«Η επιμέλεια, είναι η μητέρα της καλής τύχης»
Αμερικανική Παροιμία.
Αναμφίβολα, οι παροιμίες περιέχουν την ψυχή ενός λαού. Έχουν λαογραφικό χαρακτήρα και όπως έλεγε και κάποιος, είναι καλύτερο να διαβάζεις τις παροιμίες ενός λαού για να τον μάθεις, παρά να ταξιδέψεις στο μέρος που ζει…
Για σένα, η τύχη έχει μεγαλύτερη ή μικρότερη «μεταφυσική» αξία σε σχέση με κάποιους άλλους ανθρώπους που βρίσκονται σε άλλη χώρα. Για να δούμε ποιά είναι η τύχη για κάποιον που μπορεί αυτή τη στιγμή, να απολαμβάνει έναν αμερικάνικο καφέ στο Μανχάταν ή στην Καλιφόρνια… Ίσως μπορείς να του κάνεις παρέα, νοερά… από εδώ.
Τύχη είναι… που έχουμε χέρια.
Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Αυτές κρατάνε τα κλειδιά. Η ηρεμία, προσφέρει μαξιλάρι και έναν απολαυστικό ύπνο. Οι αξίες όμως, καθορίζονται από το πόσο «κοφτερές» είναι στις μάχες. Αν κάθε μέρα έχεις να ανταγωνιστείς χιλιάδες ανθρώπους σε δεκάδες τομείς προκειμένου να επιβιώσεις αλλά και για να προοδεύσεις, τότε δεν έχεις μυαλό για «έρωτες του ουρανού», πού καιρός για τύχη;; Η αμερικανική κοινωνία, βασίστηκε σε ένα πρότυπο. To πρότυπο του «αυτοδημιούργητου», του «καταφερτζή». Τα περισσότερα πράγματα, είναι ανάγκη να δημιουργηθούν. Και για να δημιουργήσεις, πρέπει να έχεις όραμα και χέρια…Σα να λέμε, θεωρία και πράξη. Όταν πάνω από έναν άνθρωπο κρέμεται το σπαθί του «πρέπει», όλα έρχονται στα χέρια του. Ακόμη και αυτά που δεν πιάνονται… Δύσκολο ακούγεται. Ναι, όπως όλα τα μεγαλειώδη απαιτεί και αυτό, μια γενναιότητα. Όλα λοιπόν, μπορούν να γίνουν τώρα, είμαστε τυχεροί, που έχουμε χέρια…
Όλα σε σειρά.
Μια τόσο απαιτητική ζωή, πρέπει να παλεύει με το χρόνο. Για να είναι ο χρόνος σύμμαχος, πρέπει να «εξευμενιστεί». Να γίνει ένας προστάτης σου… Γι’ αυτό και βάζεις τα πάντα σε μια σειρά. Ναι, δεν μπαίνουν όλα σε σειρά. Γι’ αυτό όμως προσπαθείς να βάλεις τάξη, για να ξέρεις εσύ τι μπορείς να κάνεις… Σκέψου ένα απλό παράδειγμα. Ο τουριστικός χάρτης που έχεις για ένα μέρος, απεικονίζει όλο το μέρος. Έχει όλους τους δρόμους, τις πόλεις και τους οικισμούς, τους αρχαιολογικούς χώρους, τις παραλίες κτλ. Τις έχει. Δεν τις δείχνει όμως. Διαφορετικά, δε θα χρειαζόταν να ταξιδέψουμε, δε θα το είχαμε ανάγκη. Θα αγοράζαμε τουριστικούς χάρτες που θα… ισοδυναμούσαν με ταξίδι. Κάνεις ένα σχέδιο λοιπόν. Και μετά, βλέποντας και κάνοντας. Κυρίως, κάνοντας… Η οργάνωση και η πειθαρχία σου δε συνιστούν το παν. Είναι όμως απαραίτητο να προϋπάρχουν του οποιουδήποτε εγχειρήματος.
Μητέρα, όχι η ίδια αυτοπροσώπως…
Το να ασχολείσαι με κάτι και να το φροντίζεις, σημαίνει ότι έχεις αρχίσει και καταλαβαίνεις όλα τα μυστικά του. Έχεις γνωρίσει τον «χαρακτήρα» του. Είπες πως θα κάνεις κάτι και τελικά, δεν το έκανες. Ποιά τύχη μπορεί να σε κοιτάξει; Με το να είσαι όμως οργανωμένος, αποφασιστικός και να περπατάς με βάση το σχέδιο, τότε φωνάζεις «παρών» στην τύχη. Εκείνη, ίσως σε βάλει στην ατζέντα της… Και δηλαδή αυτό σημαίνει πως θα είμαι άτυχος αν δεν είμαι επιμελής; Καθόλου, κάθε άλλο. Οι ιστορίες επιτυχημένων ανθρώπων έχουν δείξει τεράστια ποικιλομορφία… Όμως, έχουν όλες και ένα κοινό. Αγαπούσαν αυτό που έκαναν. Όταν αγαπάς κάτι, θες συνέχεια να είσαι δίπλα του. Δεν είσαι αμελής. Σωστά; Άρα, η επιμέλεια δεν μπορεί να είναι η ίδια η τύχη. Μπορεί να είναι ο μαγνήτης της. Αν έχεις φροντίσει για τα πάντα, μπορείς να επικαλεστείς την τύχη στο τέλος. Το πρωί εργάζεσαι και το βράδυ, ονειρεύεσαι.
Γνωρίζουμε την οικογένειά της.
Ίσως είναι εξαιρετικά απλή η παροιμία, ίσως δε μαγεύει με το παρουσιαστικό της. Πρόσεξε όμως, η μαγεία κρύβεται πολλές φορές στα πιο απίθανα μέρη. Να το δούμε και αλλιώς. Ποιά χώρα εδώ και έναν αιώνα έχει ταυτιστεί με τις «business»; Οι Η.Π.Α. Η επιχειρηματικότητα, είναι άραγε αποκομμένη από την τύχη; Και εκείνο που λέμε «ρίσκο», πώς γίνεται και υπάρχει; Είναι πολύ πιο «χλωρή» η παροιμία από όσο φαίνεται. Για τους Αμερικανούς, όχι μόνο υπάρχει τύχη, αλλά γνωρίζουν… και τη μητέρα της. Τη λένε πρόνοια, τη λένε επιμέλεια, την λένε στρατηγική. Δε θα κολλήσουμε στο όνομα. Με το μεράκι σου και με τα σχέδιά σου, έρχεται η τύχη. Με την τύχη, έρχεται η επιτυχία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν το γενεαλογικό δέντρο της τύχης, πριν συναντήσουμε, την ίδια.
Φωτό από: Bernard Goldbach
