Ο Μακιαβέλι έχει – λανθασμένα – ταυτιστεί με τον κυνισμό. Αυτά τα λάθη γίνονται, όταν μόνο αποσπασματικά ψάχνουμε και ερευνούμε το οτιδήποτε. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας. Ο Μακιαβέλι απλά, διαχώρισε τη δική του οπτική (εξόχως ρομαντική) με τα όσα τελικά, συνηθίζεται να συμβαίνουν. Το συνολικό του έργο είναι συμβουλευτικό και έχει διαχρονική αξία. Πώς πρέπει να δρούμε δυναμικά; Πώς φαίνεται η αδυναμία και πώς τελικά καλύπτεται; Πίσω όμως από κάθε πράγμα που φανερώνει δύναμη ή αδυναμία, υπάρχει κάτι πολύ πιο σημαντικό.
Η θέληση που δεν είναι διαφορετική από την ικανότητα.
«Άλλο το να θέλεις κάτι, και άλλο να το μπορείς». Είστε σίγουροι πως συμβαίνει έτσι; Η θέληση, μολονότι δεν μπορεί να μετρηθεί όπως η θερμοκρασία, (με αριθμούς χαραγμένους πάνω σε θερμόμετρο) μετριέται ωστόσο με τον δικό της «αριθμό», με τη δική της «μονάδα μέτρησης». Λέγεται πάθος. Και επειδή η οικογένεια αυτής της λέξης… δεν είναι τόσο καλή, πες το επιμονή. Σκέψου να φτάσεις σε ένα σημείο που να μη σε νοιάζει καν αν θα πετύχει αυτό που θες να υλοποιήσεις, και ότι σου αρκεί να είσαι απλά κοντά του. Να ασχολείσαι με αυτό. Με αυτή τη λογική λοιπόν, αν κάτι το θέλεις και το εννοείς όταν λες «ΘΕΛΩ», τότε όλες οι υπόλοιπες δυνάμεις θα επινοηθούν από σένα. Θα φτιάξεις εσύ ό,τι χρειάζεται από τη στιγμή που όπως είπαμε, η πρώτη δύναμη και η πιο ισχυρή από όλες, είναι η θέληση.
Η θέληση εφαρμογής.
Αν γνωρίζεις κάποιον που έχει ασχοληθεί με μάχες, κάποιον πρώην στρατηγό ας πούμε, θα σου πει πως ό,τι και αν έχεις, είτε είναι υπέρ σου ή κατά σου σε μια μάχη, αυτό που έχει σημασία είναι το πόσο θέλεις να υλοποιήσεις αυτό που έχεις αποφασίσει. Με άλλα λόγια, πόση πίστη έχεις στον εαυτό σου και σε αυτό που κάνει. Θέληση και αποφασιστικότητα, πάνε μαζί. Για να κάνεις κάτι και κυρίως, για να το ξεκινήσεις, το πρώτο πράγμα που κοιτάς, είναι αν το θέλεις πολύ και όχι αν έχεις τα απαραίτητα «εργαλεία» για να το υλοποιήσεις καθώς τα εργαλεία, έχουν ένα κακό… Δεν μπορούν να δράσουν μόνα τους…
Η μητέρα των δυνάμεων.
Με την ίδια βιασύνη που διαβάζουμε έργα όπως αυτά του Μακιαβέλι και πορίζουμε λανθασμένα γι’ αυτά, άλλο τόσο βιαστικοί είμαστε με χαρακτηρισμούς. Δεν είναι κακό να χαρακτηρίζεις, κακό είναι να μετατρέπεις έναν χαρακτηρισμό σε συμπέρασμα, χωρίς να έχει πρώτα κάνει μια βόλτα στο μυαλό σου. Χτίζεις ένα πανέμορφο ρετιρέ, και λείπουν από κάτω, όλοι οι όροφοι… «Αυτός είναι δυνατός, ενώ εκείνος, είναι αδύναμος». Η δύναμη του ανθρώπου, η κάθε δύναμη, προήλθε από τη γνώση των αδυναμιών. Ο άνθρωπος όταν κατάλαβε πως δεν έχει τη δύναμη να ζει όπως τα υπόλοιπα πλάσματα – έξω στη φύση – φρόντισε να κατασκευάσει κάτι στο οποίο να είναι μέσα. Τα μεγαλύτερα αρχιτεκτονικά θαύματα που σήμερα θαυμάζεις, έχουν τη βάση τους στην γνώση της αδυναμίας αυτής. Το ίδιο, συνέβη με κάθε θαυμαστή πρόοδο και με κάθε δύναμη που τη δημιούργησε. Όλα, λίγο-πολύ, προέρχονται από την δημιουργική αντίδραση στην ανασφάλεια…
Φωτό από: eva.cas.sk
