Όταν προσπαθείς να πάρεις το πτυχίο σου, ενώ σε κυνηγούν οι παπαράτσι, ενώ, προσπαθείς να κρατήσεις τον πιο δημοφιλή εργένη του πλανήτη, και να γίνεις αποδεκτή από τον πιο απαιτητικό οίκο (The Firm) του κόσμου, το βρετανικό παλάτι, έχεις χαρίσματα.
Η πρώτη της έξυπνη επιλογή ήταν να γραφτεί στο Πανεπιστήμιο του St. Andrews στη Σκωτία. Με το που αναγγέλθηκε η παρουσία του William εκεί, αυξήθηκαν οι αιτήσεις σπουδών εκείνης της χρονιάς κατά 40% , ειδικά από κορίτσια. Άρα η επιτυχία της να μπει στον κύκλο του πρίγκιπα δείχνει ικανότητες.
Ποτέ δεν την είδαμε με φίλες, παρά μόνο με την αδελφή της ή με τη μητέρα της. Επομένως είχε εστιάσει στις σπουδές της, στην οικογένειά της και στον υψηλό φίλο της. Σαν να μην έκανε ποτέ φιλίες με άλλα κορίτσια αλλά μόνο κοινωνικές γνωριμίες, τις δικές του. Ήταν η σκιά του.
Γενικά, δεν εργάστηκε παρά ως part-time υπάλληλος για ένα διάστημα, ίσως για να είναι ελεύθερη να ακολουθεί το δικό του πρόγραμμα. Δεν έδειξε καμιά προσωπική φιλοδοξία προς την επαγγελματική επιτυχία. Έριξε όλο της το βάρος στο να είναι διαθέσιμη για τον πρίγκιπα.
Αυτό δε σημαίνει ότι το DNA του Γουίλιαμ δεν είχε ορμονικές εξάρσεις. Με το που γύρισαν από το Πανεπιστήμιο το 2005 και άρχισαν να ζουν χωριστά, η προσοχή του στρεφόταν σε διάφορες γυναίκες. Όταν έπινε, τους έβαζε χέρι, τις καλούσε για ποτά στην κατοικία του.
Η Κέητ επέλεξε να μην τον χωρίσει. Έκανε πως δεν καταλάβαινε πολλά. Όταν οι φίλοι του Γουίλιαμ έλεγαν κοροϊδευτικά μόλις την έβλεπαν “doors to manual” επειδή η μητέρα της ήταν αεροσυνοδός, η ίδια δεν έδινε σημασία. Ακόμα κι όταν όλοι οι παπαράτσι της μπλόκαραν το σπίτι και το αυτοκίνητο, εκείνη φοβήθηκε αλλά έμεινε. Προηγούμενα φλερτ του Γουίλιαμ δεν άντεξαν το κυνηγητό των παπαράτσι ούτε το ξεγύμνωμα της προσωπικής τους ζωής και χώρισαν τον όμορφο πρίγκιπα.
Ακόμα και όταν τη ρεζίλεψε- χωρίζοντάς την –εκείνη ποτέ δεν άνοιξε το στόμα της να αποκαλύψει κάτι στον τύπο, είτε θυμό, είτε ζουμερές λεπτομέρειες της σχέσης τους.
Το ντύσιμό της, όλα αυτά τα οκτώ χρόνια σχέσης, αναβαθμίστηκε ειδικά για τις κοινωνικές εκδηλώσεις της υψηλής τάξης στις οποίες πάντα παρευρίσκονται οι δημοσιογράφοι. Όμως, είτε επειδή είναι τσιγκούνα είτε επειδή είναι χαμηλού προφίλ, πάντα επέλεγε ρούχα από καταστήματα και ποτέ από οίκους μόδας.
Όχι αγρότες. Θα μου πείτε, είχε η Ελλάδα ποτέ ευγενείς; Μόνο αγρότες είχε, αφού είμαστε μια αγροτική χώρα. Μπορεί ευγενείς να μην είχε, είχε, όμως, αυτό που λέμε άρχοντες, προύχοντες, προεστούς.
Έτσι σήμερα έχουμε σαν χώρα, τον άρχοντα Λάτση, τον άρχοντα Βαρδινογιάννη, τον άρχοντα Αγγελόπουλο, τον άρχοντα Λαιμό, τον άρχοντα Κόκκαλη. Όχι το δούκα Λάτση, το βαρόνο Βαρδινογιάννη, τον κόμη Αγγελόπουλο.
Αστός είσαι, αν ζεις σε μεζονέτα, αν μπορείς να πας διακοπές στα νησιά, αν πληρώνεις άνετα το νοίκι ή το δάνειο, αν ανάβεις το καλοριφέρ όταν έχει κρύο, αν έχεις τη δυνατότητα να φωνάξεις το γιατρό στο σπίτι όταν είσαι άρρωστος, να βγεις κάπου-κάπου έξω για φαγητό ή θέατρο, να πάρεις ταξί χωρίς να μετράς τα ψιλά σου, να μπορείς να γεμίσεις αδίστακτα το καρότσι της οικογένειας στο super market, να μπορείς να παρκάρεις σε κλειστό παρκινγκ.
Συνήθως, μετά τον πόλεμο, κάθε επόμενη γενιά ευημερούσε σε σχέση με την προηγούμενη. Κάθε παιδί ζούσε καλύτερη ζωή από το γονιό του. Στη σημερινή μεσαία τάξη, όμως, ισχύει αυτό; -Είναι ένα ερώτημα. Αύριο σίγουρα δεν θα ισχύει. Με τόσες δουλειές που έφυγαν για την Κίνα, την Ινδία, τα Βαλκάνια, η αστική τάξη μαραζώνει. Συρρικνώνονται οι μεζονέτες, τα σερβίτσια, τα αυτοκίνητα, η ζωή στα προάστια, ευκαιρίες για βεγγέρες και κοινωνικότητα, τα αγγλικά ή τα φροντιστήρια του παιδιού, οι σπουδές στο εξωτερικό.
Αντί να έχουν την αστική τάξη στα όπα-όπα, όλους –παντρεμένους, ανύπαντρους, οικογένειες, διαζευγμένες μητέρες– να τους φροντίζουν με νόμους και με μέτρα, απλά τους αφήνουν να ξεραθούν σαν απότιστα φυτά. Από ποιους έχουμε ελπίδα να αναπτυχθούμε, από τους συνταξιούχους ή από τους επιχειρηματίες;
Λέγε – λέγε για τους φτωχούς, θα γίνουν και οι μεσαίοι (αυτοί που ήταν ούτε πλούσιοι ούτε φτωχοί), φτωχοί.
