Μεγανήσι, Κάλαμος, Καστός. Τρία κατοικημένα νησιά ανάμεσα σε αμέτρητα ακόμα νησάκια και βραχονησίδες στα ανοιχτά της Λευκάδας. Τα πρώην λημέρια των πειρατών αποτελούν τον σημερινό παράδεισο των bon viveurs και των κουρασμένων κατοίκων των πόλεων που αναζητούν προσωρινό καταφύγιο στις ακτές τους.
Το νησιωτικό σύμπλεγμα των Τηλεβοΐδων ανάμεσα στη Λευκάδα και την Αιτωλοακαρνανία αποτελείται από δεκάδες νησιά και πήρε το όνομά του από την αρχαία πειρατική φυλή Τηλεβόες, που είχαν σαν ορμητήριο το Μεγανήσι. Τα τρία μεγαλύτερα νησιά κατοικούνται και παρά τη ραγδαία τουριστική ανάπτυξη έχουν καταφέρει να διατηρήσουν χαμηλό προφίλ και να μείνουν όσο μπορούν μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα. Κι αν ο Κάλαμος και ο Καστός είναι τα low profile ορμητήρια του συμπλέγματος, οι φαντασιώσεις των σημερινών bon viveurs (και big spenders) παίρνουν σάρκα και οστά στο Μεγανήσι, όπου πρίγκιπες και μεγιστάνες αγοράζουν επαύλεις και μεγάλες εκτάσεις γης. Κι όλα αυτά μια ανάσα από τον πολυφωτογραφημένο Σκορπιό.
Μεγανήσι
Μόλις 25 λεπτά. Τόσο θα χρειαστεί κανείς από το Νυδρί για να φτάσει σε αυτό τον μικρό ανεξερεύνητο παράδεισο, μόλις 4 ναυτικά μίλια έξω από τη Λευκάδα. Κι αν νομίζετε ότι θα συναντήσετε ένα έρημο νησάκι, θα πρέπει να το ξανασκεφτείτε. Κάτι περισσότεροι από 1.000 μόνιμοι κάτοικοι δίνουν ζωή όλο το χρόνο στο καταπράσινο νησί του Ιονίου. Κι όμως, λίγοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν την ύπαρξή του και ακόμα λιγότεροι όσοι το έχουν επισκεφτεί. Ίσως γιατί ο μόνος τρόπος για να φτάσει κανείς στο νησί με τα αμέτρητα φιόρδ, τις θαλάσσιες σπηλιές και τα διάφανα νερά είναι να ταξιδέψει πρώτα ως τη Λευκάδα και να πάρει το καράβι από το Νυδρί.
Αμέσως καταλαβαίνεις ότι κάτι τρέχει στο Μεγανήσι. Δεκάδες αστραφτερά γιοτ αράζουν στις απόμερες παραλίες και την ολοκαίνουργια μαρίνα και οι ντόπιοι σιγοψιθυρίζουν για τους VIPs που συχνά πυκνά κάνουν απόβαση στο νησί. Σίγουρα το Μεγανήσι αποτελεί τον επόμενο, ανεξερεύνητο παράδεισο των rich and famous. Το ίδιο το νησί είναι το μεγαλύτερο του συμπλέγματος που δημιουργείται μαζί με τα νησιά Μαδουρή – όπου γεννήθηκε και έζησε ο ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης –, Θηλιά, Κυθρός, Σπάρτη, Σκορπίδι και τον πασίγνωστο Σκορπιό. Καταπράσινη γη με πεύκα που φτάνουν ως τα σμαραγδένια νερά, ελάχιστα αυτοκίνητα, γραφικά χωριουδάκια με μικρά καντούνια μακρυά από την αλόγιστη τουριστική ανάπτυξη και μπόλικα ταβερνάκια με σπιτική κουζίνα συνθέτουν το σκηνικό του. Στο Μεγανήσι συναντάμε 3 οικισμούς. Στην κορυφή του νησιού βρίσκεται το Σπαρτοχώρι, χτισμένο μέσα σε δαιδαλώδη σοκάκια, από όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει τη θέα προς τα Σπήλια, ένα φυσικό κόλπο που σχηματίζει μια πανέμορφη παραλία. Το Κατωμέρι, η πρωτεύουσα του νησιού, είναι ένα γραφικό χωριουδάκι με μικρά παραδοσιακά μαγαζάκια και αυθεντική νυχτερινή ζωή. Το Βαθύ αγκαλιάζει τη θάλασσα, καθώς είναι χτισμένο γύρω από το γραφικό, φυσικό του λιμάνι. Το καλοκαίρι θα συναντήσει κανείς εκεί πολλά ιστιοπλοϊκά σκάφη που βρίσκουν την ξεκούραση στην μαγευτική ομορφιά του τόπου.
