Όταν η UEFA αποφάσιζε να αλλάξει τη δομή της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης σε πειραματικό ακόμη στάδιο το 1992, ουδείς φανταζόταν την δυναμική που θα έφερνε το Τσάμπιονς Λίγκ.
Με την συμμετοχή του Παναθηναϊκού, το 1992 διεξήχθη μια διοργάνωση προοίμιο της σημερινής, με ομίλους και νοκ- άουτ αγώνες. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1995, πραγματοποιείται το πρώτο Τσάμπιονς Λίγκ και από ελληνικής πλευράς η πρώτη ομάδα που συμμετέχει είναι η ΑΕΚ.
Για τις ανάγκες του νέου θεσμού, στήνεται μια ολόκληρη τελετουργία την οποία αποτελεί ο Ύμνος της διοργάνωσης, το περιβόητο σεντόνι που κυματίζει στη σέντρα του γηπέδου, οι συγκεκριμένες διαφημίσεις εταιριών που συμφώνησαν με την UEFA να χορηγήσουν το πλάνο, ειδική μπάλα σχεδιασμένη από την Adidas και πολλά άλλα που εισήχθησαν στην διάρκεια των χρόνων. Σε αυτά τα 17 χρόνια, έχουν καταγραφεί σπουδαίες αναμετρήσεις που έμειναν στην ιστορία, μεγάλες ανατροπές και μεγάλοι τελικοί. Σας θυμίζουμε τους 3 καλύτερους που έμειναν στην ιστορία και προσέφεραν στο κοινό στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας.
1994-1995 ( ΑΓΙΑΞ 1 – 0 ΜΙΛΑΝ).
ΣΤΑΔΙΟ: ΕΡΝΣΤ ΧΑΠΕΛ, ΒΙΕΝΝΗ
Μπροστά σε περίπου 50 χιλιάδες θεατές, Άγιαξ και Μίλαν συγκρούονται στον πρώτο τελικό της νεοσύστατης διοργάνωσης. Δυο εκ των μεγαλύτερων ομάδων της Ευρώπης διασταυρώνουν τα ξίφη τους με το έπαθλο να καταλήγει στους Ολλανδούς. Η ενδεκάδα που παρέταξε ο Άγιαξ αποκτά ιδιαίτερη ιστορικότητα μιας και οι ποδοσφαιριστές που την απαρτίζουν επί της ουσίας στελεχώνουν όλες τις μεγάλες ομάδες της Ευρώπης για την επόμενη δεκαετία. Βαν Ντερ Σαρ, Ρέιζινγκερ, Ντε Μπούρ, Ζέεντορφ, Ντάβιντς, Λιτμάνεν, Όβερμαρς, Φίνιτι, Κανού είναι τότε πιτσιρίκια και καθοδηγούμενοι από τον βετεράνο Ράικαρντ κατακτούν τον τίτλο χάρη σε ένα γκολ του Κλάιφερτ στο 85ο λεπτό. Ο Άγιαξ γράφει ιστορία κατακτώντας τον πρώτο τίτλο.
2004-2005 ( Λίβερπουλ 3 – 3 ΜΙΛΑΝ, πέναλτι 3-2)
ΣΤΑΔΙΟ: ΚΕΜΑΛ ΑΤΑΤΟΥΡΚ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν τελειώνει αν δεν σφυρίξει ο διαιτητής. Ο βασικότερος, χιλιοειπωμένος στα όρια του γραφικού ποδοσφαιρικός νόμος, εφαρμόστηκε στην Κωνσταντινούπολη το 2005. Ένα πρώτο ημίχρονο στο οποίο η Μίλαν έκανε ό,τι ήθελε τη Λίβερπουλ, βρήκε τους Ιταλούς να προηγούνται στο 45΄ με 3-0. Η προσμονή των φίλων της Λίβερπουλ για έναν μεγάλο ευρωπαϊκό τελικό φαινόταν να έβρισκε μπροστά της τον δράκο του παραμυθιού.
Χωρίς να πτοούνται οι φίλοι της Αγγλικής ομάδας τραγουδούσαν το ιστορικό “ You’ ll never walk alone” των Beatles που είναι επί της ουσίας ο Ύμνος των οπαδών της ομάδας. Όπως ανέφερε μεταγενέστερα ο εμβληματικός αρχηγός Στίβεν Τζέραρντ «ακούγαμε από τα αποδυτήρια τους οπαδούς μας να τραγουδούν και είπαμε πως για τα εναπομείναντα 45 λεπτά πρέπει να δώσουμε τα πάντα». Έτσι κι έγινε! Με 3 γκολ σε 16 λεπτά, η Λίβερπουλ ξαναμπαίνει στο ματς και μετά από ρεσιτάλ χαμένων ευκαιριών ο αγώνας οδηγείται στην διαδικασία των πέναλτι.
