Ρόμπιν Γουίλιαμς. Σαν ψέμα φαίνεται ότι τον κοιτάμε πλέον – όπως λέει ως «Κάπτεν» στον Κύκλο των χαμένων ποιητών – διαφορετικά… Κυρίως, προς τα πάνω. Πρόκειται για ένα ρητό δυνατό, που κουβαλά πολλά «βολτ» επάνω του. Ίσως είναι από τα πολύ λίγα ρητά που τα ξέρουμε σε τρείς γλώσσες. «Άδραξε τη μέρα» στα Ελληνικά. «Carpe Diem» στα Λατινικά και «Seize the day» στα Αγγλικά. Συνήθως το λέμε σαν συμβουλή. Και τι συμβουλή… Σκέτη προσταγή. Μακάρι όλη η Προστακτική να ήταν έτσι.
«Μαζέψτε τα ροδολούλουδα όσο είναι νωρίς». Δηλαδή να φοβόμαστε; Καθόλου! Κάθε μέρα, είναι «νωρίς». Τουλάχιστον, «νωρίτερα» μέχρι την επόμενη. Το να κυνηγάς το παρελθόν, δεν έχει ιδιαίτερο νόημα. Το να πετάς στο μέλλον, είναι ωραίο αρκεί να μη φοράς του Ίκαρου τα φτερά. Το να κυνηγάς όμως το «τώρα», είναι κάτι θαυμάσιο. Όπως η ποίηση «που τη διαβάζουμε γιατί ανήκουμε στην ανθρώπινη φυλή» έτσι είναι και η κάθε μέρα ξεχωριστά. Μια στροφή ή ένας στίχος ενός μεγαλύτερου ποιήματος. Ενός έπους!
Αυτό το έργο ανασταίνει τον άνθρωπο που θα θέλαμε ως δάσκαλο – και το αντίστροφο – το σχολείο που θα θέλαμε και επομένως τον κόσμο. Ένας κόσμος που μόλις βγει από την πόρτα του, στο πρώτο πράγμα που θα λέει «Καλημέρα», θα είναι η ίδια του η μέρα… Σήμερα μπορείς να της πεις «Καλημέρα», αύριο, ποιός ξέρει… Κάπως έτσι γράφουμε τις στροφές. «Το παντοδύναμο παιχνίδι συνεχίζεται και εσύ ίσως μπορείς να συνεισφέρεις μια στροφή». Σε αυτό το έπος… να δώσεις τη δική σου ποίηση. Σήμερα, τώρα που είναι νωρίς. Κράτα τις μέρες σαν ποιήματα, και τα ποιήματα για σένα. Τα δικά σου ποιήματα!
Πώς να αδράξεις όμως και ποιά μέρα, όταν χρειάζεται να κοιτάς συνέχεια ένα πράγμα και από το ίδιο μέρος; Να πηγαίνεις σε διαφορετικά μέρη και να ατενίζεις κάθε φορά άλλη θέα! Κάπου που θα μπορείς να βλέπεις τη διαφορά… Σκοπός είναι να τη βλέπεις εσύ τη διαφορά. Αλλιώς, μπορεί να επιβεβαιώσεις αυτό το ρητό του Θορώ που επικαλείται ο τρομερός Κύριος Κήτινγκ στο έργο. Όπως λέει και ο Κήτινγκ λοιπόν, ποιά θα είναι η δική μας στροφή; Από που θα παίξουμε στο παντοδύναμο παιχνίδι και πώς; Δε θα βγούμε χαμένοι, ίσως μόνο… ποιητές!
Φωτό από: kateannejack.wordpress.com