Παρά το μικρό του μέγεθος, το Μεγανήσι προσφέρει πανέμορφες παραλίες στις τοποθεσίες Άι Γιάννης, Σπήλια, Φανάρι, Αθερινός, Λιμονάρι, Πασουμάκι, Ελιά και Λουτρολίμνη. Ονομαστή είναι και η σπηλιά του Παπανικολή, διάσημη καθώς εκεί έβρισκε καταφύγιο το ομώνυμο ιστορικό υποβρύχιο του Ελληνικού Ναυτικού κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Αξίζει ακόμα να γυρίσει κανείς τη βόρεια πλευρά του νησιού, όπου η ακτογραμμή σχηματίζει αμέτρητα «φιόρδ».
Όσο για τους κατοίκους, προσφέρουν απλόχερα το χαμόγελό τους και είναι πάντα πρόθυμοι να σου αποκαλύψουν την επόμενη, μυστική παραλία. Γεωργοί και ψαράδες όσοι έμειναν, δεινοί καραβοκύρηδες, καπεταναίοι όσοι έφυγαν. Απέραντοι ελαιώνες και αμπέλια δίνουν το εκλεκτό κρασί και λάδι του νησιού, ενώ διάσπαρτοι στα ψηλά σημεία που περνάει ο αέρας βρίσκονται εγκαταλελειμμένοι πολλοί ανεμόμυλοι, που παλιότερα, το 19ο και τον 20ο αιώνα ήταν στις δόξες τους.
Highlights: Κάθε χρόνο στις 23 και 24 Ιουνίου γίνεται πανηγύρι για τον εορτασμό του Άη Γιάννη στο Σπαρτοχώρι.Το τρίτο δεκαήμερο του Ιουλίου πραγματοποιούνται παραστάσεις Καραγκιόζη και τη πρώτη Κυριακή του Αυγούστου γίνεται η έναρξη του πρωταθλήματος 5Χ5 το οποίο και διαρκεί μία εβδομάδα. Η Σκακιστική βραδιά διοργανώνεται στις αρχές Αυγούστου, στο κεντρική πλατεία στο Κατωμέρι ή στο Σπαρτοχώρι, με συμμετοχή ενός μετρ του σκακιού. Την Άνοιξη, το νησί προσφέρεται για όλους εκείνους που έχουν πελώρια ανάγκη από ηρεμία.
Πώς θα πάτε: Με καθημερινά δρομολόγια του φέρι από το Νυδρί (Τηλέφωνο λιμεναρχείου: 26450 92509). Δεν είναι απαραίτητη η κράτηση εισιτηρίου, αρκεί να είστε μισή ώρα νωρίτερα στο λιμάνι αναχώρησης. Δείτε περισσότερες πληροφορίες εδώ: www.meganisi.gov.gr
Κάλαμος
Κι αν το Μεγανήσι το ξέρουν οι μυημένοι, τον Κάλαμο τον γνωρίζουν ελάχιστοι. Κι αυτό μόνο ακουστά. Μπορεί να βρίσκεται μια ανάσα από την πόλη του Μύτικα στη δυτική ακτή της Αιτωλοακαρνανίας, αλλά ο Κάλαμος ανήκει διοικητικά στο νομό Λευκάδας. Όσοι πάρουν το καράβι από τον Μύτικα, οφείλουν να είναι προετοιμασμένοι. Ο Κάλαμος δεν είναι συνηθισμένο νησί. Από μακριά, μοιάζει με ψηλή οροσειρά που επιπλέει στη θάλασσα. Ο μύθος λέει, πως το νησί είναι ο πελώριος βράχος που πέταξε ο οργισμένος Κύκλωπας Πολύφημος στον πολυμήχανο Οδυσσέα και τους συντρόφους του.
Σπάνια πεύκα παντού (λέγεται ότι αντίστοιχο πευκοδάσος υπάρχει μόνο στις Σποράδες), ακόμα και στα πιο απίθανα σημεία: σκαρφαλωμένα, όπως είναι και στα πιο απόκρημνα σημεία, ξεφυτρώνοντας μέσα από τα βράχια και φτάνοντας ως την άκρη της θάλασσας, φαίνεται να αποδεικνύουν πεισματάρικα την κυριαρχία τους στην περιοχή. Περίπου 500 μόνιμοι κάτοικοι μένουν σε αυτό το άγριο κομμάτι γης, πληθυσμός που διπλασιάζεται τα καλοκαίρια με τους συγγενείς που έρχονται από τις πόλεις ή το εξωτερικό. Αυτοκίνητα δεν επιτρέπονται στο νησί. Ούτε λεωφορείο, ούτε ταξί, μόνο κανένα ποδήλατο και τα αγροτικά της κοινότητας που θα προσφερθούν να σε εξυπηρετήσουν. Ο χρόνος στο νησί μοιάζει να έχει παγώσει πριν δεκαετίες, και μερικές φορές είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεσαι.
