«Αν θες να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή, εξάρτησέ την από ένα στόχο, όχι από ανθρώπους ή αντικείμενα».
Άλμπερτ Αϊνστάϊν.
Από πού να ξεκινήσει κανείς και πού τελικά να σταματήσει όταν έχουμε να κάνουμε με μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες που πέρασαν ανάμεσα από τους ανθρώπους. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, κατέρριψε μύθους και ανακρίβειες του ύφους «οι ιδιοφυείς πεθαίνουν νωρίς» και πως είναι ερημίτες και κλεισμένοι σε ένα υπόγειο-εργαστήριο και ασχολούνται μόνο με αυτό που ο Θεός τους έστειλε να κατοικεί στο μυαλό τους (επιστήμες, τέχνες και άλλα χαρίσματα). Είναι άραγε «σκληρή» η διαπίστωση-προτροπή του Great Albert, ή μήπως έχει μέσα της αλήθεια;
Εξαρτήσεις και «εθισμοί».
Πολλοί είναι αυτοί που μας προτρέπουν να είμαστε «ανεξάρτητοι» και «ελεύθεροι» από κάθε πράγμα που υπάρχει, υλικό και άυλο. Μήπως να μη ζούμε κιόλας; Ε, δε μένει και τίποτε άλλο. Ο «εθισμός» δεν είναι απαραίτητα κακός. Δηλαδή αν έχεις εθιστεί στο να ζωγραφίζεις τέσσερις ώρες την ημέρα, είσαι «σκλάβος» και «εξαρτημένος»; Ας τους πούμε με «χαιρετίσματα», ότι ο εθισμός υπάρχει για καταστρεπτικά πράγματα αλλά και για δημιουργικά. Θέλοντας και μη, είμαστε εθισμένοι και εξαρτημένοι από πράγματα και καταστάσεις. Η πείνα μας για καλοπέραση είναι αυτό που έχει σημασία. Τώρα τα μέσα με τα οποία προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε, είναι άλλοτε βλαβερά και άλλοτε δημιουργικά. Σε κάθε περίπτωση, οι εθισμοί, είναι οι «κόλλες» μας με τη ζωή. Καλά, μην τα λέτε εθισμούς, ας τα λέτε πάθη!
Γιατί να μην εθιζόμαστε σε αντικείμενα;
Είπαμε παραπάνω, ότι το να εθίζεται κανείς, είναι τόσο καλό και τόσο κακό, ανάλογα με τα μέσα εθισμού. Το να εθιστείς στον καθημερινό περίπατο, είναι κάτι που θα έχει όφελος. Στο κάπνισμα, όχι. Υπάρχουν ωστόσο άνθρωποι που έχουν ένα πάθος για κτητισμό, καταναλωτισμό και γενικά, πάθη που αφορούν αντικείμενα (συνήθως μεγάλης αξίας ή μεγάλης ποσότητας). Έτσι, ο εθισμός αυτός, στοχεύει στο «ακριβό» ή στο «πολύ». Γιατί είναι όμως βλαβερό; Απλό είναι: Το να σπαταλάς χρόνο για να γίνεις ουσιαστικά «συλλέκτης» αντικειμένων, δεν μπορεί να λογίζεται και ως «έξυπνος» τρόπος ζωής. Αν σκεφτείς ότι θα μπορούσες πχ. να εθιστείς στα ταξίδια…ε, το να γίνεις «βασιλιάς» καταναλωτής, δε λέει και πολλά. Τα αντικείμενα, όταν συνοδεύονται με το «πολύ» και στην ποσότητα και στην ποιότητα, αποκτούν τη «μαγική» ιδιότητα, να μην είναι ποτέ αρκετά! Επομένως, αν η αποστολή τους είναι η ικανοποίηση, τότε, αποτυγχάνουν. Γιατί λοιπόν να εθιστείς στην αποτυχία;
Εθισμός σε ανθρώπους.
Είναι ένας «παράξενος εθισμός». Όπως οι εθισμοί χωρίζονται σε εκείνους που δίνουν όφελος και σε εκείνους που δεν έχουν, έτσι και ο εθισμός στους ανθρώπους, σίγουρα δεν ταυτίζεται με την αγάπη. Κάθε είδους αγάπη, δεν είναι εθισμός καθώς υπάρχουν λόγοι πολύ βαθείς στους οποίους στηρίζεται αυτό το συναίσθημα. Ο εθισμός εδώ, έχει την έννοια της ανασφάλειας. Το να πιστεύεις πχ. ότι θα πείσεις κάποιον να σε θέλει ενώ βλέπεις ότι δεν σε συμπαθεί, είναι κάτι παράλογο. Αυτή όμως, είναι μόνο μια πτυχή. Και μάλλον, είναι η λιγότερο επικίνδυνη.
Το ανώτατο στάδιο αυτής της εξάρτησης, είναι το να πιστεύεις ότι χρειάζεσαι να έχεις κάποιον ή κάποιους δίπλα σου και κοντά σου, για να ζήσεις. Επαναλαμβάνουμε, πως αυτό δεν είναι αγάπη. Η αγάπη προκύπτει και δεν εκβιάζεται. Είναι σαν το χελιδόνι να μένει περισσότερο στη φωλιά του από όσο πρέπει. Δε θα μάθει ποτέ να πετάει. Δεν είναι «κακοί» οι άνθρωποι που εθίζονται στους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο. Είναι βλαβεροί, για τον ίδιον τους τον εαυτό. Τέλος, αυτή η εξάρτηση, μπορεί να σε οδηγήσει στο να ζεις τις ζωές εκείνων που ακολουθείς και όχι τη δική σου.
Η αφοσίωση σε μια «αποστολή».
Το να αφιερώσεις τη ζωή σου σε έναν σκοπό που εσύ έχεις επιλέξει, είναι κάτι εξίσου θετικό και μαγικό! Ενώνεις τον εαυτό σου με μια ιδέα και με μια ιδεατή κατάσταση στο μέλλον. Ζεις αρμονικά με το χρόνο και δεν έχει καιρό να εθιστείς με πολλά – πολλά. Θέτεις το στόχο που εσύ επιλέγεις και έτσι όλα τα άλλα, έχεις το χρόνο και την υγεία να τα αξιολογείς σε σχέση με αυτόν τον στόχο. Εγωκεντρικό; Καθόλου. Είναι εξαιρετικά υπεύθυνο και οι περισσότεροι άνθρωποι που ακολουθούν αυτήν την «εξάρτηση», τείνουν να αγαπούν αληθινά. Προσοχή! Ο στόχος, δεν είναι απαραίτητα επαγγελματικός. Μπορεί να είναι απλώς και μόνο ο εξής : «Θέλω να γελάω κάθε μέρα». Σας φαίνεται εύκολος αυτός ο στόχος;; Η ζωή μας αποκτά νόημα και τελικά ευτυχές περιεχόμενο όταν είμαστε πρωτίστως, ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας. Η ελευθερία μας και η ευχαρίστησή μας, προκύπτουν από τις επιλογές μας και επιλέγουμε μόνο όταν γνωρίζουμε ΤΙ θέλουμε να πετύχουμε. Αν είμαστε «θολωμένοι», πέφτουμε σε εξαρτήσεις που είναι βλαβερές. Μήπως πρέπει να σκεφτόμαστε τη φράση του Αϊνστάιν;
Φωτό από: walkinginspirit.co.uk
