Η Κίνα είναι πλούσια σε «βλάστηση». Μιλάμε για πνευματική βλάστηση, πέραν της γνωστής βλάστησης, εκείνης της φύσης. Όλη μας η ανατροφή, χτίζεται πάνω στις συνήθειες. Αποφεύγουμε τις κακές συνήθειες και προσπαθούμε να υιοθετούμε τις καλές. Επίσης, μαθαίνουμε και κάτι άλλο: Λάθος που επαναλαμβάνεται, παύει να είναι λάθος. Και τότε, τι είναι; Μάλλον, συνήθεια. Η αρχή, είναι για όλα τα πράγματα, το πιο σημαντικό στάδιο. Ας δούμε πόσα πράγματα αγγίζει αυτή η κινέζικη παροιμία.
Περί αχαριστίας…
Πόσες και πόσες φορές προκύπτουν ζητήματα που αφορούν το πόσο γενναιόδωρος ή ευγνώμων είναι κάποιος, ως προς αυτά που υποτίθεται του έχουμε προσφέρει; Η πρώτη φορά που δίνεις κάτι, είναι «κέρασμα», και για πολλούς, ούτε καν. Τη δεύτερη φορά που θα προσφέρεις κάτι στο ίδιο πρόσωπο, μην ξεχάσεις να παρατηρήσεις την αντίδρασή του. Όχι, δε λέμε να μετράμε ό,τι δίνουμε. Μακάρι να είμαστε «σπάταλοι» σε όσα δίνουμε.
Να παρατηρήσεις για να δεις μήπως υπάρχουν άλλοι οι οποίοι αξίζουν τα διπλάσια από όσα τους έχεις χαρίσει. Ακόμη και από το πιο μικρό θα φανεί. Από εκείνο το «ευχαριστώ», το χαμόγελο που έχει έκπληξη. Το πρόσωπο που δε βλέπει το όφελός του σαν «δεύτερη φορά», αλλά σαν πρώτη… Υπάρχουν άνθρωποι, που καταλαβαίνουν και βρίσκουν το όφελος μόνο όταν το χάσουν… Για δοκίμασε. Αντέχεις την αλήθεια;
Κάθε αρχή και δύσκολη.
Μόλις ένα οικόπεδο αγοραστεί, ή «καθαριστεί», θέλουμε πάνω του να χτίσουμε. Θα ξεκινήσουμε ψάχνοντας το καλύτερο σημείο για να θέσουμε τα θεμέλια. Είναι η «πρώτη φορά» που θα ασχοληθούμε με το οικοδόμημα. Ό,τι βάλουμε από πάνω, θα στηριχθεί στα θεμέλια. Στην αρχή. Το οικοδόμημα, θα είναι η συνέχεια των θεμελίων. Το άγχος σου και ο κόπος σου, πρέπει να αναλωθούν στην αρχή. Στα θεμέλια. Και όπως ξέρουμε, σε όλα υπάρχει αρχή. Από τη δουλειά σου, μέχρι και τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους. Η αρχή, είναι το ήμισυ του παντός, έτσι δε λέμε; Γι’ αυτό και κάθε αρχή, είναι δύσκολη.
Η καλή μέρα… από την αρχή φαίνεται.
Για την ακρίβεια, η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί. Και αυτό το λέμε και το πιστεύουμε, όταν κάτι πάει στραβά. Το μυαλό μας, παίρνει σαν θεμέλιο, την πρώτη παράσταση που θα συναντήσει μετά τον ύπνο! Μετά, χτίζει πάνω σε αυτήν! Επομένως, δε μας φαίνεται παράξενο όταν ακόμη και κάτι καλό συμβαίνει μέσα στη μέρα, εμείς το βάζουμε στο κουτί με τα άσχημα. Γιατί το κάνουμε; Γιατί πολύ απλά, θεωρούμε φυσιολογικό το να μας ακολουθούν κακές εξελίξεις, όταν η πρώτη εξέλιξη της μέρας, ήταν κακή. Δεν έχουμε και άδικο… Γι’ αυτό είπαμε: Όλος ο κόπος ή ο τρόπος μας, πρέπει να αναλωθεί στο να δούμε και να κάνουμε μια καλή αρχή. Η καλή αρχή, θέτει στέρεες βάσεις και μας γεμίζει αληθινή αισιοδοξία για τη συνέχεια.
Μόνο το ήμισυ…
Αν υπολογίσουμε, έχουμε σαν Έλληνες 4-5 παροιμίες-καθημερινά ρητά, που μοιάζουν με την κινέζικη παροιμία. Η αρχή είναι το πρώτο σκαλί που ανεβαίνουμε, για κάθε σκάλα. Ειδικά με τους ανθρώπους, πρέπει να προσέχουμε τους «κανόνες» που θα ακολουθήσουν την αρχή. Δεν είναι λίγες οι φορές που το ξεκίνημα είναι όμορφο και πολλά υποσχόμενο και κάπου στη μέση, ψάχνουμε το τι φταίει. Είτε λαμβάνουμε, είτε παρέχουμε, τίποτε δεν είναι «κανόνας». Πρέπει να μην αφήνουμε τον κανόνα αυτόν σε ισχύ. Να τον γεμίζουμε εξαιρέσεις. Να είμαστε ευγνώμονες. Όσον αφορά τα άλλα, η αρχή είναι πολύ σημαντική και είναι το ήμισυ του παντός. Το ήμισυ όμως…
Φωτό από: stylonica.com