Εκεί που ο μετριότατος κατά τα άλλα τερματοφύλακας Γιέρζι Ντούντεκ βγάζει ένα πρωτοφανές ψυχικό σθένος και με μια κωμική στρατηγική στην οποία κουνιόταν ολόκληρος πριν ο αντίπαλος εκτελέσει το πέναλτι μπέρδεψε τους ποδοσφαιριστές της Μίλαν. Απέκρουσε το πέναλτι του μεγάλου Ουκρανού σταρ Σεφτσένκο κι έστειλε την Λίβερπουλ στην ποδοσφαιρική «Γη της Επαγγελίας». Οι πανηγυρισμοί μνημειώδεις, οι στιγμές αξέχαστες σε μια ποδοσφαιρική ταινία που δεν μπορούσε να φανταστεί ούτε ο πιο ευφάνταστος σεναριογράφος.
1998-1999 (ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΓΙΟΥΝΑΙΤΕΝΤ- ΜΠΑΓΙΕΡΝ ΜΟΝΑΧΟΥ 2-1)
ΣΤΑΔΙΟ: ΚΑΜΠ ΝΟΥ, ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ
επικριτές. Η συνήθως αμυντική προσέγγιση των γερμανικών ομάδων εκείνης της εποχής, δημιουργούσε μεγάλες κόντρες και διαφωνίες ως προς τον τρόπο που πρέπει να παίζεται το παιχνίδι. Θιασώτες της άμυνας, του σκληρού παιχνιδιού, καθόλου θεαματικοί, οι Γερμανοί πάντοτε έθεταν ως στόχο να περιορίζουν τον αντίπαλο από το να αναδεικνύονται οι ίδιοι.
Ο εν λόγω αγώνας του 1999, δεν είχε καμία σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Η Μπάγιερν παίζοντας εξαιρετικό ποδόσφαιρο κερδίζει την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μόνο 1-0 στο 88ο λεπτό. Έχει χάσει πολλές ευκαιρίες και για άλλα γκολ, έχει περιορίσει στο ελάχιστο τις επιθέσεις της Γιουνάιτεντ και το διαμορφωθέν 1-0 επί της ουσίας αδικεί τους Βαυαρούς.
Η Γιουνάιτεντ κερδίζει ένα κόρνερ το οποίο εκτελεί ο Ντέιβιντ Μπέκαμ. Στην επίθεση και ο τερματοφύλακας Σμάιχελ. H περιγραφή του Βρετανού δημοσιογράφου απλά συγκλονίζει καθώς διερωτάται: «Μπορεί η Μάντσεστερ να σκοράρει; Πάντα το κάνει…».Το κόρνερ εκτελείται κι έπειτα από φάση διαρκείας η μπάλα φθάνει στον Γκίγκς (παίζει ακόμα, 13 χρόνια μετά στα 39 του) που σουτάρει με τον γερόλυκο Τέντι Σέρινγχαμ να ακουμπά όσο πρέπει την μπάλα για να την στείλει στα δίχτυα του Όλιβερ Καν.
Παίκτες και φίλαθλοι γίνονται ένα κουβάρι και η απορημένη έκφραση του Λόταρ Ματέους (φαίνεται στο βίντεο) τα λέει όλα. Οι 99 χιλιάδες θεατές, περιμένουν άλλα 30 λεπτά παράτασης για να αναδειχθεί η πρωταθλήτρια Ευρώπης. Καπνογόνα έχουν ανάψει από τους Άγγλους φιλάθλους που μεθυσμένοι μεταφορικά από το νέκταρ του γκολ και κυριολεκτικά από τις άπειρες μπύρες που έχουν καταναλώσει τραγουδούν για την αγαπημένη τους ομάδα.
Ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής είχε ονοματεπώνυμο εκείνη την εποχή. Πρόκειται για τον καλύτερο 12ο παίκτη όλων των εποχών. Έναν ποδοσφαιριστή που ποτέ δεν αγωνιζόταν βασικός με την Γιουνάιτεντ αλλά πάντοτε έμπαινε ως αλλαγή σκοράροντας κρίσιμα γκολ. Ο λόγος για τον Νορβηγό, Όλε Γκούναρ Σόλκσαιρ.
Σοκαρισμένη από το γκολ της ισοφάρισης, η Μπάγιερν χάνει την μπάλα και η Γιουνάιτεντ ξανακερδίζει κόρνερ. Το κορυφαίο δεξί πόδι της σύγχρονης ιστορίας του ποδοσφαίρου, αυτό του Ντέιβιντ Μπέκαμ, ξαναεκτελεί. Ο Σέριγχαμ ξαναβρίσκει την μπάλα με το κεφάλι και με κοντινή προβολή ο Σόλκσαιρ σκοράρει και χαρίζει στην Γιουνάιτεντ το πολυπόθητο Κύπελλο. Μια ποδοσφαιρική χρονιά κρίθηκε σε 70 δευτερόλεπτα, αποδεικνύοντας για ποιο λόγο το ποδόσφαιρο θεωρείται ο «Βασιλιάς των Σπορ».