Ο μοναδικός δρόμος του νησιού οδηγεί από το λιμάνι, τον Κάλαμο, στην Επισκοπή, το δεύτερο μικρό οικισμό όπου βρίσκεται το Κάστρο του Καλάμου, το λεγόμενο Καστρομονάστηρο. Σώζονται μόνο τμήματα από τα ψηλά πέτρινα τείχη του με τις όμορφες καμάρες εσωτερικά που γίνονται πολεμίστρες εξωτερικά. Η εγκατάλειψη, οι σεισμοί και η φθορά του χρόνου έχουν χτυπήσει ανελέητα το καστρομονάστηρο, για το οποίο ελάχιστα στοιχεία είναι γνωστά σήμερα. Λέγεται πάντως ότι στο κάστρο αυτό είναι θαμμένη η μητέρα του αγωνιστή του 1821, Γεώργιου Καραϊσκάκη. Ο Κάλαμος έχει μικρές κυρίως βοτσαλωτές παραλίες με πεντακάθαρα νερά και με πρόσβαση συνήθως από τη θάλασσα. Κοντά στο λιμάνι είναι η Μυρτιά και το Ασπρογυάλι, νοτιότερα η Αγριαπιδιά, οι Πεύκοι και το Κεφάλι κι από τη δυτική του πλευρά είναι ο Κέδρος, το Αλεξάκη, οι Κήποι, ο Τράχηλος.
Highlight: Ακολουθήστε το δρόμο από Κάλαμο προς Επισκοπή για να κατεβείτε στην πολύ μικρή παραλία του Αγίου Κωνσταντίνου. Εκεί ακριβώς μπροστά στο κύμα βρίσκεται ένα όμορφο ιδιωτικό εκκλησάκι, αφιερωμένο στον Άγιο Δονάτο, έναν άγνωστο στους πολλούς Άγιο που συναντάται κυρίως στο Ιόνιο. Είναι φτιαγμένο από πέτρα και έχει στέγη με κεραμίδια. Προς το παρόν στέκει μοναχικό με μόνη συντροφιά του την πυκνή βλάστηση γύρω του.
Πώς θα πάτε: Με το καραβάκι που κάνει τη διαδρομή Μύτικας-Επισκοπή-Κάλαμος. Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε εδώ www.kalamos-island.gr
Καστός
Οι παλιοί έλεγαν πως ο θεός έφτιαξε τον Καστό για να έχει κάπου να μείνει, σε περίπτωση που χρειαστεί να έρθει καμιά φορά στη γη. Μπορεί και να είχαν δίκιο. Αυτό το χαμηλό, μακρόστενο και γεμάτο ελιές νησάκι αποτελεί καταφύγιο για όσους το χρειάζονται: ασφαλές αγκυροβόλιο για τα σκάφη που διαπλέουν το Ιόνιο, ασφαλές καταφύγιο για τις φώκιες που λέγεται ότι παλαιότερα κρύβονταν στη σπηλιά Φωκότρυπα, ασφαλές καταφύγιο και για τους κουρασμένους της πόλης που πασχίζουν να απομονωθούν. Ο Καστός δεν είναι εύκολος προορισμός. Θα τον προτείνεις μόνο σε όσους ξέρεις καλά, για να τους “σώσεις” από τη ρουτίνα, τα αυτοκίνητα, τα ρολόγια, τα κινητά, το ίντερνετ. Εδώ θα σε υποδεχτούν περίπου 80 μόνιμοι κάτοικοι, που το καλοκαίρι πολλαπλασιάζονται. Ο μοναδικός οικισμός του Καστού είναι χτισμένος αμφιθεατρικά γύρω από το λιμάνι του. Τα σπίτια, τα πιο πολλά κλειστά είναι χτισμένα πολύ αραιά σε μεγάλα οικόπεδα δίνοντας την εικόνα της άνεσης και της ελευθερίας, τριγυρισμένα από ελιές. Είναι όλα δίπατα πέτρινα ή λιθόκτιστα με κόκκινες κεραμοσκεπές και χρωματιστά ξύλινα παραθυρόφυλλα. Πολλά απ’ αυτά έχουν ξύλινα μπαλκόνια και μεγάλες μπαλκονόπορτες. Κοιτώντας τα, μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί πώς ήταν η Ελλάδα του ’60.
Εδώ, κάθε οικογένεια αντί για αυτοκίνητο, έχει το δικό της καΐκι για τις μετακινήσεις και τα καθημερινά ψώνια στον αντικρινό Μύτικα. Η δυτική ακτή του Καστού είναι απόκρημνη και δεν έχει παραλίες ενώ η ανατολική του πλευρά έχει πολλές μικρές παραλίες με πρόσβαση και από την ξηρά και από τη θάλασσα. Είναι τα Αμπελάκια, το Φύκι στα νότια, το Βάλι, η Κοιλάδα, η Λίμνη, το Καμίνι, το Βρισίδι και ο Άγιος Αιμιλιανός, όπου βρίσκεται η Φωκότρυπα, μια μικρή σπηλιά με βάθος 30 μέτρα και αμμουδιά στο εσωτερικό της.
Highlights: Δείτε το ναό του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου που χτίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα και περιέχει ελαιογραφίες του Σπυρίδωνα Γαζή, το ξωκλήσι του Αγίου Αιμιλιανού (4χλμ. έξω από τον οικισμό) και τους ανεμόμυλους, ένας εκ των οποίων θεωρείται ο πιο καλοδιατηρημένος στο Ιόνιο.
Πηγή: arttravel.gr
