Κάθε φορά που σε φέρνουν στα όριά σου και τεστάρουν τις αντοχές των νεύρων σου, βλέπεις να ξεπετιούνται από το κεφάλι σου συννεφάκια με κινηματογραφικές απειλές και σενάρια..! Όταν ανοίγεις όμως το στόμα σου, όλα είναι πολύ διαφορετικά!
Περίπτωση 1:
Στο συνάδελφο που αρέσκεται στο να παράγει συνεχώς ήχους, είτε χτυπώντας τα νύχια του στο γραφείο, είτε χτυπώντας ρυθμικά το πόδι του στο πάτωμα, είτε χτυπώντας το στυλό πάνω στα χαρτιά του.
Σκέφτομαι:
Κώστα, θα κάνουμε μια συμφωνία, θα μείνεις ακίνητος για το υπόλοιπο της ημέρας κι εγώ θα σου δώσω το ημερομίσθιό μου. Συμφωνείς; Μπορώ επίσης να έρθω εκεί και να ξετυλίξω όλο το σελοτέιπ γύρω από τα χέρια και τα πόδια σου, τι λες; Στάματα να το κάνεις αυτό. Σταμάτα. ΣΤΑ-ΜΑ-ΤΑ!
Λέω:
Μα από πού ακούγονται αυτοί οι ήχοι άραγε; Τους ακούτε κι εσείς; Κώστα, αν παρατηρήσεις από πού έρχονται, πες μου, γιατί κάνω κάποιες πράξεις με μεγάλα ποσά και δεν θέλω να μπερδευτώ.. Οk;
Περίπτωση 2:
Στο Διευθυντή μου, που μου ζητάει να έρθω και αυτή την Κυριακή στη δουλειά για να τελειώσω ένα project.
Σκέφτομαι:
ΠΑΛΙ; Και αυτή την Κυριακή; Ένα μήνα περνάω εδώ μέσα κάθε μέρα της εβδομάδας κι εσύ μου λες να έρθω ξανά; Ανθρωπιά δεν έχεις κύριέ μου; Εμένα ποιος θα πληρώσει τις βιταμίνες που κατεβάζω για να είμαι όρθια στα δωδεκάωρα που δουλεύω; Ποιες βιταμίνες, ΤΙΣ ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ ΜΟΥ ΘΑ ΤΙΣ ΠΛΗΡΩΘΩ ΠΟΤΕ;
Λέω:
Ίσως έχω μια υποχρέωση αυτή την Κυριακή… αλλά νομίζω μπορώ να την ακυρώσω.
Περίπτωση 3:
Στο αίσθημα, που κάθε βράδυ μου στερεί τον ύπνο με το ανελέητο ροχαλητό του.
Σκέφτομαι:
Θα ξυπνήσεις καμιά μέρα με ταινία στα χείλη σου, σαν θύμα απαγωγής κι εγώ θα κάνω τον κινέζο.
Λέω:
Αγάπη μου, υπάρχουν κάτι θαυματουργές λωρίδες για το ροχαλητό στο φαρμακείο, θα κοιμάσαι σαν πουλάκι, θες να τις πάρουμε, μη μου ταλαιπωρείσαι;
Περίπτωση 4:
Στην αδερφή μου, που μου αγόρασε το πιο άκυρο δώρο ever.
Σκέφτομαι:
Συγγνώμη τώρα, αλλά αυτό το πράγμα και να με πίεζαν να το δεχτώ δωρεάν, θα φοβόμουν να το βάλω μέσα στο σπίτι μου για να μη με μηνύσουν από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Αισθητικής- εκείνη πώς έδωσε λεφτά; Κάτσε και θα δεις στα δικά της γενέθλια τι θα της πάρω..
Λέω:
Πολύ… ιδιαίτερο αδερφούλα μου! Σε ευχαριστώ τόσο! Να, θα το βάλω εδώ, στη μέση του σαλονιού, να μου ομορφαίνει τη διακόσμηση!
Περίπτωση 5:
Στην ηλικιωμένη κυρία που με έχει σπρώξει δεκαπέντε χιλιάδες φορές, ενώ περιμένουμε στην ουρά της Εφορίας, για να περάσει 40 θέσεις πιο μπροστά και να εξυπηρετηθεί.
Σκέφτομαι:
Ωραία, πες ότι σε αφήνω να περάσεις μπροστά μου, νομίζεις οι υπόλοιποι σαράντα θα το κάνουν;! Και σταμάτα να με σκουντάς όλη την ώρα κλαψ κλαψ δεν το αντέχουν άλλο τα νεύρα μου…..
Λέω:
Περάστε μπροστά κυρία μου, εγώ δε βιάζομαι τόσο.
Φωτό από: www.theparentreport.com
