H συγχώρεση δεν είναι μια «ανθρώπινη αρετή». Δεν είναι ούτε καν μια ανάγκη και βέβαια, δεν είναι κάτι που «πρέπει» να κάνουμε για να μας πουν «καλούς ανθρώπους». Η συγχώρεση, είναι μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις της φύσης. Πιο πάνω και από την αγάπη. Τι είπαμε;; Πιο πάνω από την αγάπη; Βέβαια. Διότι στην αγάπη, νιώθεις πλούσια για κάποιον που η θύμησή του, σου φέρνει στο νου κάτι καλό και γεμάτο. Στη συγχώρεση, υπερβαίνεις το πόνο που σου έχει προκαλέσει κάποιος που μπορεί κιόλας, να τον αγαπούσες.
Αν δεις τα μηνύματα του video που πλαισιώνονται από ήρεμη μουσική, θα αντιληφθείς ορισμένα πράγματα και ύστερα, θα τα νιώσεις. Το να αφήνεις πίσω τον φυσιολογικό θυμό και την οργή, δεν είναι κάτι που θα το λύσεις με το μυαλό, δεν είναι εξίσωση. Είναι κάτι που θα απλά θα φύγει από πάνω σου… «Η συγχώρεση, είναι το να ελευθερώνεις έναν φυλακισμένο και μόλις αυτός ελευθερωθεί, ανακαλύπτεις ότι αυτός, είσαι εσύ». Αυτό, ανήκει στον Lewis Smedes. Το σκοτάδι, έχει φωλιάσει μέσα σου με πολλές μορφές. Όχι μόνο μέσα από το «μαύρο». Άλλοτε, η μνησικακία, ντύνεται με οργή. Άλλες φορές, ντύνεται σαν μίσος και σαν τάση για εκδίκηση. Ακόμη και όταν οι υπεύθυνοι για τις πληγές σου, σου πέταξαν από μακριά το βέλος και σαν «θαρραλέοι» που ήταν, το έβαλαν στα πόδια. Ένα βέλος όμως αρκούσε. Το δηλητήριο μπήκε και άντε τώρα να βρεις το αντίδοτο…
Δηλητήριο είπαμε; Μπορεί να είναι και χειρότερα. Η Κάθριν Πόντερ λέει για τη συγχώρεση : «Αν κρατάς κακία ή κάποια αρνητική σκέψη για κάποιον, σημαίνει ότι έχεις δεθεί με έναν συναισθηματικό δεσμό μαζί του, πιο ισχυρό και από ατσάλι. Ο μόνος τρόπος να λύσεις αυτόν το δεσμό, είναι η συγχώρεση». Η συγχώρεση, είναι μία από τις μεγαλύτερες δυνάμεις της φύσης. Το είπαμε και πριν. Μας συμφιλιώνει με το παρελθόν, καθαγιάζει τις μνήμες μας και απελευθερώνει τον εαυτό μας από απίστευτο βάρος το οποίο, δε μας αφήνει να τρέξουμε. Η συγχώρεση, έχει δύο πτυχές. Συγχωρείς τους θύτες και ταυτόχρονα συγχωρείς τον εαυτό σου. Από τι συγχωρείς τον εαυτό σου; Μα, από το κακό που έκανες φορτώνοντας όλο το ατσάλι του κόσμου πάνω στους ώμους του.
Η συγχώρεση όμως, είναι και κάτι παραπάνω από αυτό. Ήσουν σε κλειστό και σκοτεινό δωμάτιο, χωρίς παράθυρα. Και από εκεί που έψαχνες παράθυρο, ξαφνικά βρίσκεσαι έξω, στον καθαρό αέρα. Έξω λοιπόν από το μαύρο κουτί!
Φωτό από: hdw.eweb4.com
