«Ο νους μπορεί να σου ψιθυρίζει τι πρέπει να αποφύγεις, αλλά μόνο η καρδιά θα σου πει τι πρέπει να κάνεις».
Joseph Joubert
Λογική και συναίσθημα. Παράξενο «ζεύγος» με πολλές ιδιοτροπίες και αγγίζει τα όρια της ενοχλητικής αμφιβολίας. Δεν είναι μόνο στα καθημερινά μας θέματα που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο τελικά τακτοποιούνται, αλλά αυτό το ζεύγος, δείχνει τη δυναμή του και την επιρροή του πάνω μας, πάνω σε στιγμές σημαντικών αποφάσεων.
Το μυαλό μας, είναι έτσι φτιαγμένο ώστε να μοιάζει με ζυγαριά. Ό,τι του βάλουμε πάνω, θα προσπαθήσει να το ζυγίσει και να το μετρήσει. Παράγουμε τέτοιες σκέψεις οι οποίες καταλήγουν κάπου. «Το μυαλό δεν κάνει ποτέ λάθος στο ζύγισμα», λες εσύ που λατρεύεις τη λογική και πορεύεσαι με αυτήν. Πράγματι χωρίς αυτόν τον υπερπλοηγό που λέγεται μυαλό, νους, εγκέφαλος, ο άνθρωπος θα ήταν ελλιπής από το σημαντικότερο όπλο του.
Σύμφωνα με έναν όμορφο μύθο του Πρωταγόρα, ο άνθρωπος στάθηκε κάποτε παραπονεμένος στο Δία, λέγοντάς του πως σε όλα τα ζώα έδωσε όπλα για να προστατεύονται ενώ εκείνον τον άφησε αδύναμο. Ο Δίας του υπενθύμισε ότι είναι κάτοχος του σπουδαιότερου «όπλου» που δόθηκε ποτέ σε οποιοδήποτε ζώο, αυτό που το λένε λογική. Παρόλα αυτά, το μυαλό μας έχει τα όριά του. Καμωμένο ώστε να κάνει υπολογισμούς και να μας προστατεύει από την άγνοια και την παρόρμηση, αποτελεί πιο πολύ «ασπίδα» παρά «δόρυ».
Η σιγουριά που μας προσφέρει ο στρατηγός νους, έχει στο βάθος της την άμυνά μας απέναντι στο απρόσμενο και στο ατυχές. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι μας εξασφαλίζει ένα «ήσυχο διαμέρισμα» σε μια πολύβουη πολυκατοικία. Έχει μεγάλο θάρρος ο νους μας ο οποίος σε άνιση μάχη με την αβεβαιότητα της ζωής, υψώνει ανάστημα! Τί γίνεται όμως με το συναίσθημα; Αν έχει μια φορά θάρρος ο νους μας που τα βάζει με την αβεβαιότητα, αυτό που λέμε «καρδιά», έχει τόσο θάρρος που όχι μόνο «τα βάζει» με την αβεβαιότητα αλλά και με το μυαλό μας που προσπαθεί να της εξηγήσει τον ενδεχόμενο κίνδυνο που έχει η εκάστοτε απόφαση. Το μυαλό μειώνει το ρίσκο και το φοβάται. Η καρδιά και το συναίσθημα, αποφασίζουν το αν θα το φοβηθούν το ρίσκο ή όχι. Όπως ο «στρατηγός» συμβούλευε το «βασιλιά» για το πώς θα κερδίσει μια μάχη, έτσι γίνεται με το μυαλό και την καρδιά. Βασιλιάς μέσα μας, είναι τελικά το συναίσθημα…Ωραία όλα αυτά αλλά στο τέλος τί γίνεται; Τί επικρατεί; Τί πρέπει να επικρατεί; Η απάντηση –περίπου- έχει δοθεί. Αν ο βασιλιάς εγκρίνει τις συμβουλές του στρατηγού, τότε θα επικρατήσει η λογική μας, δείχνοντας σε αυτήν την περίπτωση πως είναι ισχυρότερη. Σε αντίθετη περίπτωση, ο βασιλιάς αποφασίζει να ακολουθήσει δικό του σχέδιο.
Αυτή η σχέση του παράξενου «ζεύγους», φαίνεται συγκρουσιακή, ενώ τελικά δεν είναι. Αποφασίζουμε με βάση αυτό που μας αρέσει τελικά. Η λογική «υποκλίνεται» στην επιθυμία μας γιατί αυτά είναι τα όριά της. Βασιλιάς και στρατηγός, προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο δυνατό και γι’αυτό συνεργάζονται. Όσο και να έχεις σκεφτεί καλά κάτι, όσο σωστό και αν είναι, μην ξεχνάς πως αν δε συμφιλιώνεται με την επιθυμία σου, δεν έχει καμία αξία. Η ζυγαριά ζυγίζει, αλλά…δε μαγειρεύει. Κάνε αυτό που νιώθεις. Αυτό να σκεφτείς πριν πάρεις απόφαση. Η λήψη μιας σοβαρής απόφασης είναι θέμα θάρρους και ψυχραιμίας. Αυτές οι αρετές βρίσκονται στην «καρδιά». Η χρήση της λογικής στα πάντα, θα σε οδηγήσει στις ίδιες αποτυχίες που θα σε οδηγούσε και η μονομερής δράση του συναισθήματος. Έχε το μυαλό για στρατηγό και όχι για βασιλιά. Μη γίνεσαι κυνικά λογικός, καθώς όπως έλεγε πολύ όμορφα ο Oscar Wilde, «κυνικός είναι αυτός που ξέρει την τιμή των πάντων και την αξία κανενός»…
Φωτό από: www.freedigitalphotos.net
