«Η αγάπη, η φιλία και ο θαυμασμός, δεν ενώνουν τους ανθρώπους τόσο, όσο το κοινό μίσος σε κάτι».
Οι στόχοι μας, είναι όσοι και οι επιθυμίες μας. Σε γενικές γραμμές, θέλουμε να είμαστε όσο πιο ωραίοι γίνεται, όσο πιο πλούσιοι γίνεται, όσο πιο ευτυχισμένοι γίνεται. Ξεχάσαμε κάτι; Ίσως. Όσο πιο «καλοί» γίνεται. Πώς να γίνεις καλός ή καλύτερος αν έχεις ανάγκη να έρθεις κοντά με ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή έχεις απέχθεια; Είναι δυνατόν να μας φέρνει κοντά με τους άλλους μια ψυχική κατάσταση όπως η απέχθεια; Είναι απαισιόδοξος ο Τσέχωφ;
Φιλία: Μία, αλλά δύσκολη.
Η αγάπη και η φιλία, ίσως είναι οι πιο ισχυροί δεσμοί, από εκείνους όμως τους δεσμούς, που είναι αόρατοι… Σε αυτές τις δύο καταστάσεις της ψυχής, δύο ή και περισσότεροι άνθρωποι που μοιράζονται αυτά τα πλατινένια συναισθήματα, θεωρούν πως κάθε πράξη που κάνουν, επηρεάζει τον αγαπημένο ή τον φίλο τους. Γνωρίζοντας αυτήν την επιρροή, προσπαθούν να τον επηρεάσουν όσο πιο θετικά γίνεται. Τόσο απλά. Αν αυτό δε γίνεται –τουλάχιστον ως πρόθεση- τότε ούτε αγάπη υφίσταται, ούτε φιλία. Για να μπορέσεις να γίνεις πραγματικός φίλος με κάποιον άνθρωπο ή να κατακτήσεις και να μοιραστείς μαζί του αυτό που λες «αγάπη», πρέπει να «τα βρεις» σε βασικά πράγματα αλλά και σε λεπτομέρειες. Ο δρόμος προς αυτά τα συναισθήματα, είναι γεμάτος εμπόδια. Γι’ αυτό άλλωστε έχεις λίγους φίλους όπως λες, γι’ αυτό αγαπάς λίγους και ίσως, σε αγαπούν ακόμη λιγότεροι… Επομένως, η φιλία και η αγάπη σαφώς και υπάρχουν, σαφέστατα και ενώνουν αλλά… λίγους.
Αντιπάθεια: Εύκολη, κοινή και σίγουρη…
Γνωρίζοντας τις δυσκολίες της φιλίας, ειδικά αν έχεις νιώσει και «προδοσίες», αρχίζεις και καταλαβαίνεις την πραγματική δύναμη που έχει στη ζωή σου ο φόβος… Ο Φρόϋντ, πίστευε ότι οι άνθρωποι κατηγοριοποιούν αυτόματα τα πρόσωπα που τους περιτριγυρίζουν σε εχθρούς και φίλους. Αν κάποιος δεν είναι φίλος σου, δεν τον μισείς. Απλά, τον θεωρείς ευκολότερα ως υποψήφιο εχθρό. Δεν έχεις δηλαδή βρεθεί σε παρέα που ξαφνικά κάποιοι άνθρωποι τα «βρήκαν» έχοντας κοινό εχθρό; Πέραν από το «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιός είσαι», υπάρχει και άλλη μια «ωραία» παροιμία με τη φιλία. «Ο εχθρός του εχθρού μου, είναι φίλος μου». Αυτός ο κυνικός δεσμός, ενώνει πιο εύκολα τους ανθρώπους από ό,τι η φιλία. Βλέπεις η αντιπάθεια, έχει για σύμμαχο τον φόβο… Ο άνθρωπος ενεργοποιείται συναισθηματικά πιο γρήγορα απέναντι σε μια πιθανή απειλή…Οι περισσότερες ομάδες, σύλλογοι, ακόμη και παρέες προσπαθούν να «προστατευτούν» από κάτι, παρά να χτίσουν κάτι ισχυρότερο… Γι’ αυτό και άλλωστε, έχουν και ημερομηνία λήξης…
Αυτό είναι όλο. Να τον διαψεύσεις. Μπορείς;
Οι περισσότερες «συμβουλές», δεν μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Είμαστε τόσο «σύνθετοι» οργανισμοί, που καμιά φορά το εύκολο, μας τρομάζει…Οι συμβουλές λέγονται εύκολα. «Κάνε το ένα, κάνε το άλλο…». Όταν πας να το κάνεις, βλέπεις πως «δε γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη». Το να γίνεις καλύτερος άνθρωπος, δηλαδή να προσπαθείς να ενώνεσαι με όλους τους ανθρώπους που έρχεσαι σε επαφή – έστω να δοκιμάζεις – λες και θα γίνουν οι καλύτεροί σου φίλοι, λέγεται άθλος, λέγεται πρόκληση. Και αν αυτό το καταφέρεις, πρέπει να πεις πως ένιωσες γιατί θα βίωσες σίγουρα κάτι μοναδικό. Εκεί, το λιγότερο που θα έχεις καταφέρει, είναι να διαψεύσεις το παραπάνω που διάβασες. Θα έχεις καταφέρει να μη φοβάσαι κανέναν και το μόνο που θα σε ενδιαφέρει θα είναι το πόσα περισσότερα και καλύτερα πράγματα θα βγάλεις από τον εαυτό σου και από τους άλλους. Θα έχεις καταλάβει πως αν κυνηγάς πράγματα όπως αγάπη, φιλία, πίστη και άλλες αρετές του «πάνω ραφιού», δε χρειάζεσαι «συμμαχίες».
Υπάρχει και ένας τρόπος να το δοκιμάσεις αυτό. Προσπάθησε να έρθεις σε επαφή με αγνώστους που μοιράζεστε κάποια κοινή αρέσκεια. Είναι πρόκληση να εντοπίζεις αυτά που σε δένουν με τον καθένα. Αυτό σημαίνει πως ξέρεις αυτά που σε χωρίζουν. Και τελικά… δεν σε πολυνοιάζει… Έχεις καταφέρει να ξεφύγεις από μια καθημερινή τραγωδία, δηλαδή,να έχεις την ανάγκη να ενώνεσαι με άλλους ανθρώπους επειδή αντιπαθείς και φοβάσαι.
