Μια από τις τελευταίες μεγάλες προσωπικότητες του διεθνούς πολιτικού κόσμου. Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, υπήρξε μια ολοκληρωμένη «περσόνα», ένας «γήινος» χαρακτήρας με πολύ χιούμορ και έντονα πάθη. Γι’ αυτόν, έχουμε μάθει πολλά πράγματα, από τη συνήθεια του να βρέχει τα πούρα του με ουίσκι πριν τα καπνίσει, μέχρι για το μίσος του για τον Χίτλερ και τις αποστομωτικές του ατάκες έναντι οποιουδήποτε δε συμπαθούσε. Μια σημαντική γυναίκα κάποτε, η Λαίδη Άστορ, του είπε πως αν ήταν άντρας της θα τον δηλητηρίαζε. Εκείνος, με ειρωνεία της απάντησε: «Αν ήμουν άντρας σου, θα το έπινα το δηλητήριο». Παρόλα αυτά, ο Τσώρτσιλ, έχει δώσει και σπουδαίες «συμβουλές» για την ανθρώπινη ζωή. Τί είναι γι’αυτόν ο χαρακτήρας;
Προπόνηση και….αγώνας.
Όσοι παρακολουθείτε αθλητικά έστω και πολύ λίγο, θα ξέρετε πως η κούραση των αθλητών, δεν είναι τόσο στους αγώνες όσο στην κοπιαστική προπόνηση και στην προετοιμασία. Στο μπάσκετ για παράδειγμα, για να βάλει ένας αθλητής μια βολή, έχει εκτελέσει τουλάχιστον είκοσι στην προπόνηση. Για να είναι έτοιμος στον αγώνα, που διαρκεί μόνο 40 λεπτά, έχει δαπανήσει παραπάνω από τον δεκαπλάσιο χρόνο, στην προπόνηση. Αν χάσει τα καλάθια στην προπόνηση, δεν κοστίζουν στην ομάδα του άμεσα. Είναι αυτό που λέμε «δεν έγινε και τίποτε». Δεν μπορεί όμως να πει το ίδιο όταν παίζει σε σημαντικό αγώνα. Γι’ αυτό, πρέπει να κάνει σκληρή προπόνηση και να είναι προετοιμασμένος για να αντιμετωπίσει τις χειρότερες δυνατές συνθήκες και τη μεγαλύτερη δυνατή πίεση!
Ο Τσώρτσιλ και ο…Αριστοτέλης.
Βασική αρχή στα γραπτά του Αριστοτέλη, συνιστά η λέξη και έννοια «έθος». Από εκεί βγαίνει και ο εθισμός! Υπάρχουν καλοί και λιγότερο καλοί εθισμοί! Η συνήθεια και η επανάληψη για τον Αριστοτέλη, αποτελούν τους τρόπους που μας οδηγούν στο να γίνουμε άριστοι σε κάτι! Τα χαρακτηριστικά μας, αποκρυσταλλώνονται, όταν έχουμε κάνει πολλές φορές κάτι και τελικά, αυτό έχει γίνει πάνω μας δεύτερη φύση!
Μικρά γεγονότα και λιγότερο σημαντικές υποθέσεις καθημερινότητας, έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία από τα αντίστοιχα μεγάλα γεγονότα και τις «καυτές» υποθέσεις. Ο λόγος είναι απλός: Οι μικρές υποθέσεις είναι τα «τεστάκια» και οι «εξετάσεις» που πρέπει να περάσεις για να πάρεις το «πτυχίο» που είναι η επαρκής αντιμετώπιση ενός δύσκολου εγχειρήματος. Αν από μικρός έχεις μάθει να μοιράζεσαι τα πατατάκια σου ή τα μπισκότα σου, μεγαλώνοντας θα μπορέσεις να μοιραστείς πολύ σημαντικότερα πράγματα. Αυτό που μετράει, το έχεις μάθει και το έχεις συνηθίσει. Να μοιράζεσαι!
Οι απαραίτητες…δοκιμές.
Όπως είπαμε, τα λιγότερο σημαντικά πράγματα, έχουν πολύ μεγάλη βαρύτητα καθώς στην προπόνηση, διαπλάθεται ο αθλητής που θα αγωνιστεί σε επίσημα παιχνίδια για τη νίκη. Ωστόσο, υπάρχει και άλλο ένα πολύ σημαντικό κέρδος που σου χαρίζει η παρατήρηση και η ανάπτυξη του χαρακτήρα σου στις μικρές υποθέσεις της καθημερινότητάς σου. Μπορείς να δοκιμάσεις πράγματα.
Μπορεί καμιά φορά, να πεις «Αν και φέρομαι με αυτόν τον τρόπο συνήθως, ας δω πού οδηγεί κάποιος άλλος τρόπος». Δεν είναι ανάγκη αυτός ο τρόπος να αφορά μόνο τον κώδικα καλής ηθικής συμπεριφοράς! Αφορά και τον τρόπο επίλυσης ενός προβλήματος, μιας περίπλοκης κατάστασης. Οι δοκιμές και τα πειράματα, δε σε βοηθούν μόνο στο να σφυρηλατήσεις το χαρακτήρα σου. Σου προσφέρουν μια πολύ ειλικρινή και αυθεντική οδό, στο να γνωρίσεις περισσότερο καλά τον εαυτό σου και να προχωρήσεις στην αυτογνωσία. Ίσως να έκανες κάτι στο παρελθόν που δεν ήταν «δικό σου» (το έκανες επειδή το έκαναν και οι άλλοι) ή να μην είχες προλάβει να σκεφτείς αν ήταν σωστό ή αποτελεσματικό. Με το πείραμα, μπορείς να δεις αν σου ταιριάζει κάτι καλύτερο με βάση το χαρακτήρα που θέλεις να αποκτήσεις. Αν το πείραμα αποτύχει, μην αγχώνεσαι! Να ανατρέξεις πάλι στον Τσώρτσιλ που λέει : «Επιτυχία είναι να πηγαίνεις από αποτυχία σε αποτυχία, χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου».
Φωτό από: www.worldreligionnews.com
