Στα 14 δεν υπάρχει κανείς, ούτε Θεός ούτε διάβολος να σε πείσει να σκεφτείς τη λέξη υγεία. Το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι τα γλυκά (ή τα ποτά ή και τα δύο), τα αγόρια ή τα κορίτσια, τα ξενύχτια, το ποδόσφαιρο (αν είσαι αγόρι), τα πάρτι, τα γέλια.
Όλους, μα όλους πάνω από τα 25 τους θεωρείς γέρους. Και τους 20άρηδες μεγάλους. Η λέξη υγεία είναι άγνωστη στον κόσμο σου. Ούτε σου περνάει από το μυαλό να εκτιμήσεις κάτι δεν σου έχει λείψει συχνά.
Και ενώ σε ενδιαφέρουν άλλα πράγματα, έρχεται και η μητέρα σου ή οι γονείς σου, συνήθως να σου μιλάνε για αρρώστια παρά για υγεία, προκειμένου να σε κρατήσουν υγιή. Σχήμα οξύμωρο!
«Πρόσεχε, θα κρυώσεις!»
«Μη, θα πέσεις και θα σπάσεις κανένα πόδι»
«Κανόνισε τώρα να κολλήσεις και συ!»
«Θα πάθεις αδενοπάθεια (αυτό το έλεγε η δική μου μητέρα όταν δεν έτρωγα όλο το φαγητό μου!)»
«Θα γίνεις σαν τον παππού σου, θα πάθεις ζάχαρο!»
Η αρρώστια είναι ένας μπαμπούλας στο στόμα των μεγάλων που, όμως, λέγε-λέγε μόνο για αρρώστιες, μας τις κάνουν οικείες, αποδεκτές, αναγκαίο κακό, λογική συνέπεια των πράξεών μας. Εμείς θα φταίμε για την αρρώστια η οποία ακούγεται, περισσότερο σαν τιμωρία των γονέων, παρά σαν δυσφορία αυτού που υποφέρει.
Κανείς γονιός όμως δε θα πει στο παιδί του κάτι ενθαρρυντικό για την υγεία του:
«Μπράβο παιδί μου, φέτος ούτε μια φορά δεν έβηξες!»
«Τρέχεις τρέχεις και πάντα προσέχεις»
«Για την υγεία σου τρώγε αυτά και απόφυγε αυτά. Ή κάνε αυτά και απόφυγε εκείνα.»
Έτσι, αντί στα σπίτια να μιλάνε για την υγεία, μιλάνε για αρρώστιες. Πολύ δε μάλλον αν κάποιος στην οικογένεια υποφέρει από κάποιο χρόνιο πρόβλημα υγείας, όλη η οικογένεια «ρουφάει» το μήνυμα της αρρώστιας.
Όταν λοιπόν έρθει η στιγμή της αρρώστιας, της ως εκείνη τη στιγμή, αντιλαμβανόμενης αόριστης επαπειλούμενης έννοιας, ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με τα δύσκολα της πραγματικότητας. Μπορεί αν είσαι 14 να θεωρείς ότι θα πεθάνεις σε αιώνες αλλά η αρρώστια με όποια της μορφή, σου στερεί ένα σωρό απλές συνήθειες που ακολουθούσες πριν.
Μπορεί να μη μπορεί να ανοίξεις τα μάτια σου, να μη μπορείς να περπατήσεις, να μη μπορεί να φας και να απολαύσεις όσα πριν, μπορεί να κινδυνεύεις να πάθεις χειρότερα. Δεν συζητώ για τα έξοδα (!).
Επί 1 μήνα, μετά από μία επέμβαση, ήταν για μένα μαρτύριο το να κατεβάζω τα πόδια μου από το κρεβάτι για να σηκωθώ. Ούτε που είχα καταλάβει ότι έχουμε στη διάθεσή μας τόσους κοιλιακούς μυς: αλλά και δεν φανταζόμουν πως μια αυτόματη καθημερινή συνήθεια μπορεί να χρειάζεται τόσο κόπο.
Αντιμετωπίζοντας το ανεπάντεχο της απειλής της υγείας, οι άνθρωποι ξεδιπλώνουν το χαρακτήρα τους. Άλλοι γκρινιάζουν, άλλοι μετανιώνουν, άλλοι γίνονται τυραννικοί ή ανυπόφοροι. Λίγοι είναι αυτοί που έχουν υπομονή και γαλήνη ώσπου να περάσουν τα δύσκολα. «Πω, πω! Τι πέρασα!», «Ούτε στον εχθρό μου τέτοιες ανακατωσούρες!», «Μα να μην μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου από τους ιλίγγους!»
Μόνο από την εμπειρία της αρρώστιας έρχεται η εκτίμηση της υγείας. Συνήθως πάντα εκ των υστέρων. Και, δυστυχώς για πολύ λίγο διάστημα μετά. Στη συνέχεια πάλι το ξεχνάς και τρέχεις για νέους στόχους, νέες φιλοδοξίες, νέες υποχρεώσεις. Λίγοι είναι αυτοί που προσέχουν για να έχουν την υγεία τουςς.
Όταν υποφέρει ο οργανισμός σου, δεν σε σώζουν ούτε οι καταθέσεις σου, ούτε τα γρήγορα αυτοκίνητα, ούτε οι δωδεκάποντες γόβες, ούτε οι θαυμαστές /θαυμάστριες.
Πιστεύω, επειδή η εμπειρία της αρρώστιας (σε αυτή περιλαμβάνω ατυχήματα, εγχειρήσεις, κλπ) σε όλους έρχεται αργά ή γρήγορα, το καλύτερο είναι να μεγαλώνουμε όλοι με το ιδανικό της υγείας, της ευεξίας, του δυνατού οργανισμού, του «ταύρου», του «γερού σαν άλογου», του «γερού και δυνατού», «χοντροκόκκαλου» ή ό,τι άλλο περιγράφει τη δύναμη απέναντι στην αδυναμία.
Δε χρειάζεται να ζήσεις το ένα για να εκτιμήσεις το άλλο, το πολύτιμο, το δώρο της υγείας. Εκτός κι αν έχεις άλλα οφέλη σαν άρρωστος (τη συμπόνια των άλλων, ανωτερότητα απέναντι στους άλλους, κλπ) οπότε κάνε ό,τι νομίζεις.
Οι υπόλοιποι ας εκτιμούμε την υγεία μας όσο γίνεται γατί δεν έχει αντίτιμο.
Ανάπτυξη του άρθρου μου που είχε δημοσιευθεί συνοπτικά στις 14/01/2012. Διαβάστε το άρθρο: 60+1 πράγματα που θα έλεγα στο νεότερο εαυτό μου
Φωτό από: www.freedigitalphotos.net
