τη διαφορά, είτε σηματοδοτώντας κάποιους νέους μουσικούς δρόμους, είτε απλά συνθέτοντας καλή μουσική.
Η σειρά δεν είναι αξιολογική και ξέρω ότι αφήνω έξω σημαντικά πράγματα που ίσως, με κάποια άλλη ευκαιρία, επανέλθουμε.
Καταγράφω το όνομα του καλλιτέχνη /συγκροτήματος, μετά τον τίτλο του άλμπουμ και παραθέτω ένα τραγούδι ενδεικτικά.
Για όλα αυτά τα άλμπουμ πιστεύω ότι αξίζει κάποιος να τα ακούσει ολόκληρα.
-
Οι Depeche mode με το «Violator /personal Jesus»
http://www.youtube.com/watch?v=cNd4eocq2K0&ob=av2e
-
Ο George Michael με το «Listen without prejudice / freedom 90i»
http://www.youtube.com/watch?v=diYAc7gB-0A -
Η Sinead Ο’Connor με το «I do not want what I haven’t goτ /nothing compares 2U» του Prince
http://www.youtube.com/watch?v=iUiTQvT0W_0
-
Οι Nirvana με το «Never mind» και τον ύμνο «Smells like teen spirit»
http://www.youtube.com/watch?v=hTWKbfoikeg&ob=av3e
-
Οι Red hot chilli peppers με το «Californication» και το ομώνυμο τραγούδι
http://www.youtube.com/watch?v=YlUKcNNmywk&ob=av2e
-
Ο Moby με το «Play» και το «Why does my heart feel so bad»
http://www.youtube.com/watch?v=qT6XCvDUUsU&ob=av2n
-
Οι Γάλλοι Air με το «Moon safari / la femmed’ argent»
http://www.youtube.com/watch?v=VH5bL_XbO64 -
H Lauryn hill με το «The miseducation of lauryn hill» και το «Doo wop»
http://www.youtube.com/watch?v=T6QKqFPRZSA
-
Ο Fat boy slim με το «You’re come along way babe» και το «Praise you»
http://www.youtube.com/watch?v=_X_1o3Qw4KM
-
Ο Ry Cooder έκανε την παραγωγή και συμμετείχε σε δυο από τα πιο σημαντικά έθνικ έργα που κυκλοφόρησαν ποτέ.
-
Το Buena vista social club που ανέδειξε τη μουσική και τους μουσικούς της Κούβας και 2. το εκπληκτικό Talking Timbuktu, με τον σημαντικότερο Αφρικανό κιθαρίστα, τον Ali Farce Toure. To Buena Vista Social Club γυρίστηκε και ταινία σε σκηνοθεσία το Vim Venders.
Ακούστε τα «Chanchan» http://www.youtube.com/watch?v=tnFfKbxIHD0 και το «Diara by»
http://www.youtube.com/watch?v=Ac1CHAfmQMI&
-
Οι Radiohead κυκλοφόρησαν το αριστουργηματικό «Ok computer», ακούστε το «Exit music»
http://www.youtube.com/watch?v=RByvzmmEFiQ
-
Οι Oasis, που δεν ήταν οι νέοι Beatles, κυκλοφορούν το «Morning
glory», εδώ το «Wonderwall»http://www.youtube.com/watch?v=6hzrDeceEKc
-
Η Bjork κυκλοφορεί το «Debut» και μας αναγκάζει να την προσέξουμε. Ακούστε το «Big time sensuality»
http://www.youtube.com/watch?v=kcoIzZBggLk&feature=related
-
Οι RΕΜ κυκλοφορούν το «Automatic for the people» που περιέχει το «Everybody hurts»
http://www.youtube.com/watch?v=ijZRCIrTgQc&ob=av2e
-
Οι Metallica κυκλοφορούν το «Metallica» με το «Nothing else matters», εδώ με την συμφωνική ορχήστρα του Σαν Φρανσίσκο
http://www.youtube.com/watch?v=ziThYl6B2vw
και τέλος
-
Οι U2 σε πιο επαναστατική φάση κυκλοφορούν το «Achtung baby» με το «The one»
http://www.youtube.com/watch?v=ftjEcrrf7r0
Καθόλου άσχημα τελικά.
Καλά και εδώ στη χώρα μας τι γινόταν; Εδώ έμπαιναν οι βάσεις της ακμής ή της παρακμής, διαλέγετε και παίρνετε.
Ο Νίκος Πορτοκάλογλου κυκλοφορεί το «Σήκω ψυχή μου χόρεψε». Η Χάρις Αλεξίου το «Δι’ ευχών» και ο Ορφέας Περίδης το «Αχ, ψυχή μου φαντασμένη», ο οποίος έγινε «χρυσός» και τρία χρόνια αργότερα, το 1996, το επίσης «χρυσό» άλμπουμ «Καλή σου μέρα, αν ξυπνάς.»
Ο Σαββόπουλος «Το ξενοδοχείο», με ξένες διασκευές και οι Πυξ Λαξ με τους καλύτερους δίσκους τους να ξεκινούν τη δεκαετία αυτή. Η Ευανθία Ρεμπούτσικα κυκλοφορεί 2 καλούς δίσκους, τον «ΑθώοΈνοχο», με μεγάλη επιτυχία το κομμάτι «Αλεξάνδρεια» και τον δίσκο «Μόνο ένα φιλί».
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας μόνος του, πλέον, και χωρίς τους Τερμίτες κυκλοφορεί το 1991 το «Διδυμότειχο blues».
Σίγουρα κυκλοφόρησαν και κάποια αξιόλογα ακόμα αλλά όχι πολλά. Δεν θα αναφερθώ σε καλλιτέχνες του διαμετρήματος της Βανδή, Γαρμπή, Τερζή, Μαζωνάκη, Σφακιανάκη, κλπ που αποτέλεσαν την πνευματική ραχοκοκαλιά μας. Ίσως κάποια άλλη φόρα σε ένα πιο χιουμοριστικό ή πολύ σοβαρό άρθρο.
